یوسف نورستانی رییس کمیسیون انتخابات اعلام کرده است که «بازی‌های سیاسی» باعث تأخیر در زمان برگزاری انتخابات پارلمانی و شورای ولسوالی‌ها در افغانستان شده است. او در تازه‌ترین اظهاراتش، دولت وحدت ملی را به عدم اجرای قانون و مداخله در امور یک نهاد مستقل متهم کرد. آقای نورستانی گفت: «می‌خواهم اعلام کنم که کمیسیون مستقلِ انتخابات به عنوان نهاد برگزارکنندۀ انتخابات‌های کشور، از دولت می‌خواهد که انتخابات را از بازی‌های سیاسی دور نگه دارد و بیش از این، باعث تأخیر در برگزاری انتخابات پارلمانی نشود.»
این اظهارات در حالی ابراز می‌شوند که پیش از این، معاون کمیسیون ویژۀ اصلاح نظام انتخاباتی، از تغییر در گزینش اعضای کمیسیون‌های انتخابات و عطف توجه به تقلب‌های انتخاباتی سال گذشته که به بحران انتخابات انجامید، سخن گفته بود. صدیق‌الله توحیدی معاون کمیسیونِ ویژۀ اصلاح نظام انتخاباتی، تأکید ورزیده است که این کمیسیون تلاش می‌کند قوانین را طوری تعدیل کند که رییسان و کمیشنرانِ کمیسیون‌های انتخاباتی به‌صورت مستقل برگزیده شوند و نیازی به انتصاب رییس‌جمهور و یا رییس اجرایی در این قسمت نباشد.
اظهارات رییس کمیسیونِ انتخابات دقیقاً در برابرِ کارکردهای کمیسیون ویژۀ اصلاح نظام انتخاباتی قرار دارد. آقای نورستانی هنوز بر مواردی تأکید دارد که عملاً می‌تواند به بحران انتخابات در کشور منجر شود. او می‌گوید سران دولت وحدت ملی باعث تأخیر در برگزاری انتخابات پارلمانی شده‌اند، در حالی که این گفته به هیچ صورت نمی‌تواند صحت داشته باشد.
توافق‌نامۀ سیاسی که به ایجاد دولت وحدت ملی انجامید، صراحت دارد که اصلاح نظام انتخابات از اولویت‌های این دولت است. اگر دولت وحدت ملی به اصلاح نظام انتخاباتی در کشور آغاز نمی‌کرد، بدون شک باعث نقض توافق‌های سیاسی در این خصوص می‌شد. این به معنای «بازی سیاسی» آن‌گونه که آقای نورستانی از آن تعبیر می‌کند نیست؛ بلکه انجامِ یکی دیگر از ماده‌های توافق‌نامۀ سیاسی است.
وقتی آقای نورستانی می‌خواهد که بدون ایجاد اصلاحات در نظام انتخاباتی در کشور، انتخابات پارلمانی برگزار شود، دلیل روشنِ مداخله در امور دولتِ جدید است. آقای نورستانی فراموش کرده است که از برکت کارکرد و مدیریتِ ناسالمِ کمیسیون انتخابات، دولتِ جدید بیرون‌شده از صندوق‌های رای نیست. این دولت زمانی به وجود آمد که کمیسیون انتخابات نتوانست به صورت شفاف، عادلانه و غیرجانب‌دارانه انتخابات ریاست جمهوری را مدیریت کند. آقای نورستانی از یاد برده است که انتخابات سال گذشته، بدنام‌ترین انتخابات در تاریخِ جهان توصیف شد و به همین دلیل جامعۀ جهانی که تأمین‌کنندۀ هزینۀ مالی انتخابات در افغانستان است، اعلام کرد که تا اصلاح نظام انتخاباتی و پاک شدنِ کمیسیون‌های انتخابات از وجود افراد متقلب و جانب‌دار، حاضر به پرداخت وجوه مالیِ انتخاباتِ آینده نیست.
