در روزهای پسین به‌خصوص در دو روز اخیر، از نشر سریالی در ایران سخن گفته می‌شود که دلِ مردم افغانستان را به‌شدت آزرده است.
تولید سریالی با مشخصاتِ سیاسیِ آزاردهنده که واضحاً در تقابل با سیاست رسمیِ دولت ایران در قبالِ مردم افغانستان قرار دارد، انتقادهای زیادی را در میان مردم افغانستان به دنبال داشته است.
شبکۀ یکِ تلویزیون ایران، سریالی را زیر نام «شیوع» به نشر سپرده که در آن نشان داده می‌شود: یک فرد افغانستانی که تازه وارد خاک ایران شده، مسببِ اشاعۀ یک مرضِ بیالوژیکی در ایران می‌شود؛ افغانستانیِ دیگری گروگان‌گیر و قطاع‌الطریق است؛ و دیگری هم قاچاق‌بر.
راستش، هنرنمایی‌هایی که در این سریال صورت گرفته است، از توانایی بالایِ هنرمندان و فیلم‌نویسانِ ایرانی حکایت می‌کند؛ اما وقتی می‌بینیم این توانایی در در جهتِ وارونه جلوه دادنِ ملت و فرهنگِ باشکوهِ افغانستان به کار رفته است، چیزی جز کدورت و اعتراض به‌بار نمی‌آورد.
این را نیک می‌دانیم که مهاجرانِ ما سال‌هاست در ایران حضور دارند و حکایت‌های تلخی هم از برخورد برخی از ایرانی‌ها با خودشان به عنوان «مهمان‌های ناخوانده» روایت می‌کنند. مسلماً این برخوردها را نمی‌توان برخورد رسمی ایران در قبال مهاجرین افغانستانی تلقی کرد؛ زیرا در هر جامعه‌یی افرادی هستند که با مهاجران برخوردهای ناشایست انجام می‌دهند. از جانب دیگر، برخی از مهاجرانِ افغانستانی در ایران مرتکب جرایمی می‌شوند و مشکلاتی خلق می‌کنند که در جای خود قابل بحث است. در عین حال، شاید کسانی از یک برخورد سطحی و مجرمانۀ یک فرد ایرانی در برابر یک مهاجرِ افغانستانی سوءاستفاده کنند و میانِ دو ملتی که دیروز یک ملت بودند، تفرقه بیفکنند. اما اکنون که متوجه می‌شویم یک موسسۀ فرهنگی و بااعتبارِ ایرانی، به ساخت و نشرِ سریالی در مغایرت با حقیقتِ یک ملت و کشور دست زده، نمی‌شود آن را نادیده گرفت. نشر این سریال با آن سوژۀ کذایی، به‌شدت در مخالفت با ارزش‌های تاریخی، فرهنگی، دینی و ارزشیِ دو ملتِ با هم برادر است و نباید ارگان‌های بررسی‌کننده سریال‌ها در ایران اجازۀ پخشِ آن را می‌دادند. زیرا این سریال یک تعمیمِ ناقص و یک نتیجه‌گیریِ ویرانگر را به مخاطب عرضه می‌دارد که جز مسموم ساختنِ فضای دوستیِ دو ملت سودی در بر ندارد.
فراموش نباید کرد که هستند حلقاتی در نظام و دولتِ ایران که در پی ضربه زدن به روابطِ دو کشور در چنین شرایطِ حساس در منطقه هستند.
اگر این سریال را یک مؤسسه کاملاً خصوصی ساخته بود و موسسۀ کاملاً خصوصیِ دیگر آن را نشر می‌کرد، می‌شد بردبارانه از کنارِ آن گذشت. اما وقتی یک رسانۀ معتبر و دولتی چنین خبط و خطایی را مرتکب می‌شود، بر ما شهروندان افغانستان است که در برابرِ آن واکنش نشان دهیم و این کژروشی را تذکر داده و اصلاح کنیم. اعتراض‌هایی که در روزهای پسین در کابل در برابر سریال «شیوع» بروز کرده است، نشان می‌دهد که مردمِ افغانستان به‌رغمِ همۀ مصیبت‌هایی که به آن دچارند؛ به شکوه تاریخی و فرهنگیِ خود واقف‌اند، به آبروی خود ارزشِ فراوان قایل‌اند و خواهان برادری با همۀ ایرانیان هستند.
اما این سریال از سوژه شروع تا محتوای نمایش‌یافته در آن، همۀ این حقایق و تمنیاتِ نیک را هدف قرار داده و تخمِ کینه و خصومت را در ذهنِ بیننده‌گانِ افغانستانی و ایرانی نسبت به هم می‌کارد. این سریال به‌شدت بیماری بدبینی را در جامعۀ ایران شایع می‌سازد و ذهنیت‌های دو همسایه را در برابرِ هم در جهتِ منفی می‌شوراند.
بنابرین، انتظار مردم افغانستان از دولت و نظام جمهوری اسلامی ایران این است که در چنین شرایط خطیری که تیغِ بنیادگرایی و تکفیر، گردنِ مردمانِ بافرهنگِ ایران و افغانستان را نشانه رفته، اجازه ندهند نشرِ چنین فیلم‌ها و سریال‌هایی، جبهۀ دوستی و خردگرایی‌مان را متزلزل سازد و خدای‌نخواسته این دو ملت را در برابرِ هم قرار دهد و ماهی‌گیرانِ منطقه‌یی و جهانی از این وضع سود بجویند.