پاکستان رویکرد دوگانه نسبت به طالبان دارد و گروه‎هی از طالبان را که در پاکستان فعال هستند، مورد هدف قرار می‎دهد و طالبانی را که مردم افغانستان را می‎کشند، مورد حمایت قرار می‌دهد.
شماری از تحلیلگران با ابراز این مطلب می‎گویند که نگاه پاکستان در مبارزه با تروریسم دوگانه است و صداقتی در سیاست‌های این کشور در جریان سه دهۀ اخیر وجود نداشته است.
قتل عام بیش از ۱۵۰ نفر دانش‌‌آموز و معلم در مدرسه‌یی در پیشاور پاکستان توسط تروریست‌های «تحریک» از گروه طالبان پاکستان، مردم و دولت این کشورر را چنان آشفته کرده است که نواز شریف نخست وزیر پاکستان در یک سخنرانی تلویزیونی گفت: پاکستان بعد از این فاجعه وارد دورۀ جدید و خاصی شده است، به طوری‌که کشور را می‌توان قبل و بعد از کشتار فرزندان ما توسط گروه تروریستی طالبان، متفاوت دید و ارزیابی کرد.
روز جمعه، بعد از چند هفته بررسی امنیتی و سیاسی کشتار در مدرسه پیشاور، سران دولت و ارتش و همه احزاب و گروه‌های سیاسی به ریاست نوازشریف نخست وزیر این کشور تشکیل جلسه دادند و برنامۀ ملی برای مبارزه با تروریسم در پاکستان را اعلام کردند. در این برنامه، با لغو مسکوت ماندن حکم اعدام تروریست‌ها اجرای این حکم برای دو سال آینده تجدید شد و به این ترتیب ده‌ها تن از اعضای طالبان که اکنون در زندان‌های پاکستان به‌سر می‌برند، در لیست اعدام قرار گرفته اند.
سید مهدی منادی استاد دانشگاه به روزنامۀ ماندگار می‌گوید: پاکستان کشوری‌ است که بخشی قابل توجهی از مردمان آن، تفکر رادیکال دارند و در قالب سازمان‌های تندرو فعالیت می‌کنند. جریان رهبری پاکستان برای رهایی از این گروه‌ها تلاش می‌کند تا آن‌ها را مدیریت کند.
اما این استاد دانشگاه باور دارد: مدیریت این گروه‌ها به‌سوی کشورهای دیگر، تهدیدی بزرگی برای منطقه محسوب می‌شود.
آقای منادی می‌افزاید: پاکستان در چند دهۀ گذشته تلاش کرده است تا انرژی رادیکالیزم را به سمت کشمیر در برابر هند استفاده کند و در سوی دیگر با استفاده از ابزارها نظیر گروه طالبان، آنان را به‌طرف افغانستان نیز فرستاده است.
آقای منادی تأکید می‌کند: در شرایط فعلی، تحول در رهبری گروه‌های رادیکال باعث شده تا رهبران دولت پاکستان مدیریت این گروه‌ها را از دست دهند.
آقای منادی با بیان این که پاکستان در برابر تروریسم سیاست دوگانه را در پیش گرفته است، می‌گوید: «یکی، سیاست صلح و پیمان بستن با گروه‌های رادیکال است تا از این طریق همکاری این گروه‌ها را به‌طرف خود جلب کند تا پاکستان واحد را ایجاد کنند و سیاست دوم در برابر گروه‌هایی‌ست که با دولت پاکستان هم‌سو نیستند که برای آن‌ها دریچۀ جنگ را باز کرده اند.»
این استاد دانشگاه نبود طرح و دیدگاه مشترک برای مبارزه با تروریسم در منطقه را از مشکلات بزرگ در این امر دانسته، می‌گوید: بعضی گروه‌هایی که در درون پاکستان به صورت صلح آمیز فعالیت دارند و منافع این کشور را تعقیب می‌کنند اما برای افغانستان تهدید محسوب می‌شوند.
او می‌افزاید: هرگونه اقدام پاکستان در امر مبارزه با تروریسم ممکن است در درون پاکستان نتایج مثبت داشته باشد، اما، برای افغانستان این نتایج مثبت نخواهد بود.
