نشر مقالۀ جنجالی اشپیگل آلمان، واکنش‌های زیادی را در افغانستان برانگیخته است. عطا محمد نور سرپرست ولایت بلخ در یک نشست خبری، ضمن بی‌بنیاد خواندن این گزارش، گفت که اگر ناتو به دنبال حذف فیزیکی او بوده، پس دیگر رهبران و شخصیت‌های جهادی هم که در افغانستان ترور شده‌اند، باید کارِ ناتو بوده باشد. آقای نور هم‌چنین گفت که رابطۀ او با امریکا و سایر کشورهای غربی، خوب است و هیچ مشکلی با این کشورها نداشته است. آقای نور ادامه داد که در مورد انگیزه‌های نشر گزارش اشپیگل آلمان تحقیق می‌کند و در این رابطه خواهان توضیح و دادخواهی است.
مجلۀ آلمانی اشپیگل، روز یک‌شنبۀ هفتۀ جاری، در گزارشی با نام «فهرست اوباما: تاریخچۀ مشکوک قتل‌های هدف‌مند در افغانستان»، ادعا کرده بود به اسناد محرمانۀ سازمان ناتو دست یافته که نشان می‌دهد نیروهای خارجیِ حاضر در افغانستان فهرست بلندی از افرادی تهیه کرده بودند که باید مورد هدف قرار می‌گرفتند. این مجله نوشته است که علاوه بر شبه‌نظامیان مخالف دولت، نام شماری از قاچاقچیان موادمخدر و هم‌چنین افرادی که نیاز به جمع‌آوری اطلاعات در مورد آن‌ها بوده، در این فهرست دیده می‌شود. اشپیگل از جمله به نام آقای نور اشاره می‌کند که در سال ۲۰۱۰ وارد این فهرست شده است.
آقای نور در نشست خبری خود، اتهام دست داشتن در کشت و قاچاق مواد مخدر را به‌شدت رد کرد و گفت که در ولایت تحت امر او، نه تنها کشت مواد مخدر به صفر رسیده، بل در ولایات همجوارِ بلخ نیز کشت مواد مخدر به نحو چشم‌گیری کاهش پذیرفته است. سرپرست ولایت بلخ روابط خود با آلمان را خوب توصیف کرد و گفت شاید افرادی به دلیل اغراض شخصی، دست به نشر چنین گزارشی زده باشند.
آگاهان در کابل اما پس از نشر این گزارش، رویکرد جامعۀ جهانی را در عرصۀ جمع‌آوری اطلاعاتِ استخباراتی زیر سوال برده و گفته‌اند که نشر این گزارش نشان می‌دهد که نهادهای استخباراتی کشورهای ذی‌دخل در مسایل افغانستان، با گزارش‌های سطحی و غیرواقعی روبه‌رو بوده‌اند. اما جنرال کمپل فرماندهان نیروهای ناتو در افغانستان، در تماس با رییس اجراییۀ دولت وحدت ملی گفته است که قرار گرفتن نام افراد در فهرست ناتو به معنای این نیست که این افراد باید از بین برده شوند.
به هر حال، درز این سند به رسانه‌ها نشانۀ روشن وضعیتِ نامعلوم و سردرگمِ کشورهای غربی در مسایل افغانستان می‌تواند باشد. در طی سیزده سال گذشته، نیروهایی که واقعاً در کنار جامعۀ جهانی برای تعمیق دموکراسی و مردم‌سالاری فعالیت‌های چشم‌گیری از خود نشان داده‌اند، همواره مورد اتهام‌های گوناگون قرار گرفته‌اند. گاهی از مدافعان راستینِ افغانستان که در دو دورۀ جهاد و مقاومت برای حفظ استقلال و آزادی کشور قربانی دادند، به نام جنگ‌سالار یاد شد و زمانی نیز تلاش‌های مضاعف آغاز شد که این افراد از بدنۀ نظام بیرون رانده شوند.
