راکت پرانی‌های پاکستان به خاک افغانستان تا هنوز ادامه دارد و به نظر می‌رسد که بیستمین سفر آقای کرزی به پاکستان هم در ادامه سفرهای دیگرش بی‌نتیجه بوده است.
باشنده‌گان ولایت کنر می‌گویند که از شلیک راکت‌های پاکستان به ولایت شان به جان رسیده اند؛ اما تا کنون هیچ اقدامی که بتواند مانع این حرکت پاکستانی‌ها شود از جانب حکومت افغانستان در نظر گرفته نشده است.
این در حالی‌ست که اخیراً ولایت نورستان نیز دستخوش راکت پرانی‌های پاکستان بوده است.
برخی از تحلیل‌گران خوش‌بینانه باور داشتند که با به قدرت رسیدن نواز شریف سیاست‌مدار برجسته در پاکستان، پرتاب راکت های آن کشور به خاک افغانستان پایان می‌یابد؛ اما این تحلیل‌ها و برداشت‌ها درست از آب در نیامدند.
پس این‌گونه به نظر می‌رسد که آقای کرزی در سفر اخیرش به پاکستان اصلاً به راکت پرانی‌های آن کشور به خاک افغانستان نپرداخته و آن را فراموش کرده است.
ما بارها گفتیم که سیاستمداران افغانستان باید بدانند که سیاست پاکستان در قبال افغانستان در یک حلقۀ مشخص طراحی شده و هیچ حرکت و تحولی در پاکستان نمی‌تواند در آن تغییر ایجاد کند.
بحث طالبان برای پاکستان در آن حلقه از اهمیت به سزایی برخوردار است و آن کشور حاضر نیست کار این گروه را در افغانستان ختم کند و برای دست یافتن افغانستان به صلح گام بردارد.
بنابراین حکومت افغانستان باید بداند که راکت پرانی‌های پاکستان به افغانستان به آن ساده‌گی که می‌گویند نیست، بلکه روی اهداف خاصی صورت می‌گیرد که در حلقه سیاست خارجی پاکستان در قبال افغانستان نشانی شده است. از جمله این که پاکستان دوست دارد تا آن ساحات شرقی افغانستان را که از الحاقات شمالی کشورش می‌داند، از سکنه خالی کرده و به پایگاه‌هایی برای پاکستان مبدل شود؛ چنان که طبق گزارش‌ها پاکستان از یک طرف به خاک افغانستان راکت شلیک می‌کند و از جانب دیگر در همین ساحات و همین نواحی به توزیع شناسنامه‌های پاکستانی می‌پردازد.
با وصف این که بارها این اعتراض‌ها بلند شده و بارها این مسأله به گونه بسیار جدی مطرح شده است؛ اما هیچ اقدام رسمی در زمینه از جانب دولت ما صورت نگرفته است.
حالا که پاکستان از سه جهت: استفاده ابزاری و سیاسی از موجودیت طالبان؛ زیر راکت قرار دادن ولایت‌های شرقی افغانستان به خصوص کنر و نورستان؛ توزیع شناسنامه‌های پاکستانی به شهروندان افغانستانی در جنوب و شرق افغانستان و نشان دادن باغ های سرخ و سبز به ساکنان مناطق مشخص‌، به افغانستان تجاوز و مداخله می‌کند میرساند که آن کشور پی برنامه خاصی در افغانستان است و با این زیر فشار قرار دادن‌ها می‌خواهد حکومت افغانستان را وادار سازد تا برخی مناطق مشخص را در شرق کشور به پاکستان بسپارد؛ همانند اقدامی که در منطقه گوشته ولایت ننگرهار چندسال پیش صورت گرفته است.
از جانب دیگر پاکستان در بحث صلح افغانستان نیز در پی چنین امتیازگیری است و همواره به نحوی خواسته است این امتیاز طلبی را مطرح کند. از جمله در اظهارات اخیر سرتاج عزیز مشاور امنیت ملی پاکستان این مسأله به گونه آشکار مطرح است.

این نشان می‌دهد که سیاست مداران پاکستانی یک گردن بالاتر در سیاست جنگ و صلح افغانستان حرف میزنند و به زبان سیاست می‌گویند که پاکستان هم برای کشاندن طالبان در میز گفت‌وگو و صلح شرط‌هایی دارد که باید حکومت افغانستان آن را در نظر بگیرد.
این نگاه پاکستان میرساند که برنامۀ صلح حکومت افغانستان بعد از این نیز به جایی نمی‌رسد و باید راه دیگری را در پیش گرفت.
مهم‌تر از همه این که حد اقل از الحاق قسمت‌هایی از خاک کشور به خاک پاکستان باید جلوگیری کرد؛ زیرا اگر وضعیت هم‌چنانی که است ادامه یابد، دیری نخواهد گذشت که پاکستان به قسمت‌هایی از کنر لنگر اندازد و خرگاه زند.