هنوز نگرانی‌ها از به تعویق افتادن انتخابات، پایان نیافته است که نگرانی‌های دیگری در پیوند به انتخابات دامن‌گیر مردم شده است. اگرچه مردم به این امید اند که انتخاباتِ پیش رو بتواند صفحۀ جدیدی در فضای سیاسی افغانستان باز کند و امیدهای تازه را شگوفا سازد؛ اما وضعیت نشان می‌دهد که انتخابات همان‌سان که خوش‌بینی‌هایی را به همراه دارد، این نگرانی‌ را نیز برانگیخته که که انتخابات پیش رو خالی از تبعات منفی نخواهد بود.
بیشتر این نگرانی، بعد از سخنان جناب رییس‌جمهور در باب امضا کردن یا نکردنِ سند امنیتی با امریکا مطرح شده است؛ چنان‌که اخیراً کشورهای دخیل در قضیۀ افغانستان به‌نحوی تهدید کرده‌‌اند که اگر سند امنیتی با امریکا تا قبل از انتخابات برگزار نشود، همۀ آن‌ها رخت سفر از افغانستان برمی‌بندند و کمک‌های‌شان را به این کشور به حالت تعلیق درمی‌آورند.
اما اگر چنین اتفاقی بیفتد، شکی نیست که برگزاری انتخابات با یک مانع و مشکلِ کلان مواجه می‌شود و کمیسون انتخابات و حکومت به بهانۀ نداشتن منابع مالی و حمایتی برای برگزاری انتخابات شفاف، از برگزاری انتخابات خودداری می‌کنند و یا ممکن است که در نتیجۀ چنین وضعیت، انتخاباتی درست برگزار نشود و مشروعیتِ رییس‌جمهور آینده زیر سوال رود. زیرا رییس‌جمهور کرزی به‌صراحت گفته است که ضمانت انتخاباتِ شفاف و حتا برگزاری دور دومِ انتخابات را باید امریکایی‌ها بدهند و این یکی از شرط‌های امضای سند امنیتی شناخته شده است. با این حساب دیده می‌شود که دولت به‌خصوص آقای کرزی، از هم‌اکنون واضح ساخته است که مسوولیتی در برابر برگزاری انتخاباتِ شفاف یا اصلِ انتخابات ندارد و همه‌چیز را به بود و نبودِ امریکا منوط کرده‌؛ اگرچه این خلافِ قانون اساسی و وظایف دولت و آقای کرزی است.
از این‌رو این نگرانی قوت گرفته است که امضا شدن یا نشدن سند امنیتی، تأثیری مستقیم بر وضعیت انتخابات (چه این تأثیر طبیعی باشد و چه سیاسی) خواهد گذاشت. لاجرم نامزدان انتخاباتی، جریان‌های سیاسی، نخبه‌گان و نهادهای مدنی به‌خصوص رسانه‌ها باید این وضعیت را جدی بگیرند و از برگزار نشدن یا بد برگزار شدنِ انتخابات پیش رو جلوگیری کنند. دولت باید متوجه مسوولیتش در راستای برگزاریِ یک انتخابات شفاف، باشد و امضا شدن یا نشدنِ سند امنیتی با امریکا، نباید تأثیـری بر برگزاری انتخابات در افغانستان بگذارد. یکی از راه‌حل‌های دمِ دست در این مورد نیز این است که نهادهای داخلی و جریان‌های سیاسی از هم‌اکنون باید تمهیداتی را برای مقابله با حرکت‌هایی که سبب برگزار نشدن انتخابات می‌شوند، داشته باشند. کنار آمدنِ نامزدان انتخاباتی و نیز جریان‌های سیاسی برای ایجاد یک دولتِ وحدت ملی در افغانستان و توافق روی اجندای ملی که از مدتی به این‌سو مطرح شده است، این امکان را فراهم می‌آورد که قوتی برای دفاع از دموکراسی و برگزاری انتخابات در برابرِ اقدام‌های خودسرانۀ حکومت به‌وجود بیاید.
اگر نهادهای سیاسی و نامزدان انتخاباتی و شحصیت‌هایی مستقلِ سیاسی بتوانند با حمایت نهادهای مدنی و رسانه‌ها، یک بستر سالم سیاسی در کشور را در محور اجندای ملی شکل دهند و یا از چنین پیشامدی حمایت کنند، بدون شک می‌توانند با معضلاتِ دم دست و چالش‌هایی که احتمالاً فراراهِ برگزاری انتخابات قرار می‌گیرند، مبارزه کنند. افغانستان با توجه به شرایط مبهمی که در پیش رو دارد، نیاز به تفاهم نخبه‌گان و سیاسیون روی برنامه‌یی دارد که بتواند در مرحلۀ کنونی، از سقوط کشور به گودال نابودی جلوگیری کند و نیز در درازمدت یک نسخه جدید و داخلی را برای پیشرفتِ افغانستان ارایه دهد؛ همان چیزی که در طرح اجندای ملی و کنفرانس اجندای ملی مطرح و بر آن تأکید رفته است.