البته در این مورد، برخی از کشورها و استخباراتِ منطقه نیز سهم مشخصِ خود را داشته‌اند. در سیزده سالِ‌ گذشته شماری از چهره‌ها و شخصیت‌های مهمِ دوران جهاد و مقاومت به گونه‌‍‌های مرموزی از صحنه خارج شدند. برخی‌ها ترور و برخی دیگر مجبور به ترک مناطقِ خود شدند. این موضوع چه‌قدر با گزارش ناتو می‌تواند رابطه داشته باشد؟
در حال حاضر، انگشت اتهام به سوی این نیروها اشاره می‌رود و اگر فرماندهان ناتو در آستانۀ خروج از کشور نتوانند در این مورد وضاحت لازم ارایه کنند، بدون شک پرسش‌های زیادی بی‌پاسخ خواهد ماند. مورد استاد عطا یکی از آن‌هاست که بدون شک هم ناتو و هم مجلۀ اشپیگلِ آلمان باید اسناد و مدارکِ لازم را در این خصوص در اختیار رسانه‌ها قرار دهند.
اتهام‌زنی یکی از شیوه‌های معمول ترورِ شخصیت‌ها در جهان معاصر است. اما جالب این‌جاست که این‌بار نهادها و سازمان‌هایی به آن متهم شده‌اند که خود همواره ترور شخصیت‌ها در رسانه‌ها را به‌شدت رد کرده‌اند. غربی‌ها عمدتاً کشورهایی را که نظام‌های غیردموکراتیک دارند، مروج‌کننده‌گان ترورِ شخصیت و ترورهای فیزیکی می‌دانند؛ اما گزارش اشپیگل نشان از روی دیگرِ این سکه دارد. این‌بار خود این کشورها متهم به ترور شخصت و حذف فیزیکی افراد و شخصیت‌های مهم شناخته می‌شوند.
وقتی آقای نور می‌گوید که اگر واقعاً او جزو فهرستی بوده باشد که باید از سوی ناتو هدف قرار می‌گرفت، بدون شک این پرسش در ذهن‌ها قوت می‌گیرد که عاملان قتل‌های زنجیره‌یی در افغانستان در سیزده سال گذشته کی‌ها بوده‌اند؟ سید خیلی، جنرال داوود و بالاخره استاد ربانی چه‌گونه ترور شدند و کی‌ها در عقب این جنایات سازمان‌یافته قرار داشته‌اند؟
فراموش نکنیم که پرونده‌های این قتل‌ها تا به امروز بسته نشده و هنوز نوع قتل‌ها و انگیزه آن‌ها ناشناخته‌شده باقی مانده‌اند. این ناشناخته‌گی می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد و از جمله این‌که انجام آن به گونه‌یی صورت گرفته باشد که نام سازمان‌دهنده‌گان آن را مخفی سازد.
درخواست آقای نور برای توضیح در خصوص این فهرست، بسیار حیاتی و مهم است. آقای نور به نکته‌یی بنیادین اشاره دارد و آن این‌که اگر در عقب قتل‌ها و ترورهای مرموز، سازمان‌های قدرت‌مند جهان قرار ندارند، پس باید در این مورد به گونۀ شفاف سخن بگویند و متهم‌های اصلی را نشان دهند.
سال‌هاست که خانوادۀ قهرمان ملی کشور، احمدشاه مسعود خواهان پی‌گیریِ پروندۀ شهادتِ او هستند، ولی در این مورد نه دولت افغانستان و نه هم نهادهای بین‌المللی کاری انجام داده‌اند. چرا این قتل‌ها و ترورها باید در کشوری مثل افغانستان در ناشناخته‌گی قرار داشته باشد؟ ناشناخته‌گی در مورد ترورها می‌تواند کاملاً به تیوری توطیه دامن بزند و این چیزی نیست که در آن منافع کشورهای غربی و ناتو نهفته باشد.