بخش نخست/

برگردان: مهدی قراچه‌داغی
افکار سمی/

برخی از ما در حالی که پیوسته در اندیشۀ راضی کردن دیگران هستند، فکر می‌کنند در شاد و راضی کردن دیگران بسیار عالی و بی‌کم‌وکاست هستند؛ اما حقیقت ا‌ین است که استعداد این دسته در واقع در این است که خود را ناشایسته و بی‌کفایت احساس کنند.
بد نیست به این توجه داشته باشید که چه‌قدر در دادن احساس بد به خودتان مهارت دارید! شما برای راضی کردن دیگران، خود را وادار به رعایت قواعد و مقررات و ضوابط سخت‌گیرانه‌یی می‌کنید، برای خود معیارهای غیرواقع‌بینانه‌یی در نظر می‌گیرید، و بعد همۀ این کارها را می‌کنید تا خوب و خوشایند به حساب آیید.
اما چرا در حق خود خوبی نمی‌کنید و کاری نمی‌کنید که برای خودتان خوشایند باشید؟
«باید»های ویرانگر، علتش این است که اندیشۀ شما با عبارت‌های اشتباه‌آمیزی مثل انواع «باید»ها، آلوده و مخدوش شده است.
این نیرو، کمپیوتر ذهن شما را فاسد می‌کند و انواع و اقسام «باید»ها را به فرایند فکری شما راه می‌دهد، مانع از آن می‌شود که به احساس شادی، خوشبختی، رضایت، شایسته‌گی یا موفقیت برسید.
شما قربانی یک دیکتاتوری، یک فشار پیوسته در ذهن خود هستید. وقتی نمی‌توانید به‌طور کامل و صد در صد مطابق با فرامین ذهن خود رفتار کنید، به احساس گناه، سرزنش خود، یأس و افسرده‌گی می‌رسید و وقتی دیگران هم مطابق قواعدی که شما برای خود نوشته‌اید ظاهر نمی‌شوند، احساس خشم، ناراحتی و نومیدی می‌کنید.
شاید به درستی متوجه نباشید که چه‌قدر به خودتان سخت می‌گیرید. به ده فرمان مهر‌طلب‌ها و اشخاصی که پیوسته در اندیشۀ راضی کردن دیگران هستند، توجه کنید. کیست که بخواهد مطابق این ده فرمان ظاهر شود و در استرس دایم به سر نبرد؟!

ده فرمان مهرطلب‌ها (مردم راضی‌کن‌ها!)
۱٫ من همیشه باید مطابق با خواسته‌ها، توقعات و نیازهای دیگران ظاهر شوم.
۲٫ من باید از همۀ کسانی که در پیرامون من قرار دارند، چه از من تقاضای کمک بکنند و چه نکنند، حمایت کنم.
۳٫ من باید همیشه به مسایل دیگران توجه کنم و برای حل این مسایل از هیچ کوششی دریغ نکنم.
۴٫ من باید همیشه خوب و خوشایند باشم و هرگز احساسات کسی را جریحه‌دار نکنم.
۵٫ من باید همیشه دیگران را مقدم بر خودم به حساب آورم.
۶٫ من نباید هرگز به کسی «نه» بگویم؛ باید به همۀ خواست‌های آن‌ها پاسخ مثبت بدهم.
۷٫ من هرگز نباید کسی را نومید کنم یا خواستۀ او را به زمین بگذارم.
۸٫ من همیشه باید شاد باشم و هرگز نباید احساسات منفی‌ام را به دیگران نشان دهم.
۹٫ من باید همیشه سعی کنم که دیگران را از خود راضی نگه دارم و آن‌ها را شاد سازم.
۱۰٫ هرگز نباید با طرحِ نیازها و مسایلم، دیگران ر‌ا ناراحت کنم.
البته یک فرمان یازدهم پنهانی هم در کار است: من باید «راعی به تمام عیار همۀ این بایدها و نبایدها باشم.»

هفت «باید» مرگبار
نشانه‌گان بیماری «راضی کردن دیگران»، دربرگیرندۀ سلسله انتظاراتی در این‌باره است که وقتی با آن‌ها این‌گونه خوب و خوشایند برخورد می‌کنید، آن‌ها باید با شما چه‌گونه رفتار کنند!
بسیاری از این انتظارات دربارۀ دیگران، در گروه «بایدهای پنهان» جای می‌گیرند. با این حال، هفت «باید» مهلک دربارۀ دیگران موجب می‌شوند که هرگاه انتظارات‌تان برآورده نشد، به احساس منفی برسید.
اما البته ابراز احساسات منفی در قبال دیگران ـ از قبیل خشم، رنجش یا نومیدی ـ به حکم فرمان شمارۀ ۸ محکوم است! و همان‌طور که می‌دانیم به موجب فرمان هشتم: «شما باید همیشه شاد باشید و هرگز هیچ احساس منفی در قبال دیگران بروز ندهید.» نتیجۀ خالص این رویارویی بایدها این است که شما: ۱) به خاطر داشتن احساسات منفی در قبال دیگران، احساس گناه می‌کنید و ۲) خود را سرزنش می‌کنید که نتوانسته‌اید به قدر کافی دیگران را راضی کنید تا متقابلاً رفتار مثبتی با شما داشته باشند!