محمد کاظم کاکر متولد سال ۱۹۹۴ در ولایت کابل و فارغ‌التحصیل لیسه استقلال است. نسبت شرایط نا مناسب امنیتی و اقتصادی از وطن مهاجرت کرده است. او فعلاً در کشور اتریش زنده‌گی می‌کند و تمرینات خود را در رشتۀ فری‌فایت به‌پیش می‌برد، کاکر می‌خواهد این رشته را همچنان ادامه بدهد. کاظم نظر به‌شوق و علاقۀ که به ورزش داشت، خواست تا در رشتۀ ووشو نیز به تمرین بپردازد، او مدت ۹ سال است که در رشتۀ ووشو تمرین می‌کند. روزنامۀ ماندگار گفت‌وگویی را با آقای کاکر ترتیب داده است که اینک می‌خوانید.
 آقا کاکر لطف کرده در بارۀ دست‌آورده‌های ورزشی‌تان به خواننده‌گان روزنامۀ ما بگوید؟
در بخش ووشو در وزن خود مقام‌های اول، دوم و سوم را در کشور داشتم، یک مدال طلا، یک برونز و دو نقره نیز شامل دست‌آوردهایم می باشد، در وزن‌های ۶۲، ۴۶، و ۴۸ کیلوگرام مسابقه کرده‌ام. همچنان قابل یادآوری‌ست که در مسابقات منتخب تیم ملی یک نقره و یک برونز نیز شامل دست‌آوردهایم می‌باشد.
 به باور شما ورزش چه نقشی دارد در جامعه دارد؟
به نظر من ورزش ستون هر جامعه را تشکیل می‌دهد، با ورزش می‌تواند برای انسان جایگاه حقوقی و شخصیتی نیز می‌بخشد، به این دلیل که ورزشکار همیشه از مواد مخدر و دخانیات دوری می‌کند، بناً در رفتار و کردار اخلاقی انسان تغیرات مثبت به‌وجود می آورد، در کشور اتریش برای این‌که ورزشکار هستم خیلی برایم حرمت قایل هستند.
 یک قهرمان باید چه خصوصیات داشته باشد؟
یک قهرمان نخست از همه موارد رفتار و اخلاق نیک داشته باشد که بعد از آن مسوولیت‌پذیر بودن و موثر بودن در جامعه از وظایف اصلی و اساسی دیگر یک ورزشکار در جامعه می‌باشد که باید آن‌را به وجه احسنش انجام بدهد.
 نقش مربی را در رفتار یک ورزشکار چگونه بررسی می‌کنید؟
به نکتۀ خوبی اشاره کردید، یک مربی حداقل به اساسات روان‌شناسی باید مسلط باشد تا از درک شاگرد خود عاجز نماند. مربی نباید شاگرد خود را در هنگام ورزش تحقیر کند، چون این‌کار ورزشکار را خشن بار می‌آورد، باید برای شاگردش انگیزه بدهد. متأسفانه برای من از مربیانی در افغانستان صحبت می کنند که به دلیل نداشتن پول شاگردش را از تمرین بازداشته است و در مواردی متفاوت‌تر از این، اگر او را از ورزش منع نکرده به تمرینات او توجه نداشته که به باور من بسیار نگران کننده است.
قبلاً که در افغانستان بودید و حالا که حتماٌ با ورزشکاران افغانستان در تماس هستید و از طریف شبکه‌های اجتماعی خبرهای افغانستان را
 دنبال می‌کنید چه تفاوتی را در این جریان شاهد هستید؟
از آن زمان تا به حال تفاوت چشم گیری در ورزشکاران دیده می شود آن زمان وسایل پیش رفته در کشور وجود نداشت و ورزشکاران هم نظر به علاقۀ که داشتند تمرین می کردند، اما حالا این وضعیت می‌شود گفت ۳۶۰درجه تغییر کرده است، ورزشکار افغانستان با یک هدف بزرگ تمرین می‌کند یعنی به سطح جهانی، چیزی که تعییر نکرده و یا می‌شود گفت بسیار کم تعییر کرده، برخورد حکومت با ورزشکاران است، آن‌زمان دولت بودجۀ کافی نداشت و مردم دهم از دل یک بحران برون شده بودند و به ورزش علاقه نشان نمی دادند اما امروز که ورزشکار بسیار به علاقه ورزش می کند دولت در قسمت آنها بی اعتنا است که این مورد سبب شده است تا بسیار از استعدادهای کشور حتا پنهان بماند.
 خواست شما از دولت افغانستان و پیام تان برای جوانان چیست؟
از بس دولت نسبت به ورزشکاران بی توجه بوده است دلم نمی‌خواهد چیزی از آنها طلب کنم، اما پیشنهادی برای جوانان قهرمان کشور دارم و آن این که همیشه زحمت بکشند و کار و تلاش کنند هم در عرصۀ ورزش و هم در عرصۀ علم و دانش و فرهنگ، تنها راهی که می‌شود به این کشور خدمت کرد به باور من مواردی است که در بالا ذکر کردم.