در روزهای پسین، وزارت خارجه افغانستان، دسته‌گل تازه‌یی به آب داده است. یکی از سخن‌گویان این وزارت گفته است که افغانستان خط دیورند را به رسمیت نمی‌شناسد و ساحات آن‌طرف خط دیورند، جزوِ لاینفکِ خاکِ افغانستان است و باید حکومت پاکستان به گونه مستقیم هر تصمیمی که درباره آن می‌گیرد را با حکومت افغانستان در میان بگذارد.
این اظهارات مقام‌های حکومت افغانستان پس از آن مطرح شد که آصف‌علی زرداری رییس‌جمهور پاکستان در مراسم ۶۶مین سالروز استقلال آن کشور، از تأسیس حکومت‌های محلی در مناطق مرزی پاکستان در سال جاری خبر داده بود. به گفته زرداری، حکومت‌های محلی در مرز پاکستان، به خواهش قبایل تأسیس می‌شوند.
مناطق مرزیِ پاکستان، از نابه‌سامان‌ترین مناطق این کشور است که در آن هیچ قانونی تطبیق نمی‌شود و بیش‌تر آن ساحات به مأمن تروریستان تبدیل شده است. از این ساحات به نام سرحدات آزاد نیز یاد می‌‌شود. ایجاد حکومت‌های محلی از جانب حکومت مرکزی پاکستان، می‌تواند در آن ساحات از اهمیت به‌سزایی برخوردار باشد و از فعالیت‌های گسترده تروریستان جلوگیری کند. اما موضع‌گیری منفی حکومت افغانستان در برابر این برنامه پاکستان و به‌ویژه این ادعا که آن‌طرف خط دیورند جزوِ لاینفک افغانستان است، نشان می‌دهد که حکومت افغانستان خود به عنوان یک جانبِ بی‌منطق عمل می‌کند و مخالف ایجاد ثبات در منطقه است.
از طرفی هم، ادعای خلاف واقعِ حکومت افغانستان در مود خط دیورند و این‌که آن‌طرف خط دیورند نیز خاک افغانستان است، به شدت پاکستانی‌ها را عصبانی خواهد کرد و بر طالب‌پروریِ آنان و بی‌ثبات کردنِ افغانستان خواهد افزود؛ زیرا پاکستان حق دارد از سرحداتش دفاع کند و واکنش‌های جدی‌یی را در برابر چنین اظهارنظرهایی که حاکمیت ملی آن کشور را خدشه‌دار می‌سازد، بروز دهد و در راستای منافع خودش، به هر برنامه‌یی متوسل شود. ما بارها گفته‌ایم که بخش اعظم مشکلات پاکستان با افغانستان برخاسته از همین مساله است و پاکستان به شدت نگران چنین ادعاهایی که گاه‌گاه از جانب حکومت افغانستان مطرح می‌شود، بوده است. البته این بار نخست نیست که وزارت خارجه افغانستان چنین ادعایی را مطرح می‌کند؛ بل پیش‌تر از این نیز وزارت دفاع افغانستان به خصوص لوی درستیز آن، چنین ادعاهایی را مطرح کرده بود و این همان سیاستی‌ست که چند فرد بیمار سیاسی آن را دنبال می‌کنند.
این‌که آن‌طرف خط دیورند، متعلق به پاکستان است و خط دیورند مرز مشترک هر دو کشور بعد از تاسیس پاکستان می‌باشد،  حقیقتی محض است و مردم افغانستان به هیچ عنوان خواهان بازپس‌گیریِ آن مناطق که تا عهد هند بریتانیایی مربوط افغانستان بود، نیستند. زیرا پافشاریِ حکومت افغانستان بر ادعای مالکیت بر اراضی پاکستان، به معنای گیر ماندن در جهل مرکب خواهد بود. و از سویی هم، این حکومتِ ناتوان که در اداره همین جغرافیای فعلی و حقیقیِ خویش درمانده است، با آن جغرافیای کلانِ خیالی و دروغین چه خواهد کرد؛ چنان‌که گفته‌اند: «تو کار زمین را نکو ساختی / که با آسمان نیز پرداختی.»
با این اوصاف، پیشنهاد ما به حکومت افغانستان این است که از چنین سیاستی روی بگرداند و نگذارد که بیش‌تر از این، دشمنی میان افغانستان و پاکستان شعله‌ور گردد و عداوتِ سیاست‌مداران پاکستان به‌ویژه مقامات سازمان استخباراتیِ آن کشور با ما ادامه یابد. زیرا هرگاه ما حق مشروع پاکستان را از آنِ خویش بدانیم، پاکستان نیز ادعا می‌کند که از «اتک» تا «متک» مال اوست و تلاش خواهد کرد تا به هر وسیله ممکن، حکومتی را در افغانستان به‌وجود آورد یا حمایت کند که تابعِ آن کشور باشد.