یک نویسنده و خبرنگار کانادایی می‌گوید، برای جنگ افغانستان از همان اول کدام پلان واحد یا ستراتیژیک وجود نداشت و به همین دلیل همه چیز بی‌نظم و پراکنده شد.
براین ستوورت در این گزارش می‌نویسد، توافق و اتحاد نظر در مورد شیوه و چگونگی جنگ افغانستان از اول وجود نداشت و این یک موضوع نادرست بود.
گزارش می‌نویسد، هدف جنگ افغانستان در اوایل سرکوب شبکه القاعده و سرنگونی رژیم طالبان بود که برای جنگجویان القاعده در این کشور پناه داده بود. اما دیری نگذشت که این هدف بر آورده شد و جنگجویان القاعده از مالی، لیبیا، یمن، عراق، سوریه و پاکستان سربلند کردند.
بر اساس گزارش، اکنون افراد مسلح طالبان علیه حکومت‌های افغانستان و پاکستان می‌جنگند.
براین ستوورت نویسنده و خبرنگار شبکه تلویزون سی بی سی کانادا در این گزارش تحلیلی خود می‌نویسد، جای تعجب نیست که اکثریت افغان‌ها در مورد وضعیت کشورشان نگران اند.
به نوشتۀ براین ستوورت، شاید همسایه‌های افغانستان، پاکستان، ایران و هند نیز مانند افغان‌ها نگران این باشند که آیا پس از خروج نیروهای بین‌المللی، این کشور توان آن را خواهد داشت تا به پای خود بیایستد و یا به یک عامل خطرناک بی ثباتی در منطقه مبدل خواهد شد؟
این خبرنگار کانادایی در ادامه این مقاله می‌نویسد، جنگ افغانستان برای ناتو به قمیت گزاف تمام شده و امریکا در این جنگ تاکنون حدود ۹۰۰ میلیارد دالر مصرف کرده و حدود ۳۳۰۰ عسکر نیرو های ایتلاف که اکثریت آنها را امریکاییان تشکیل می دهند، کشته شده اند.
نویسندۀ این گزارش از «کامل علم» کارشناس و سابق مشاور نظامی بریتانیا نقل کرده می‌نویسد، اروپاییان به امور بازسازی افغانستان توجه داشتند، ولی همه فکر امریکایی‌ها به کنارزدن افراد قدرتمند سابق در افغانستان متمرکز بود.
در جریان حاکمیت جورج دبلیو بوش به این مساله توجه نمی‌شد که گویا بدون صلح و ثبات هم بازسازی در یک کشور صورت گرفته می‌تواند و امریکا به همین دلیل برای بازسازی افغانستان با کشورهای اروپایی دست همکاری نمی‌داد.
خبرنگار تلویزیون سی‌بی‌اس کانادا در این مقاله خود می‌نویسد، افغانستان در چند سال گذشته دست‌آوردهایی نیز دارد، اما یک سوم نفوس این کشور تا هنوز بی‌سواد اند، ۴۲ درصد افغان‌ها در فقر زندگی می‌کنند، ۶۰ درصد آنها مواد خوراکه کافی ندارند و در مناطق دور افتادۀ این کشور حقوق زنان پامال شده، ازدواج‌های اجباری و مناقشات خانواده‌گی همچنان ادامه دارند.
به نظر براین ستوورت چشم امید همه به رهبری و حکومت جدید افغانستان است. به این معنی که رهبری جدید بتواند با توافق پاکستان طالبان را به صلح وادارد که این یگانه راه حل پایان جنگ طولانی در افغانستان است.