دوازده‌سال از حکومتِ آقای کرزی و جنگ با تروریسم می‌گذرد و همواره از یک سیاستِ دوگانه در برابر طالبان و جنگ با تروریسم از جانب امریکایی‌ها، نیـروهای آیساف و حامد کرزی انتقاد شده است. این انتقادها در موارد‌ی از سوی مردم ارایه شده و در مواردی نیز رییس‌جمهور از یک نوع تبانی میان امریکایی‌ها و طالبان سخن گفته است. به همین‌گونه، گاهی شخص رییس‌جمهور طالبان را دشمن خطاب کرده و گاه آنان را برادر خوانده و با آن‌ها همدردی‌های زیادی نشان داده است.
اخیراً با نشر گزارشی در یک مجلۀ خارجی که در رسانه‌های افغانستان نیز بازتاب داشت، دیده می‌شود که در جنگ با تروریسم؛ دورویی‌ها، نادرستی‌ها و کتمان‌کاری‌های زیادی صورت گرفته است که نگاه به آن، امروز وضعیت جنگ با تروریسم را دچار یک تحلیل بدبینانه می‌کند. از جمله این‌که در این روزها رسانه‌ها سرگرم انعکاس خبری استند که از زنده بودن کسی حکایت می‌کند که بر بنیاد اسناد نشرشده در یازده سال گذشته، کشته شده است.
یک گزارش تازه نشان می‌دهد که قاری احمدالله رییس استخبارات رژیم طالبان، زنده است و در بیرون از افغانستان، به فعالیت‌های ضد دولت و نظامیان خارجی می‌پردازد. این مرد که از کلیدی‌ترین اعضای گروه طالبان شمرده می‌شد، در سال ۲۰۰۱ میلادی، در ولایت پکتیا، آماج حملۀ جنگنده‌های امریکایی قرار گرفت و در همان اوان، خبر مرگِ او نیز نشر شد. این درست زمانی بود که افراد گروه طالبان، در تلاش بودند که خود را از تیررسِ نیروهای امریکایی نجات داده و به پاکستان فرار کنند.
هفتۀ گذشته، مجیب مشعل یک خبرنگار آزاد افغان، گزارش تحقیقی‌یی را برای مجلۀ امریکایی هارپر تهیه کرد که حاکی از زنده بودن قاری احمدالله داشت. در این گزارش، از زبان برادر قاری احمدالله که مولوی نعیم نام دارد، گفته شده که برادر وی هنوز زنده است. پرسش این‌جاست که چرا پس از گذشت ده سال، این راز افشا می‌شود و برادر قاری احمدالله، از زنده بودن این چهرۀ استخباراتی طالبان خبر می دهد. اما در کنار این سوال، پرسش دیگری نیز مطرح است این‌که: چرا برنامه‌ها برای آماج قرار دادنِ سران گروه طالبان در افغانستان، همواره به بن‌بست‌ می‌انجامد و برعکس در پاکستان، همواره رهبران کلیدی طالبان پاکستانی که ضد دولتِ آن کشور فعالیت دارند، از پا درمی‌آیند. حال آن‌که دربارۀ طالبان افغانستان گفته می‌شود که بسیاری از سرانِ آن‌ها که نام‌های‌شان در فهرست سیاه سازمان ملل متحد نیز درج است، در مرز میان افغانستان و پاکستان پنهان هستند و ظاهراً تا کنون هیچ تلاش مثمری برای از میان برداشتن آنان، صورت نگرفته است.
هنوز مقام‌های افغان در برابر پخش این گزارش واکنشی نشان نداده‌اند و منابع امنیتی نیز تنها بر یافته‌های پیشین‌شان، مبنی بر کشته شدن قاری احمدالله در سال ۲۰۰۱ میلادی تأکید می‌ورزند. اما حالا دو پرسش کلان این‌جا بدون پاسخ مطرح مانده‌اند که: چرا پس از گذشت ده سال، خبر زنده بودن یک مقام ارشد طالبان پخش می‌شود، و چرا چهره‌های مشهور طالبان به جز ملا دادالله، مورد حمله قرار نگرفته‌اند و آزاد اند.
پاسخ به این دو پرسش، با توجه به پیچیده‌گی‌هایی که جنگ با تروریسم در افغانستان داشته است، بسیار مهم می‌نماید. زیرا جنگ در برابر تروریسم، بازی‌های استخباراتی‌یی را به همراه دارد که گاهی عقل نیز از درکِ آن عاجز می‌ماند.
این‌که در زنده مانده این مقام استخباراتی طالبان، چه اسراری نهفته است و چرا دیگر مقامات طالبان هدف حملات امریکایی‌ها و نظامیان افغان قرار نگرفته‌اند، پرسش‌هایی‌اند که پاسخ دادن به آن، در عین زمان ساده‌گی‌ها و دشواری‌های خودش را دارد. اما در صورتی که زنده بودن احمدالله ثابت شود، این گمانه نیز به یقین نزدیک می‌شود که بازیگران بزرگ برای طالبان برنامه‌هایی دارند که باید از آن‌ برنامه‌ها هراسـید.
ولی علی‌رغم همۀ این‌ها، بازهم آرزو می‌کنیم که این مقام طالبان اولاً زنده نباشد، و ثانیاً اگر زنده هم هست، این زنده ماندن، صرفاً از سرِ شانس و تصادف باشد نه کدام توطیه و تمهید دیگر!