شماری از آگاهان نشست شورای علمای جهان اسلام در کابل را نتیجه‌بخش دانسته و شماری دیگر معتقدند که این نشست برای تأمین صلح در افغانستان نتیجه‌یی ندارد.

این آگاهان می‌گویند که «اگر علمایی که از سراسر جهان در نشست علمای اسلام به کابل آمده اند، یک صدا اعمال تروریستی طالبان را محکوم و مغایر آموزه‌های دینی و انسانی معرفی کنند، حتا روی سیاست‌گذاری‌های کشورهای حامی طالبان نیز تأثیر می‌گذارد.»
در همین حال، برخی دیگر از آگاهان می‌گویند که برگزاری نشست علمای جهان اسلام در کابل، هیچ‌گونه نقش مثبتی در ایجاد و تأمین صلح در افغانستان نخواهد داشت.
آگاهان باور دارند که علمای دینی در چند سال گذشته در زمینۀ شناساندن چهرۀ واقعی طالبان و استفادۀ ابزاری آن‌ها از دین، هیچ کاری نکرده‌اند و امیدواریم در نشست علمای جهان اسلام، در این خصوص توجه لازم صورت گیرد.
شاه گل رضایی عضو مجلس نماینده گان به این باور است که «اگر علمایی که از سراسر جهان در این نشست آمده‌اند، با یک صدا اعمال تروریستی طالبان را محکوم و مغایر آموزه‌های دینی و انسانی معرفی کنند، حتا روی سیاست‌گزاری‌های کشورهای حامی طالبان نیز تأثیر می‌گذارد.»
شاه‌گل رضایی با تأکید بر نقش علمای جهان اسلام در کشاندن طرف‌ها به پای میز مذاکره گفت: به چند دلیل علما می‌توانند در تأمین صلح نقش داشته باشند: نخست این که طالبان از دین و آموزه‌های دینی منحیث یک وسیله استفاده می‌برند و جنگ و خشونتی را که انجام می‌دهند زیر نام جهاد به طرف‌داران خود وانمود می‌کنند.
این عضو مجلس معتقد است که خاموشی علما در سال‌های گذشته منجر به این شد تا طالبان از نام دین و مذهب استفادۀ ابزاری کنند.
از سوی دیگر، جاوید کوهستانی آگاه سیاسی و نظامی می‌گوید که برگزاری نشست علمای جهان در کابل، هیچ‌گونه نقش مثبت در قبال آوردن و تأمین صلح نخواهد داشت.
او افزود: «تنها ریشه‌های تروریسم و بنیادگرایی حرف دینی و مسایل عقیدتی نیست، بسیاری از موضوعات پیچیدۀ دیگری هم وجود دارد که به اندازۀ تأثیر‌گذاری موضوعات دینی، این مسایل نیز تأثیرگذار بوده است.»
او می‌گوید، به گونۀ نمونه، عمده‌ترین مسایل تداوم بحران در وزیرستان و نوار مرزی افغانستان اختلافات قومی و ساختارهای حاکم و غیر حاکم در منطقه است که از آن به عنوان ابزار در سالیان گذشته و حال استفاده می‌شود.
آقای کوهستانی هم‌چنان می‌گوید، حکومت افغانستان می‌داند که اختلافات ملاعمر و امارت طالبان یک اختلاف کاملاً ایدیولوژیک نیست، عمده‌ترین اختلاف و بستر درگیری‌ها اختلافات درانی‌ها و غلجایی‌ها است که در طول تاریخ گذشتۀ افغانستان تا امروز ادامه داشته و پاکستان همواره از این اختلافات سود برده است.
این آگاه امور تأکید می‌کند، حکومت افغانستان خود علاقۀ برای آوردن صلح و انجامِ گفت‌و گو ندارد و این جنگ ادامه خواهد داشت.
آقای کوهستانی افزود، در شرایطی که در آستانۀ انتخابات و امضای پیمان امنیتی با امریکا هستیم، حکومت می‌خواهد با برگزاری چنین نشست‌هایی چهرۀ دیگری از خود به دنیای اسلام نشان بدهد و بگوید که این حکومت از وقار زیادی در میان علمای جهان اسلام برخوردار است.
همچنان، محمد علم ایزدیار معاون مجلس سنا با بیان این‌که علما حتا از حکومت‌ها هم بیشتر تأثیر گذار هستند، گفت: «ما در چند سال گذشته بارها از حکومت خواسته بودیم که با دعوت از علمای کشورهای اسلامی نظریات آن‌ها را در قسمت حل مشکلات و بحران‌ در کشور داشته باشند و آرزو داریم این نشست در زمینۀ معرفی اسلام واقعی برای کشورهای دیگر نقش داشته باشد.»
او افزود، حکومت در جریان سال‌های گذشته فرصت‌های زیادی را از دست داد؛ اگر این نشست‌ها در زمانی که دوباره طالبان آغاز به فعالیت کردند، صورت می‌گرفت، نتایج بسیار خوبی را به بار می‌آورد.
او با اشاره به سخنان اخیر استاد سیاف که انتحار و اعمال طالبان را حرام و مخالف آموزه‌های دینی گفته بود، می‌گوید: مردم افغانستان انتظار دارند تا علمایی که در این چنین نشست‌ها حضور می‌یابند، تصامیم صریح و واضح در قبال مسایل داشته باشند.
قاضی نذیر احمد حنفی عضو شورای علمای افغانستان و یکتن از اشتراک‌کننده‌گان نشست روز گذشتۀ علمای جهان اسلام در کابل به روزنامۀ ماندگار گفت، علما باید در تلاش این باشند که کشورهای اسلامی را از بحرانی که در این کشورها وجود دارد، نجات بدهند.
او با اشاره به نشست علمای جهان اسلام در کابل، افزود: «در این نشست، جمعی از علمای جهان و افغانستان حضور داشتند و همه با یک صدا می‌گفتند که مسلمان‌ها باید بین خود مصالحه کنند و این مصالحه یک فریضه است.»
قاضی حنفی همچنان گفت، علمای شرکت‌کننده در این نشست بیان داشتند جنگی که در افغانستان و در مقابل نظام توسط طالبان جریان دارد، مشروع نیست و طرف‌ها باید بنشینند و مذاکره کنند.
گفتنی است که شورای عالی صلح افغانستان در همکاری با شورای سرتاسری علمای افغانستان و سازمان همکاری کشورهای اسلامی (IOC) ، کنفرانس بین المللی علمای جهان اسلام را زیر عنوان «اسلام و صلح» در کابل برگزار کرد.
در این کنفرانس یک روزه علاوه بر تعدادی از علما، بزرگان، متخصصین امور دینی کشور، عالمان، رهبران دینی و مذهبی بیشتر از ۲۴ کشور اسلامی منطقه و جهان اشتراک نموده بودند.
هدف اصلی از برگزاری این کنفرانس، عمدتاً بحث و تبادل نظر روی مشکلات و چالش‌های امروز مسلمانان به‌صورت کُل و مردم افغانستان به‌صورت خاص می‌باشد.