پس از چندین سال برای اولین‌بار گروه ده نفرۀ پناهنده‌گان افغان از کشور ناروی، که عضو اتحادیه اروپا می‌باشد، به شکل اجباری دوباره به افغانستان بازگردانده شدند.
اعضای یک گروه از پناهجویان که روز یکشنبه (۱۰ نوامبر / ۱۹ عقرب ۱۳۹۲) از اسلو، پایتخت ناروی به کابل فرستاده شدند، ادعا می‌کنند که ناروی شرایط افغانستان را در نظر نگرفته و درخواست پناهنده‌گی آنان را رد کرده و آنان را اخراج نموده است. این جوانان که ۱۸ تا ۲۵ سال عمر دارند، در یک هواپیمای اختصاصی «چارتر» به میدان هوایی بین‌المللی کابل منتقل شدند.
این جوانان می‌گویند که با قبول خطرهای زیاد در مسیر راه و هزینه کردن مبالغ هنگفت خود را به ناروی در اروپا رساندند. آنها از جامعه جهانی و حکومت افغانستان می‌خواهند که صدای آنان را بشنوند و درک کنند.

که جان آنان در این کشور در خطر است. نظیف، جوانی است که از ط ریق ایران، ترکیه، یونان و ایتالیا با تحمل خطرهای زیاد خود را به ناروی رسانده بود. او می‌گوید که با آنان در ناروی بسیار بد برخورد شده است.. او می‌گوید: «آنجا با ما بسیار بد رفتار کردند. نه به ما خانه دادند، نه مواد خوراکی کافی و نه هم اجازه کار به ما دادند».

افغان ها تا رسیدن به اروپا در مسیر راه با خطرهای مختلفی روبرو می شوند. خیلی از آنها در مسیر راه جان شان را از دست می‌دهند. خانواده‌های زیادی در اروپا زندگی می‌کنند که در راه مهاجرت یک یا چند عضو خانواده شان را از دست داده اند. علاوه بر مرگ، پناهجویان افغان در مسیرهای مهاجرت با معیوبیت های جدی و قطع عضو نیز روبرو هستند.
محمدعلی، جوان دیگری است که از ولسوالی جاغوری ولایت غزنی خودش را به سختی به ناروی رسانده بود. او می‌گوید که دو عضو خانواده اش را در مسیر راه از دست داده است و حالا در افغانستان جایی و کسی را برای زندگی کردن ندارد. او می‌گوید: «همراه با خانواده ام از ترکیه به سوی ناروی در حرکت بودیم، کشتی ما در شب غرق شد و من دو عضو خانواده ام را از دست دادم. این سفرم با با مشکلات بسیار زیاد به پایان رساندم».
این افراد که به تازه‌گی از اروپا به افغانستان اخراج شده اند، ظاهراً با مشکلات روحی و روانی زیادی نیز دست به گریبان اند.
با این همه مشکل آیا واقعاً اروپا جایی است که ارزش به جان خریدن خطر مرگ را دارد؟
سردار، یکی از این جوانان اخراج شده است، او در پاسخ به این پرسش می‌گوید: «کسانی که پناهندگی شان آنجا (اروپا) قبول نمی‌شود؛ به شکل مخفی و سیاه (غیر قانونی) زندگی می‌کنند. به وکیل دسترسی ندارند و به داکتر هم رفته نمی‌توانند، از این گونه مشکلات زیاد می بینند». وی می‌گوید که زندگی در اروپا هم به نوبه خودش سختی‌های زیادی داشته و در صورتی که فرد واقعاً جانش در خطر نباشد، ارزش این را ندارد که خود را برای رفتن به اروپا با خطر مرگ مواجه سازد.
در همین حال، مرتضی رئوفی، یک عضو «کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان» در کابل در واکنش به اخراج این گروه ده نفری جوانان از اروپا می‌گوید: «اگر چه افغانستان را هنوز هم نمی‌توان به عنوان یک منطقه امن پنداشت، اما افغان‌ها هم باید از رفتن به اروپا به وسیله قاچبران انسان خودداری کنند». به گفته او خطرهایی که افغان‌ها برای رسیدن به اروپا به جان می خرند از خطر زندگی کردن در افغانستان ناامن بیشتر است. وی می افزاید: «افغانستان از جمله کشورهایی است که خیلی از اتباعش مهاجرت می‌کنند. اما این واقعاً نگران کننده است که آنان در مسیر راه با مرگ، آزار جنسی، آدم ربایی و گم کردن اعضای خانواده و مشکلات اقتصادی زیادی روبرو می شوند. برخی هم به مقصدشان مثل آلمان، انگلستان و برخی دیگر کشورهای اروپایی می‌رسند؛ اما همه قبول نمی‌شوند، پرونده‌های شان بررسی می‌شود، برخی ها جواب رد می‌گیرند و اخراج می‌شوند و یا هم برای مدت طولانی منتظر جواب می مانند».
این گروه از جوانان پناهجوی افغان در حالی از ناروی اخراج شده اند که ظاهر طنین، نماینده دائمی افغانستان در ملل متحد، در سومین نشست این سازمان در مورد مهاجران از کشورهایی که مهاجران افغان را می‌پذیرند، سپاسگزاری کرد. او از اتحادیه اروپا و امریکا خواست که به کمک‌های شان به مهاجران افغان تا زمانی ادامه بدهند که حکومت این کشور بتواند برای همه اتباعش امکانات لازم برای زندگی را فراهم سازد
.