اندکی در مورد نظیف الله فراجی بگویید؟
محمد نظیف فراجی در سال ۱۳۶۵ در ولایت پنجشیر زاده شده‌است، از سال ۲۰۰۱ در کشور ایران به ورزش کیک‌بوکسرو آوردهو تا به حال در همین رشته در وزن‌های مختلف ورزش می‌کند.
چرا ورزش می‌کنید؟
برای ورزش کردنم چند دلیل دارم، اول این‌که رشتۀ کیک بوکس را خیلی دوست دارم، دوم: برای صحت‌مند بودنم نیز ورزش می‌کنم، سوم:از منظر دینی هم به این باور هستم که ورزش نوعی عبادت است، در کنار این همه، دلیل دیگرم این‌که وطنم بالایم حق دارد و باید حقش را ادا کنم و افتخاراتی را نصیب کشورم سازم.
در مورد دست‌آوردهای‌تان بگوید که چه دست آوردهایی در زمینۀ ورزش دارید؟
از سال ۲۰۰۰ الی ۲۰۰۵ ۱۸ مدال که شامل ۱۱ طلا، ۳ نفره و ۲ برنز می‌شوند را در وزن ۵۱ کیلو گرام کشور ایران و به نفع کشورم افغانستان به دست آورده‌ام، همچنان در سال ۲۰۰۵ در مسابقات تیم ملی افغانستان اشتراک کردم که پنج تن از حریف‌هایم را نِک‌آوت کردم و به عنوان بهترین فایتر در این مسابقات شناخته شدم. در سال ۲۰۱۰ در مسابقات بین‌المللی در کشور ایران اشتراک کردم که در آن مسابقات به مقام دوم دست یافتم. در سال ۲۰۱۲ مقام اول را در مسابقات فیستیوال جهانی که باز هم در کشور ایران برگزار شده بود نیز جرء دست‌آوردهایم است.
علاقه‌مندی جوانان کشور را به ورزش چگونه ارزیابی می‌کنید؟
می‌خواهم کُلی صحبت کنم، حداقل در چند سالی که من به افغانستان آمده‌ام، متأسفانه جوانان افغانستان را زیاد دلگرم و علاقه‌مندِ ورزشنمی‌بینم؛ نه این که همۀ‌شان این وضعیت را دارند، کسانی هم هستند که با عشق و علاقه به ورزش می‌پردازند، اما بیشتر مردم افغانستان غم نان و روزگار دارند و دوست ندارند تا چند روپۀ ناکافیی را که برای امرار معیشت به دست می‌آورند، صرف ورزش کنند؛ البته جوان‌های را نیز سراغ دارم که در گذشته می‌شود گفت از نخبه‌گان ورزش افغانستان بوده‌اند، اما به دلیل بی‌توجهی دولت، از ورزش دست کشیده‌اند، یعنی در کُل روی جوانان ورزشکار سرمایه‌گذاری جدی نیاز است.
آیا آموزش‌های رسمی در زمینۀ ورزش دیده‌اید؟
نخیر، ورزش را به صورت آماتور فرا گرفته‌ام.
آیا به رشته‌های دیگر نیز ورزشی هم می‌پردازید؟
بلی مدتی را در رشتۀ فری فایت (UFC) نیر تمرین کرده‌ام، اما رشتۀ اصلی‌ام کیک بوکس است و بیشتر روی همین رشته کار کرده‌ام.
برنامه‌های آیندۀ‌تان برای رشتۀ ورزشی‌تان چیست؟
اول این‌که می‌خواهم رشتۀ کیک بوکس را ادامه بدهم و در کشورم و با هموطنانم باشم، در خوب و بد همرای‌شان زنده‌گی کنم، برای‌شان افتخار کسپ کنم، باورهای اشتباهی که از مردم افغانستان در اذهان بیرونی‌هاوجود دارد را می‌خواهم غلط ثابت کنم، می‌خواهم برای‌شان ثابت کنم که چهرۀ واقعی ما مردم آن‌چه به‌نام طالب و تروریست خوانده می‌شویم نیست، ما رزمنده‌گانی صلح‌آوری، چونروح‌الله، بهاوی، مبارز و… داریم،می‌خواهم از پیام‌آورهای صلح برای هم وطنانم باشم.
از کمیتۀ ملی المپیک افغانستان چه تقاضا دارید؟
از کمیتۀ ملی المپیک افغانستان می‌خواهم تا به همۀ رشته‌های ورزشی همسان توجه داشته باشد، قسمی که در چند سال اخیر دیده شده، کمیتۀ المپیک بیشتر روی دو یا سه ورزش تأکید داشته است و دیگران را تقریباٌ فراموش کرده است. اگر از دید یک شخص بیرونی به این وضعیت نگاه کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که در افغانستان تنها چند رشتۀ محدود میان مردم خریدار دارد، در حالی که چنین نیست ما در همۀ عرصه‌های ورزشی جوانان قدرت‌مندی را داریم.
پیام‌تان برای جوانان چیست؟
قسمی که در نخست یاد آور شدم، با وجودی که ورزشکاران خوبی از این قشر در جامعه داریم، اما به نظرم کافی نیست، باید ورزشکاران جوانان ما بیشتر ازتعداد فعلی باشد، باید به آن‌ها توجه شود، خود جوانان باید مسوولیت‌های‌شان را درک کنند و از خواب‌های غفلت بیدار شوند، اگر قرار باشد همه از کشور فرار کنیم، کی باید این‌جا بماند؟ مسوولیتی که نسبت به وطن داریم چطور می‌شود؟ بیاید با هم از این کشور پاسداری کنیم که بیگانه بیگانه است و هرگز از ما نخواهد شد.