قرار است در هفتۀ جاری جلسۀ اجندای ملی برگزار گردد؛ جلسه‌یی که با حضور شمار زیادی از نخبه‌گان، شخصیت‌های ملی و نامزدانِ ریاست‌جمهوری آغاز به کار خواهد کرد و راه‌های رسیدن به تشکیل یک دولتِ ملی را جست‌وجو.
اما قبل بر این، جلسات مقدماتیِ این نشست برگزار شده است و اشتراک‌کننده‌گان این جلسات نیز، بر جمع‌آمدِ همۀ نخبه‌گان و شخصیت‌های ملی کشور تأکید کرده‌اند که در نشست هشتم دلو، نتیجۀ آن واضح خواهد گشت.
بدیهی‌ست که سیاستِ افغانستان در دوازده سال گذشته، یک سیاستِ تک‌سویه و فردمحور بوده، همۀ تصامیمِ مهمِ کشوری از مجرای ذهنِ یک نفر و با اتکا به سلیقه‌های شخصی و گروهی صادر شده و در تمام ابعاد زنده‌گی مردم اعمال گردیده است. حالا بحث بر سرِ آن نیست که بخش مهمی‌ از این تک‌روی‌ها محصولِ نظامی‌ است که قبل بر آن، در قانون اساسی درج شده؛ بل تأکید بر آن است که رییس‌جمهور هیچ الزامی ‌در ایجاد یک دولت ملی را حس نکرده و هرگز به دنبال اشتراک قدرتِ سیاسی میان همۀ اقشار و گروه‌ها نبوده است. آقای کرزی همواره در پی مصلحت‌های سیاسی، شماری از افراد ـ که هیچ رابطه‌یی با مردم نداشته‌اند ـ را از اقوامِ مختلف گرد آورده و چونان نماینده‌گانِ اقوام در دولتش تبلیغ نموده است؛ در حالی که آن افراد، غیر از شریکانِ سیاسی و اقتصادی‌اش شخصِ دیگری نبوده‌اند. بنابراین، نیاز به برافگنی حکومت مصلحتی، نظام ایتلافی و… در این برهه از زمان به‌شدت احساس می‌شود.
در شرایطی که قرار است افغانستان به پای خود ایستاده شود و نیروهای ناتو و ایالات متحده نیز از این کشور در حال خروج‌اند و هم‌چنین کمک‌های جامعۀ جهانی در حالِ پایان یافتن است و از همه مهم‌تر، انتخابات ریاست‌جمهوری و پایان دولت‌داریِ آقای کرزی در پیش است؛ می‌طلبد که با اتکا و استفاده از تجارب ناکامِ آقای کرزی، راه دیگری در پیش گرفته شود که در پی آن، تضمینِ رفاه مردم و ثباتِ پایدار در کشور به‌دست آید. در واقع اجندای ملی به همین نکات خواهد پرداخت و به دنبال راه‌هایی خواهد بود که مجریان آیندۀ سیاستِ کشور را به دست‌یابی به تشکیل یک دولتِ ملی رهنمون سازد.
خوشبختانه در این راستا، نخبه گان افغانستان و نامزدان محترم ریاست‌جمهوری، اجندای ملی را همراهی می‌کنند و در حمایت از تشکیلِ یک دولتِ ملی ابراز آماده‌گی کرده‌اند.
بی‌گمان که در سال‌های گذشته و در دو دور انتخابات قبلی، هر بار که آقای کرزی ـ به هر صورتی که بوده ـ به عنوان رییس‌جمهور معرفی شده، سعی کرده که غیر از همکاران و یاران انتخاباتی‌اش، همه را از خود براند. با آن‌که ادعای حکومتِ آقای کرزی کار بر مبنای شایسته‌گی بود، اما هیچ‌گاه افراد شایسته در پست‌های حکومتی گماشته نشده‌اند. بل همواره سعی شده که کرسی‌ها میانِ شریکان و همراهانِ سیاسی و گروهی و حتا قومی‌ِ آقای رییس‌جمهور تقسیم گردد.
جدای از این، دستاوردِ دیگرِ آقای کرزی تشدید تنش‌های قومی‌ بود که به وسیلۀ همراهان و کارگزارانِ او انجام شد؛ مصالحه با طالبان در محور دیدگاه قومی، مخالفت با زبان و هویتِ سایر اقوام و ده‌ها رفتار نژادپرستانۀ دیگر که همه باعث شدند که وجوه افتراق در ساحتِ اجتماعی کشور بیشتر شود و بی‌اعتمادی بسیار نسبت به حکومت به میان بیاید.
این‌همه خود به خود سبب می‌شود که نیاز به تشکیل دولت وحدتِ ملی بیش از پیش احساس شود که به‌حتم اشتراک‌کننده‌گانِ نشست اجندای ملی بر این نیاز انگشت خواهند گذاشت. از این‌رو، به نشست اجندای ملی می‌توان به مثابۀ روزنۀ امیـدی دید که تا جایی مجریانِ حکومتِ آینده را از تکرار اشتباهاتِ آقای کرزی برحذر می‌دارد و زمینه‌یی را فراهم می‌سازد که افغانستان به سوی صلح و ثباتِ پایدار رهنمون گردد.