سرانجام، دفتر طالبان در قطر بسته شـد. اگرچه این بسته شدن به گونۀ موقتی صورت گرفته؛ اما واضح است که دوباره برگشتنِ طالبان برای باز شدنِ این دفتر و از سر گرفتنِ گفت‌وگوها، زمانِ زیادی را در بر خواهد گرفت.
زیرا طالبان ادعا کرده‌اند که به‌دلیل به زیر کشیده شدنِ پرچم و لوحۀ امارت‌شان از این دفتر، این دفتر را بسته‌اند و شرط آن‌ها برای ادامۀ مذاکرات، دوباره افراشته شدنِ همان پرچم و لوحه است که بدون شک از ناممکنات به‌حساب می‌آید. از این‌رو گفته می‌توانیم که بازگشایی دفتر طالبان در قطر، برای مدتِ نامعلومی به تأخیر خواهد افتاد و حتا این احتمال ‌ وجود دارد که تا برگزاری انتخابات، این دفتر هم‌چنان بسته بماند.
حالا باید به این پرسش پاسخ داده شود که بسته شدن دفتر طالبان در قطر، چه پیامدی در وضعیتِ موجود خواهد اشت؟
واضح است که اکنون بسته شدن دفتر طالبان در قطر، به معنای تشدید جنگ و مضاعف شدنِ حملات انتحاری و کنارجاده‌یی در کشور است و هم‌چنان این اقدام نشان داد که هم امریکا و هم حکومت افغانستان و هم پاکستان، هیچ‌کدام قصدی برای آوردنِ ثبات به افغانستان ندارند. زیرا گشایش دفتر طالبان در قطر با آن نام و عنوان دل‌خواه، از همان ابتدا بیان می‌کرد که سنگ کلانی بر سرِ راه رسیدن به صلح، گذاشته شده است.
واکنش‌ها از آغاز چنان در برابرِ این دفتر وجود داشت که حتا اپوزیسیون، جریان‌های سیاسی، حکومت و مردم یک‌صدا از درِ مخالفت با آن سخن گفتند و هیچ چراغ سبزی از هیچ روزنه‌یی به سوی آن روشن نگردید. در سطح جهانی نیز مخالفت‌های شدیدی نسبت به گشایشِ این دفتر صورت گرفت.
این هم واضح شد که امریکا، پاکستان و انگلستان، طرح تجزیۀ افغانستان را با واگذاری چند ولایت برای طالبان، ریخته‌اند یا حداقل مطرح کرده‌اند. چنانی‌که آقای نوازشریف طرح واگذاری چندین ولایت را برای طالبان، به عنوان یگانه شرط رهایی افغانستان از بحران موجود، به حامد کرزی فرستاده بود.
آقای کرزی که پیش از این بر بنیاد برخی از برداشت‌های قومی و قبیله‌یی، به «دایۀ بهتر از مادر» برای طالبان تبدیل شده بود و تلاش می‌کرد طالبان را به عنوان یک جریان سیاسیِ مشروع در افغانستان، به جامعۀ جهانی بقبولاند؛ با باز شدن دفتر امارت اسلامی در قطر متوجه شد که تیم و حکومتِ تحت امرش، در بحث صلح و یا هم گفت‌وگو با طالبان جایگاهی ندارند و در این میانه، بیشترین نُقص به شخصِ خودش می‌رسد. بنابراین صدای مخالفت را بلند ساخت و حتا امریکای حامی‌اش را به بازی‌های خطرناک و تجزیه کردنِ افغانستان متهم ساخت؛ چیزی که دیگرجریان‌های سیاسی در داخل کشور نیز به گونه‌های مختلف از آن سخن گفتند.
اما پیداست که یکی از انگیزه‌های امریکا در گشایش دفتر امارت طالبان، این بوده است تا دریابد که آیا به‌راستی آن‌گونه که آقای کرزی و تیمِ او و پاکستانی‌ها تبلیغ می‌کنند، طالبان از یک جایگاه مردمی و سیاسی در افغانستان برخوردار اند یا خیر. که واکنش‌های داخلی و خارجی به این پرسش پاسخ گفت.
هم‌چنان پاکستان وقتی متوجه شد که همۀ کاسه‌کوزه‌ها شکسته و هیچ زمینه‌یی برای تطبیقِ برنامه‌هایش از آدرسِ این دفتر وجود ندارد، به طالبان دستور داد تا دفتر قطر را به بهانۀ اعتراض به پایین آوردنِ پرچم و لوحۀ امارت اسلامی‌شان، ببندند.
از این‌رو دیده می‌شود تا زمانی که پاکستان نخواهد، این دفتر گشوده نخواهد شد، یا حداقل شرطِ پرچم سفید و لوحۀ امارت سلامی به‌ساده‌گی تغییر نخواهد کرد و خون‌ریزی بیشتر دامنِ مردم افغانستان را خواهد گرفت. بنابرین خوب است برای آوردن صلح و ثبات به افغانستان، با پاکستان تصفیه‌حساب صورت گیرد؛ چرا که اگر این کشور بخواهد، صلح در افغانستان طی چند ماه برقرار خواهد شد.