محمداشرف غنی، رییس‌جمهور دستور داده که برای سردار محمدداوود، نخستین رییس‌جمهوری افغانستان آرامگاه ساخته شود.
این فرمان، پس از دیدار محمدنادر نعیم، برادرزادۀ رییس‌جمهور داوودخان با شماری از سران قومیِ ولایت قندهار، صادر شده است.
اقدام به ساختِ آرامگاه برای یک سیاست‌مدار و نخستین رییس‌جمهوری افغانستان، کارِ نادرستی نیست. اما از آن‌جایی که سال‌هاست تلاش‌های جمعی از مردم افغانستان برای ساختن مقبرۀ امیر حبیب‌الله کلکانی یا حداقل انتقال بقایای جسد او به مکان بهتری، به جایی نرسیده است، این دستور رییس‌جمهوری با واکنش‌هایی مواجه شده و یک بارِ دیگر، آن‌ها مسالۀ تشخیص و انتقال بقایای پیکرِ امیر حبیب‌الله کلکانی و یارانش را مطرح کرده‌اند.
شکی نیست که سیاست‌مدارانِ افغانستان هر کدام محبوبیت‌ها و منفوریت‌های خودشان را در میانِ مردم دارند و این حب‌وبغض‌ها نیز بیشتر جنبۀ قومی و تباری دارند تا نگاهِ ارزشی و علمی. داوودخان و حبیب‌الله کلکانی نیز از این قاعده مستثنا نیستند. بنابرین وقتی فرمان ساخت مقبرۀ شهید داوود خان صادر می‌شود، منطقی‌ست که عین فرمان برای مقبرۀ شهید حبیب‌الله کلکانی نیز صادر شود تا اسبابِ رضایتِ هوادارنِ این شخصیتِ تاریخی نیز فراهم گردد.
اما مسلماً فرمان برای ساختِ مقبرۀ شهید حبیب‌الله کلکانی و انتقال بقایای او به مکانی مناسب، با سروصداهای فیس‌بوکی نمی‌تواند شکل بگیرد. باید جمعی از آنانی که خواهانِ این اتفاق اند، طی یک برنامۀ منظم به ریاست جمهوری و ریاست اجرایی مراجعه کنند و چنین فرمانی را به‌دست آورند؛ همان کاری که توسط مردم قندهار و برادرزادۀ شهید داوودخان صورت گرفت.
سال‌هاست که درخواست انتقال بقایای جسدِ حبیب‌الله کلکانی و همراهانش به جای بهتری مطرح است؛ اما هیچ‌گاه این هواخواهان و مدعیان، چه در گذشته و چه در حال و به‌خصوص در روزهایی که در قدرت فرادستیِ نسبی داشتند، در این زمینه دست به کار نشدند. اکنون خوب است که مردم هواخواه شهید حبیب‌الله کلکانی دست به این ابتکار بزنند و از رییس‌جمهور به گونه رسمی بخواهند که احساس مسوولیت کنند و به‌‌هدفِ ادای احترام به مقامِ شاهان و امیران افغانستان، بقایای جسدِ امیر شهید را به مکانی مناسب انتقال دهند و یک مرقد متناسب به شأنِ او اعمار کنند.
در آن صورت، اگر آقای غنی از خود دوبینه‌گی نشان داد و به حبیب‌الله کلکانی احترام قایل نشد، می‌توان اعتراض کرد و راه‌های دیگر برای این کار جست‌وجو نمود.
فراموش نشود که نادر خان، کاکای محمد داوود، پس از شکستن مهر و سوگند قرآنی‌اش، امیر حبیب‌الله خادم دین رسول‌الله را به فجیع‌ترین شکل ممکن اعدام کرد و یک فتنۀ قومی را در کشور به میراث گذاشت. اما حالا دولت وحدت ملی می‌تواند با ساختن مقبرۀ شهید داوودخان و شهید حبیب‌الله کلکانی، این زخم‌های قومی ـ تاریخیِ افغانستان را مرهم گذارد. اما در صورتی که دولت به خواست مردمی که رسماً خواهان انتقال بقایای جسد امیر حبیب‌الله کلکانی‌اند وقعی نگذارد، ساختن مقبرۀ شهید داوودخان، در ادامۀ فاشیسم قومی تعبیر می‌شود و اختلافات تباری بیش از پیش وسعت می‌یابند.
بنابراین به همۀ آنانی که به نام امیر حبیب‌الله کلکانی بنیاد دارند و آنانی که همواره شعارِ هویت سر می‌دهند و آن‌هایی که در مجلس نماینده‌گان و سایر نهادی دولتی جا و مقام دارند، پیشنهاد می‌شود که کمرِ همت بندند و ساخت مقبرۀ امیر شهید را به شکل رسمی دنبال کنند، نه این‌که با سروصداهای بی‌معنا و نداشتن برنامه برای ساخت مقبرۀ امیر، جامعه را پریشان سازند!