آن‌چه که باعث تأخیر در برگزاری انتخابات پارلمانی شد؛ یکی مسالۀ ایجاد کمیسیون اصلاح نظام انتخاباتی بود که با تأخیر صورت گرفت و دوم، عدم پرداخت هزینۀ مالی انتخابات بود که در گروِ اصلاح نظام انتخاباتی قرار دارد. البته در ایجاد کمیسیون اصلاح نظام انتخاباتی به‌عمد از سوی حلقاتِ خاصی که از کمیسیون‌های فعلی انتخابات در داخل دستگاه دولت حمایت می‌کنند، موانع و مشکل‌تراشی‌هایی به وجود آمد و باعث شد که روند ملی اصلاح نظام انتخاباتی با تأخیر صورت گیرد. آقای نورستانی شاید به دلیل کهولت سن، بسیاری مسایل را فراموش کرده باشد و خود را یگانه مرجع تصمیم‌گیری در مورد انتخابات در افغانستان بداند. اما این‌گونه اظهارات و برداشت، عملاً به هذیان‌های یک آدمِ روان‌پریش و بیمار شبیه است.
انتخابات در افغانستان عملاً در گرو اصلاح نظام انتخاباتی است و تا زمانی که اصلاحاتِ لازم در این مورد اعمال نشود، نه جامعۀ جهانی حاضر به پرداخت هزینه‌های مالی انتخابات است و نه هم مشروعیتِ انتخابات دوباره اعاده می‌شود. نکتۀ اساسی این‌جاست که به دلیل سوءمدیریتِ کمیسیون‌های انتخاباتی در سال‌های گذشته، میزان اعتماد مردم به انتخابات و عمل‌کرد این کمیسیون‌ها بسیار کاهش یافته است. حداقل بر اساس دریافت‌های کمیسیون ویژۀ اصلاح نظام انتخاباتی، نود درصد کسانی که با آن‌ها در مورد انتخابات افغانستان گفت‌وگو صورت گرفته، خواهان به دادگاه کشاندنِ تقلب‌کارانِ انتخابات شده اند.
نود درصد، رقم کوچکی نیست و این امر نشان می‌دهد که به همین میزان اعتماد مردم به انتخابات و نظام انتخاباتیِ افغانستان صدمه دیده است. آقای نورستانی و یارانِ او در کمیسیون‌های انتخابات، حالا نگرانِ تأخیر در برگزاری انتخابات نیستند، بل دردِ آنان برکناری از وظیفه و حتا به دادگاه رفتن است. آقای نورستانی به‌صراحت به این نکته اشاره می‌کند و می‌گوید که اعضای فعلی کمیسیون انتخابات برای شش سال از سوی رییس جمهوری ـ البته رییس جمهوری پیشین ـ فرمان گرفته‌اند و باید تا ختم این موعد بر سرِ وظایفِ خود باشند.
آقای نورستانی فقط یک بخش از واقعیت را که به نفع او و یارانش است، می‌بیند و روی دیگرِ واقعیت را که رسیده‌گی به تقلب‌های انتخاباتی است، نادیده می‌گیرد.
کمیسیون‌های انتخاباتی در افغانستان بزرگ‌ترین جفای ملی را رقم زده‌اند و باید پاسخ‌گوی آن‌چه که در انتخابات گذشته است، باشند. و اما نکتۀ آخری در این مبحث، اعتماد به نفسی است که به آقای نورستانی و افرادی مثلِ او داده شده است و این نکته جای سوال دارد. به نظر می‌رسد که سران دولت وحدت ملی به‌درستی به وظایفِ خود در قبالِ انتخابات عمل نکرده‌اند و نمی‌کنند. دولت وحدت ملی به محضِ ایجاد می‌بایست وظایف اعضای کمیسیون‌های انتخابات را به حالتِ تعلیق درمی‌آورد و تا زمان اصلاحِ نظام انتخاباتی در کشور، کمیسیون‌های انتخابات را تعطیل می‌کرد. اگر چنین چیزی در کشور اتفاق می‌افتاد، امروز بدون شک آقای نورستانی به عنوان سردستۀ تقلب‌کاران چنین هذیان‌هایی را نمی‌بافت.