آقای منادی باور دارد زمانی این نتایج برای افغانستان می‌تواند مثبت باشد که نگاه مشترک در امر مبارزه با تروریسم پیدا شود.
در این حال، جاوید کوهستانی آگاه مسایل نظامی نیز می‌گوید: پاکستان تا هنوز سیاست روشنی در برابر طالبان افغانی اتخاذ نکرده و حتا مصونیت‌هایی را نیز به آن‌ها در نظر گرفته است.
در این حال، جاوید کوهستانی آگاه مسایل نظامی می‌گوید: پاکستان تا هنوز سیاست روشنی در برابر طالبان افغانی اتخاذ نکرده و حتا مصونیت‌هایی را نیز به آن‌ها در نظر گرفته است.
آقای کوهستانی می‌افزاید: پاکستانی‌ها تنها به آن عده از طالبانی که پاکستان را تهدید کنند، برخورد می‌کنند و اما در برابر شبکه‌های دیگری که برای افغانستان و سایر کشورها مزاحمت ایجاد می‌کنند، رسیده‌گی نخواهد کرد.
آقای کوهستانی تأکید می‌کند: پاکستان در جریان هفته‌های گذشته، برای مهاجرین افغانستانی در درون پاکستان مشکلاتی را ایجاد کرده و شمارِ زیادی از آنان را در اسلام آباد، ابیت آباد و پشاور گرفتار کرده و به زندان انداخته اند و احتمالاً آنان از پاکستان اخراج خواهند کرد.
آقای کوهستانی اما می‌گوید: پاکستان در برابر کسانی که در مدارس هستند و با شبکه‌های تروریستی و هراس‌افگن ارتباط دارند تا حال اقدامی نکرده است.
آقای کوهستانی تأکید می‌کند: اگر در امر مبارزه با تروریسم پاکستان صداقت داشته باشد و با دولت افغانستان همکاری صورت گیرید، یقیناً لانه‌های تروریسم برچیده خواهد شد.
آقای کوهستانی یادآور شد: دولت افغانستان تا زمانی که صداقت پاکستان در امرِ مبارزه با تروریسم روشن نشده است به هیچ عنوان در همکاری‌های سرحدی مشارکت نکند.
او خاطر نشان می‌کند: «ما نباید در عملیات‌هایی که در اطراف خط دیورند در وزیرستان شمالی و جنوبی و یا حوزۀ ملکهند صورت می‌گیرد، مداخله کنیم و مناسبات‌مان را با اقوام سرحدی پیچیده و ناهمگون سازیم؛ چون، در این مناطق تنها دشمنان پاکستان حضور دارند و رهبران طالبان افغانی تنها در کلان شهرها هستند».
در عین حال، محمداکرام اندیشمند نویسنده و پژوهش‌گر می‌گوید: رهبران پاکستان تنها در بخشی که منافعِ شان ایجاب می‌کند در مبارزه با تروریسم صادق هستند و این کشور، تنها با گروه‌های مبارزه خواهد کرد که از نظارت و ادارۀ آن‌ها بیرون باشد.
آقای اندیشمند تصریح می‌کند: نگاه پاکستان در مبارزه با تروریسم دوگانه و تبعیض آمیز است و صداقتی در سیاست‌های پاکستان در جریان سه دهۀ اخیر وجود نداشته است.
آقای اندیشمند اذعان می‌کند: رهبران دولت وحدت ملی باید منافع ملی را در افغانستان تعریف و بالای آن توافق کنند؛ بعد از آن، با کسانی که در برابر منافع ملی ما قرار می‌گیرند مبارزه صورت گیرد.
آقای اندیشمند هم‌چنان می‌گوید: «اگر طالبان گروه مخالف در برابر منافع ملی افغانستان است باید یک سیاست واحد در برابر آن وجود داشته باشد که این دیدگاه میان رهبران دولت وحدت ملی وجود ندارد، یکی این گروه را مخالف سیاسی می‌داند و طرف دیگر از مبارزه با این گروه به عنوان دشمنان مردم افغانستان یاد می‌کند.»
آقای اندیشمند هم‌چنان می‌گوید: پاکستان باید قانع ساخته شود که مبارزۀ مشترک با تروریسم به نفع هر دو کشور است.