شنبه ۱۷ اسد ۱۳۹۴

با درود بر روح قربانیان حوادث تروریستی کابل، لوگر، و سقوط چرخبال افسران اردوی ملی در زابل و اظهار تسلیت بر خانواده‌های شهدا.
به قول بسیاری از هموطنان با درک و با احساس ما، با ردیف کردن فقط کلمات یکنواخت و همیشگی، شاید در حد ادای مسوولیت اخلاقی، ظاهری و یاهم سیاسی کاری کرد که بیشتر بر می‌گردد بر مردم.
اما آنچه مسوولیت مستقیم حکومت، منحیث یگانه نهاد مسوول حفظ جان، مال و امنیت مردم می‌باشد و برای همین منظور ایجاد گردیده و باز بنابر همین ملحوظ، امکانات ملت را در دست دارد و به خاطر همین فریضه، سوگند مسوولیت یاد نموده است، بسیار فراتر از ردیف کردن واژه‌های همه روزه می‌باشد.
آری، همه می‌دانیم که ناامنی در کشور ابعاد گسترده دارد و همه باید سعی خود را نمود و یک صف ایستاد، اما این مسوولیت حکومت است تا این همگرایی را مسوولانه ایجاد نماید.
مشکل همینجاست، وقتی خود حکومت یکصدا نباشد، خط دوست و دشمن و تعریف امنیت روشن نباشد، بی‌اعتمادی و فاصله میان حکومت و مردم و از همه مهمتر ستون پنجمی ای در کار باشد، یا به عبارۀ دیگر موضع حکومت نامعلوم، دوگانه، گنگ و نیابتی باشد، پس در آن صورت است که حکومت‌ها به جای حلال مشکلات مردم، خود به بخشی از مشکل مبدل می‌شوند.
چرا مقاومت ملی افغانستان، با وجود کمترین امکانات و جغرافیا در برابر همۀ نیروهای تروریستی تازه نفس، همچنان تا اخر در دل و دماغ مردم باقی ماند و تا اخر، روزنۀ امیدی بود برای همۀ مردم و چون دشمنانش از مسدود کردن این روزنه ناامید شدند، خود رهبر مقاومت را نشانه گرفتتند و به شهادتش رسانیدند.
امروز باید دریچۀ جدید امید برای مردم ایجاد کرد، چون مایوسیت مردم عام گردیده است.
با احترام
احمد ولی مسعود
رییس عمومی بنیاد شهید مسعود