بحران انتخاباتی در کشور، اگر به شکل فوری، مدیریت سالم و قناعت بخش نگردد، نه‌تنها انتخابات را عملآ از «فرصت» به «تهدید» مبدل خواهد ساخت؛ بل نفس انتخابات را نیز با یک
نقطه سیاه تاریخ کشور، به‌جا خواهد گذاشت.
بدین منطور، بیش از هر اقدام دیگر، افغانستان به انتقال سریع قدرت سیاسی از دولت فاسد تحت رهبری تیم غیر ملی، معامله‌گر و بحران‌آفرین موجود، به یک دولت با اعتبار و رهبری ملی نیاز دارد.
به قول یک صاحب نظر: «بحران موجود، از طرف یک فرد «مسوول دولتی»، درجایگاه رفیع ریاست‌جمهوری، در تبانی با تیم محوری داخل ارگ، با سوء نیتی تکان‌دهنده به امانت مردم و به نیاز تاریخی و ملی کشور، به گونۀ فوق تصور، پاسخ خاینانه داده است. رفتن در خط جهالت سیاسی، از سوی ارگ نیشنان، هستی افغانستان یکپارچه را به تباهی مواجه خواهد ساخت.»
پس قبل از این‌که دیر شود، رهبری موجود، به عنوان بخش بزرگ بحران و سد راه موفقیت کشور، باید هرچه عاجل‌، بر بنیاد قانون، از قدرت کنار رود، تا این‌که دیپلوماسی تفاهم، برای موفقیت انتخابات و پروسۀ گذار مسالمت‌آمیز، موفق گردیده و کشور از فاز بحران بیرون گردد.