در اوضاع نابسامانِ افغانستان که حضور نخبه‌گان و صاحبانِ خرد و اندیشه بیش از هر چیزِ دیگری می‌تواند مایۀ امیدِ مردمِ سرگشته و مضطربِ ما باشد، باخبر می‌شویم که حبیب حکیمی؛ روزنامه‌نگار، نویسنده و تحلیل‌گرِ مسایل خاورمیانه و همچنین از چهره‌های فرهنگی کشور، چهره در نقابِ خاک کشیده است.
آقای حکیمی جدا از فعالیت‌های روشنگرانۀ خود در رسانه‌های نوشتاری و دیداری، یکی از همکارانِ خوبِ برنامۀ «آجندای ملی» بود که همواره حضورِ صمیمانه‌اش در این جمع نخبه‌گانی، بر غنای فعالیت‌های علمی و خیرخواهانۀ این آدرس می‌افزود و دلگرمیِ بیشتر به کار و تکاپو، و نوید رسیدن به نتیجۀ مطلوب را می‌داد.
بدون شک، فقدان چنین شخصیتی در کشور، مایۀ تأثر و اندوه است. اینجانب به نماینده‌گی از کنفرانس آجندای ملی و تیم نخبه‌گانی آن، درگذشتِ ناگهانی این دوستِ فرهیخته را به خانوادۀ گرامی آقای حکیمی به‌ویژه برادر بزرگوارشان عبدالشکور واقف حکیمی، یکی از چهره‌های فرهنگی و جهادی کشور و همچنین به جامعۀ روشنفکریِ کشور تسلیت می‌گویم و از بارگاه خداوند مهربان، به مرحومی بهشت برین و به بازمانده‌گانش صبرِ جمیل آرزو دارم.
با احتـــرام
احمد ولی مسعود
رییس عمومی بنیاد شهید احمدشاه مسعود