ایجاد خط تلیفونِ ویژه میان پاکستان و افغانستان، برای ستون‌پنجمی‌ها این سهولت را فراهم می‌کند تا اطلاعاتِ محرمانۀ کشور را به پاکستان، بدون ترس و نگرانی ارسال کنند.
شماری از آگاهانِ سیاسی با بیان این مطلب می‌گویند: ممکن است پاکستان این خط ویژه را در اختیارِ کسانی در درون نظامِ افغانستان قرار دهد که اطلاعاتِ مهم را به سازمان‌های جاسوسی پاکستان انتقال می‌دهند. اما عزیز رفیعی رییس نهاد‌های جامعۀ مدنی به این باور است که چیزی به نامِ «اطلاعات محرمانه» در افغانستان وجود ندارد که در اختیار پاکستان قرار داده شود؛ زیرا تمامِ اطلاعاتِ افغانستان در اختیارِ پاکستانی‌ها قرار دارد. به گفتۀ آقای رفیعی، فرمانده ارتش پاکستان فقط برای خرید افکار جامعۀ جهانی به افغانستان آمده بود و پاکستانی‌ها نیازی به گرفتن اطلاعاتِ محرمانه از افغانستان از طریق این خط تلیفون ندارند.
این نظریات پس از آن ابراز می‌شوند که راحیل شریف فرمانده ارتش پاکستان در سفرِ چند روز قبلِ خود به افغانستان، خواهانِ ایجاد یک خط تلیفونِ ویژه به منظور تبادل اطلاعات میان دو کشور شـد. ولی این خط تلیفونِ ویژه، حرف‌وحدیث‌های زیادی به دنبال داشت مبنی بر این‌که ممکن است عواملِ پاکستان در داخل نظام، اطلاعاتِ محرمانۀ کشور را از این خط ویژه در اختیار آی‌اس‌آی قرار دهند.
عتیق‌الله امرخیل آگاه نظامی در این‌باره می‌گوید: نیت پاکستان آوردن صلح و امنیت به افغانستان نیست؛ بنابراین ایجاد این خطِ ویژه ممکن است زمینۀ ارسالِ اطلاعاتِ محرمانه به پاکستان را سهولت بخشد.
به باور آقای امرخیل، از این خط ویژه کسانی استفاده خواهند کرد که به منافع پاکستان می‌اندیشند و برای آنان کار می‌کنند؛ بنابراین ایجاد این خط ویژه نه تنها سودآور نیست، بل زیان و ضررِ زیادی در پی خواهد داشت.
به گفتۀ این آگاه نظامی، ایجاد خط تلیفونِ ویژه میان افغانستان و پاکستان، یک مانورِ پاکستانی‌ها برای فریبِ جامعۀ جهانی و رهبران افغانستان است. مسلماً این خط نمی‌تواند برای ما صلح و امنیت بیاورد. برای ما فراهم‌سازی زمینۀ گفت‌وگو با مخالفین و این‌که چگونه بتوانیم به صلح و امنیت دست پیدا کنیم، مهم و باارزش است. اگر نیتِ پاکستان نسبت به افغانستان خیر باشد، همین که برای تحققِ صلح و امنیت در افغانستان همکاریِ صادقانه به خرج دهد، کفایت می‌کند.
در این حال، جاوید کوهستانی آگاه نظامی می‌گوید: خط تلیفونِ ویژه میان اکثرِ کشورها به منظور کنترول وضعیت، ایجاد هماهنگی، اطلاعات‌رسانیِ به‌موقع و کنترول بعضی از مسایلِ جدی میان دولت‌ها ایجاد می‌گردد. اما پاکستان می‌تواند این خط ویژه را در اختیارِ کسانی در درون نظامِ افغانستان قرار دهد که اطلاعات مهم را به سازمان‌های جاسوسی پاکستان انتقال می‌دهند.
وی تأکید کرد: ممکن است کسانی از این خط به نفع پاکستان استفاده کنند؛ اما مدیریتِ درستِ حکومت افغانستان می‌تواند این نگرانی را رفع کند، مشروط بر این‌که حکومتِ افغانستان توانایی مدیریتِ آن را داشته باشد.
کوهستانی افزود: از خط ویژه میان پاکستان و افغانستان که پاکستان آن را ایجاد کرده، در صورتِ رعایتِ اصلِ صداقت و شفافیت، می‌‌توان به گونۀ مثبت استفاده بُرد. ولی متأسفانه نمی‌توان به صداقتِ پاکستان باورمند بود.
در همین حال، عزیز رفیعی رییس نهاد‌های جامعۀ مدنی می‌گوید: تمامِ گفت‌وگوهای شهروندانِ ما توسط پاکستان شنود می‌شود و حتا فایبر نوریِ ما از پاکستان عبور می‌کند؛ بنابراین راحیل شریف به کابل نیامده بود که خط تلیفونِ ویژه ایجاد کند، بلکه این مقام پاکستانی برای فریبِ جامعۀ جهانی آمده بود. مسلماً پاکستانی‌ها در سایۀ مانورهایی مانند ایجاد همین خط ویژۀ تلیفون، اهداف‌شان را عملی می‌کنند و در پی توجیه افکارِ جهانی‌اند.
آقای رفیعی باور دارد: زمانی که فشار جنگ در افغانستان زیاد می‌شود، پاکستانی‌ها برای خرید افکار جامعۀ جهانی به افغانستان می‌آیند تا مانندِ همیشه سود کلانی را نصیبِ خود کنند. چنان‌که مذاکرات چهارجانبه را اول ما مطرح کردیم، بعداً پاکستان؛ اما جامعۀ جهانی آن را از زبانِ آنان شنید و از زبان ما نشنید؛ یعنی پاکستانی‌ها از دیپلماسیِ بسیار قوی برخودارند و به همین دلیل ما همیشه در برابر پاکستان می‌بازیم.
سفر راحیل شریف فرمانده ارشد ارتش پاکستان به افغانستان، بلافاصله پس از دیدار نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، از روسیه و افغانستان صورت گرفت. این فرمانده پاکستانی در کنار ایجاد یک خط ویژۀ تلیفونی، آماده‌گی کشورش را برای گفت‌وگوهای صلحِ افغانستان اعلام کرد و تأکید کرد که پاکستان آمادۀ فراهم‌سازیِ زمینۀ گفت‌وگوهای صلحِ افغانستان است.