احمد ولی هوتک در یک خانوادۀ روشن‌فکر و ورزش دوست در سال ۱۹۸۹ چشم به جهان کشوده است. آقای هوتک فارغ تحصیل صنف دوازده است و عضو تیم ملی فری‌فایت و قهرمان این زشتۀ ورزشی. او ۱۹ مسابقۀ ورزشی به نماینده‌گی از افغانستان در کشورهای خارجی انجام داده است. روزنامۀ ماندگار گفت‌وگویی را با او انجام داده است که تقدیم می‌گردد:
*آقای هوتک چه زمانی رو به ورزش آوردید و در این زمینه چه دست آوردهایی دارید؟
پانزده سال قبل از امروز در یکی از باشگاه‌های کابل ورزش را آغاز کردم که در آن‌زمان، کوچک‌ترین ورزشکار در میان ورزشکاران باشگاه بودم، اما یک هدف بسیار بزرگ داشتم، هدف من این بود که در آینده یک قهرمان واقعی کشور خود شوم. در سال ۲۰۰۸ در نخستین مسابقۀ خارجی اشتراک کردم که این مسابقه در کشور ایران برگزار شده بود و ۴۸ کشور در آن‌جا حضور داشت، خوش‌بختانه در بین ۴۸ کشور مقام اول و مدال طلا را من به افغانستان کسپ کردم. بار دیگر، در مسابقات جهانی در کشور ترکیه مدال طلا را به کشور خود به‌دست آوردم و در مسابقات هندوستان در دو رشتۀ ورزشی کیک‌بکس و فری‌فایت مسابقه دادم که دو مدال طلا را به کشور خود رقم زدم. یک سال بعد باز هم در مسابقات ترکیه حضور پیدا کردم که برندۀ مدال طلا شناخته شدم.
نُه مسابقۀ پروفیشنل انجام داده‌ام و دیگر مسابقات من به شکل آماتور بوده است. قابل یادآوری است یک ماه قبل در مسابقات مسکو نیز اشتراک کردم که حریف روسی خود را شکست دادم. در کُل ده مدال از داخل کشور و شش مدال طلا، دو کب قهرمانی، دو کمربند از مسابقات خارجی، شامل دست‌آورد‌های ورزشی من می‌باشند.
*نقش ورزش را در بهبود و سلامت جامعه چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ورزش نقش کلیدی در صلح، ثبات و امنیت یک کشور دارد، زمانی که در یک کشور امنیت باشد، تمام مردم جامعه در امن و آسایش و آرامش و مصونیت زنده‌گی می‌کنند، بناٌ آرامش و آسایش جامعه زمینه را فراهم می‌آورد تا شهروندان فکر کنند، اندیشه بورزند و خلاقیت کنند. ورزش همه‌گانی می‌تواند یک کشور را به یک خانواده تبدیل کند، ورزش سبب گسترش روابط نیک و دوستانه بین اقوام و نژاد‌ها می‌شود، با ورزش می‌توانیم فساد اخلاقی و مواد مخدر را از بین ببریم.
پیام‌تان به جوانان چیست؟
جوانان باید مسولیت‌های خویش را در مقابل مردم و جامعه خود بدانند، این دقیقاً حرفیست که از تجربۀ بودن در جامعۀ افغانستان برای‌تان می‌گویم، اکثر جوانان ما اصلاٌ احساس مسوولیت در قبال جامعه و مردم خود ندارند و این وضعیت، به باور من فاجعه‌بار است! اگر شهروند در قبال مردم و جامعۀ خود مسوولیت‌پذیر نباشد، فاتحۀ جامعه را باید خواند. بناً توصیه می‌کنم که جوانان ما از اعمال ناشایست بپرهیزند و به حقوق خود و دیگران احترام بگذارند. جوانان باید آموزش و تحصیل را سرمشق زنده‌گی خود قرار دهند و در کنار آن، به ورزش بپردازند تا سلامت و تن درست باشند. تن درستی و سلامتی از واجبات زنده‌گی هر انسان است.