رییس جمهور کرزی روز گذشته در نشست جوانان و مسایل ملی، صحبت‌هایی را بیان داشته که نشان می‌دهد ارگ ریاست جمهوری هنوز از معاملات پنهانِ خود بر سرِ پیمان امنیتی دست نکشیده است.
قبلاً گفته می‌شد که جناب رییس جمهور در بدل حمایتِ ایالات متحده از نامزد مورد حمایتش، پیمان امنیتی با آن کشور را امضا خواهد کرد. اکنون آقای کرزی در این نشست هرچند بر امضای پیمان امنیتی با ایالات متحده تأکید کرده، ولی ظاهراً گفته است که برای امضای این پیمان، عجله‌یی ندارد.
اما به نظر می‌رسد که آن‌چه را او بیان داشته، حقیقت نیست. زیرا در ادامۀ این صحبت‌ها به نحوی نمایان می‌شود که اشارۀ آقای کرزی به ضرب‌الاجل ایالات متحده (ایالات متحده خواهان امضای این پیمان در ماه آینده است) بهانه‌یی بیش نیست. آقای کرزی در ادامه افزوده است که: «اگر تا ماه میزان این ضمانت‌ها را (تأمین امنیت و صلح، تجهیز نیروهای امنیتی افغانستان، تقویت اقتصاد این کشور و حفظ حاکمیت ملی افغانستان) ندادند و به توافق نرسیدیم، انتظار بکشند تا حکومت آینده. حتمی ‌نیست که من امضا کنم، منتظر انتخابات و حکومت بعدی باشند.»
اکنون این پرسش مطرح است که آقای کرزی چرا چنین مسأله‌یی را در شرایطی مطرح می‌کند که چند ماه معدود به انتخابات مانده است؟ وقتی ایالات متحده در این همه سال شرایط آقای کرزی را نتوانسته برآورده سازد، آیا تا یک ماه دیگر برآورده می‌تواند؟!
بی‌تردید که پاسخ منفی است، اما باید دید که رییس جمهور چه نیتی از طرح این موضوع در آستانۀ انتخابات دارد. گمان می‌رود که آقای کرزی با این اظهارات می‌خواهد بگوید که اگر ایالات متحده اراده کند، هنوز هم فرصت است تا در برابر خواسته‌های وی، امضای پیمان امنیتی را به‌دست آورد.
بر همه‌گان معلوم است که امضای پیمان امنیتی، شرایط معینِ خود را دارد؛ چنان‌که باید نظر مردم در این‌باره گرفته شود، ضمانت‌های اجرایی ایالات متحده روشن باشد، حکومت جدید و متعهدی روی کار آید و… که در حال حاضر هیچ یک از این شرایط مهـیا نیست. بی‌تردید که آماده‌سازی این شرایط برای ایالات متحده نیز سخت می‌نماید و ایالات متحده مایل است که امضای این پیمان به‌ساده‌گی صورت گیرد. بر فرض اگر حکومت متعهدی پس از کرزی روی کار آید، دشواری فرا راهِ این هدفِ ایالات متحده حتمی ‌است.
بنابرین، اشارۀ آقای کرزی به این نکته، نوعی به معامله طلبیدن است، آن‌هم با ادبیات عوام‌فریبانه‌یی که می‌نماید او کاملاً برحق است. اگر آقای کرزی واقعاً چنین امری را آرزو دارد، پس نباید هیچ حرفی در این‌‌باره بزند. او باید اجازه دهد که حکومت جدید در مورد پیمان امنیتی تصمیم بگیرد.
آگاهان به این باور اند که هر گونه تصمیم دربارۀ پیمان امنیتی در این برهه، نوعی معاملۀ انتخاباتی است که آقای کرزی آن را از ماه‌ها پیش مد نظر داشته است. ایالات متحده نیز بی‌میل نیست که این پیمان را با هزینۀ کم‌تری با دولت آقای کرزی به امضا برساند که این خود می‌تواند سرنوشت انتخابات را نیز تعیین کند.
با آن‌که آقای کرزی در سخنرانی دیروزِ خود از برگزاری انتخابات با قاطعیت یاد کرده است، اما اشارۀ او به امضای پیمان امنیتی، حاکی از آن است که: اگر این پیمان با ایالات متحده در دورۀ حکومتِ وی به امضا برسد، آن‌گاه اگر انتخابات هم برگزار گردد، بدون شک یک انتخاباتِ مهندسی‌شده و نمایشی خواهد بود.