خیلی مهم است که فرق بین انتقاد و قضاوت را بدانیم؛ زیرا با این‌که بعضی افراد این دو را به جای هم استفاده می‌کنند، هرکدام معانی و مفاهیم مختلفی دارد. هر دوی این کلمات دیدگاه منفیِ کسی را درمورد چیزی یا کسی نشان می‌دهد، اما قضاوت، تصمیم نهایی آن فرد است و انتقاد به استقبال بحث می‌رود. چرا که فرد هم جوانب مثبت و هم منفی یک فرد، اثر هنری، فیلم یا هر چیز دیگر را مطرح می‌کند.
وقتی صحبت از نقد کردن می‌شود که کسی قصد تحلیل چیزی را داشته باشد. معمولاً درمورد آثار ادبی، فیلم‌ها، بازی‌ها و پیشنهادات تجاری نقد انجام می‌شود. وقتی از کلمۀ نقد استفاده می‌شود، بار منفی واژه کم‌تر است. دلیل آن این است که یک منتقد خوب هم نقاط مثبت و هم منفیِ یک موضوع را بررسی می‌کند؛ از این‌رو یک منتقد خوب باید عادل بوده و تعصب نداشته باشد.

انتقاد و نقد کردن
انتقاد کردن شکل منفی‌تری از نقد کردن است. وقتی کسی از کسی یا چیزی انتقاد می‌کند، به جای این‌که هم نقاط مثبت و هم منفی آن را بررسی کند، روی نقاط منفیِ آن فرد یا چیز متمرکز می‌شود. حتا ممکن است چیز یا کسی که خلاف میلش باشد را، معمولاً به دلایل متعصبانه، کاملاً خُرد کند.
قضاوت را هم می‌توان با دید منفی نگاه کرد. دلیل آن این است که وقتی می‌بینیم کسی، فردی دیگر را قضاوت می‌کند، به نظرمان می‌رسد که تصورات او سریع و بی‌فکر است و ناعادلانه و اغلب منفی‌بافانه تصور می‌کند که آن فرد نوع خاصی است و هیچ تلاشی برای شناخت او نمی‌کند. قضاوت کردن معمولاً برای بررسی تبعیضات نژادی و جنسیتی استفاده می‌شود.

قضاوت در دادگاه
قضاوت در دادگاه تصمیمی نهایی و رسمی است. وقتی می‌خواهیم یک قضاوت دادگاهی را توصیف کنیم، این واژه منفی یا مثبت دیده نمی‌شود زیرا تصمیماتی که در دادگاه اتخاذ می‌شود، جایز‌الخطاست، اما ساختاربندی‌شده است و درمورد آن خوب فکر می‌شود. یک قضاوت در دادگاه ممکن است به تعهد یا بدهی‌های اتخاذشده با تصمیم دادگاه برگردد یا حتا فرد اصلی که این تعهد یا بدهی را لیست می‌کند.

قضاوت و تصمیم‌گیری
از قضاوت می‌توان به عنوان راهی برای توصیف گرفتنِ یک تصمیم استفاده کرد. کسی که تصمیمات خوب می‌گیرد، معمولاً فردی با «قضاوت بهتر» یا «قضاوت خوب» قلمداد می‌شود. به این ترتیب، از قضاوت می‌توان به جای ارزیابی استفاده کرد. فرد می‌تواند یک موقعیت را با ارزیابی همۀ انتخاب‌های خود قضاوت کند. بعد از قضاوت یک موقعیت، می‌تواند تصمیم‌گیری کند که چه کاری باید انجام دهد. این یکی از اختیاری‌ترین راه‌های استفادۀ قضاوت است؛ زیرا وقتی کسی موقعیتی را قضاوت می‌کند، از تمام زوایا آن را برسی می‌کند و بنا بر تصورات قبلی تصمیم‌گیری نمی‌کند.