یکی از اعضای خانواده سه قربانی رویداد چهارشنبه به ماندگار گفت که پس از روزها تلاش تنها توانستند نمبر پلیت موتر سه خویشاوندشان را دریافت کنند و بر اساس همین نمبر پلیت، مراسم فاتحه و ختم قرآن برگزار کردند

در حالی‌که ۱۰ روز از انفجار مرگ‌بارِ چهارراهی زنبق شهر کابل می‌گذرد، عده‌یی از خانواده‌ها هنوزهم هیچ اطلاعی از بسته‌گان‌شان که قربانی این رویداد شده‌اند، به دست نیاورده و سرگردان نشانه‌یی از بسته‌گان‌شان هستند.
گفته می‌شود، قربانیانی که از اثر این حادثه مفقود شده اند، بیشتر شامل نیروهای پولیس، نگه‌بانان، مسافران و راننده‌گان می‌شوند.
بر بنیاد گزارش‌ها، حدود ۳۰ تن از قربانیان این رویداد تا هنوز ناپدید و یا هم در سردخانه‌های بیمارستان‌ها ناشناخته مانده‌اند.
در عین حال، شماری از بسته‌گان قربانیان حملۀ روز چهارشنبه برای قربانیانِ‌شان مراسم فاتحه برگزار کردند.
آنان در گفت‌وگو با خبرنگار روزنامۀ ماندگار گفتند که روزها در جست‌وجوی بسته‌گان‌شان سرگردان به هر دَری زدند و بلاخره نا امید شده مجبور شدند دست از تلاش و بردارند.
پسر یکی از مأموران ترافیکی که درست در محل رویداد وظیفه اجرا می‌کرد، گفت که هشت روز تمام هیچ بیمارستانی نماند که از بهر پیدا کردن پدرشان به آن سر نزده باشند، اما همه تلاش‌های شان بی‌نتیجه ماند.
او در گفت‌وگو با روزنامۀ ماندگار می‌گوید که بعد از آگه‌شدن از وقوع حملۀ انتحاری در چهارراهی زنبق به پدرش تلفون می‌کند، اما تلفون پدرش خاموش می‌باشد، بعد تلاش می‌کند سراغ پدرش را از همکارانش بگیرد، همکاران پدرش نیز اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.
فرزند این منسوب پولیس ترافیک که عبدالمنان نام داشت، می‌گوید که خانواده و بسته‌گانش هیچ اثری از عبدالمنان پیدا نکردند. او می‌گوید: “چندبار به طب عدلی رفتیم. در آنجا چند جسدی که شناخته نمی‌شدند، آورده شده بود. از من تصویر و مشخصات پدرم را خواستند. برای‌شان مشخصات پدرم را سپردم، اما مشخصات وفق نکرد و از آنجا که پدرم در میان زخمیان و شهیدان نبود، کمی امیدوار شدیم که پدرمان شاید زنده باشد، اما با سپری شدن هر روز نا امید شدیم و بلاخره روز پنج‌شنبه برای پدرم مراسم فاتحه برگزار کردیم”.
از سویی هم، روز چهار شنبه هفتۀ گذشته، خانوادۀ یکی از خبرنگاران شبکۀ «پرس تی وی» که در این حادثه ناپدید بود، پس از سپری شدنِ ۶ روز از حادثه، از روی کارت هویتش در سرد خانۀ طب عدلی شناسایی کردند.
حبیب‌الله در کنار این‌که دانشجوی سال اخیر رشته روابط بین‌الملل در یکی از دانشگاه‌های خصوصی در کابل بود، از چهار سال به این‌سو به حیث تصویربردار و ویرایشگر تصویری با پرس تی وی ایران کار می‌کرد.
او بامداد چهارشنبۀ گذشته هنگامی که از خانه به سوی دفتر کارش در منطقۀ وزیرمحمد اکبرخان می‌رفت، در نتیجۀ انفجار مرگ‌بار در چهار راه زنبق جان باخت.
همزمان بااین، شماری از خانواده‌هایی‌که تا هنوز از سرنوشت بسته‌گان‌شان بعد از این رویداد خبر ندارند، عکس و مشخصات بسته‌گان‌شان را به در و دیوار بیمارستان ایمرجنسی و وزیر محمد اکبر خان نصب کرده‌اند تا اگر کسی سراغی از آنان پیدا کرد، به خانواده‌اش خبر دهد.
در این حال، یکی از اعضای خانواده سه قربانی رویداد چهارشنبه به ماندگار گفت که پس از روزها تلاش تنها توانستند نمبر پلیت موتر سه خویشاوندشان را دریافتند و بر اساس همین نمبر پلیت، مراسم فاتحه و ختم قرآن برگزار کردند.
روز چهارشنبه (۱۱، جوزا)، یک تانکر پُر از مواد انفجاری در نزدیک سفارت آلمان در منطقۀ چهارراهی زنبق شهر کابل منفجر شد که در این رویداد، بیش از ۱۰۰ تن جان باختند و در حدود ۴۰۰ تن دیگر زخم برداشتند.
پایتخت کشور در روزهای اخیر، بیشترین رویدادهای خشونت‌بار و خونین را در جریان سال‌های اخیر، گواه بوده است. یک روز پس از حملۀ مرگبار روز چهارشنبه، هزاران تن از شهروندان کابل از نقاط مختلف پایتخت به جاده‌ها ریختند و مسوولان درجه‌یک حکومت وحدت ملی را متهم به خیانت ملی و بی‌توجهی به تأمین امنیت جانی و مالی مردم کردند.
اما راه‌پیمایی شهروندان کابل از سوی حکومت وحدت ملی با شلیک گلوله، پاشیدن آب کثیف به روی معترضان و شلیک گاز آشک‌آور پاسخ داده شد که در نتیجۀ شلیک نیروهای امنیتی بر معترضان، ۷ معترض به شهادت رسید و بیش از بیست تن دیگرشان زخمی شدند. با ادامۀ این وضعیت، شهروندان در چهارراهی زنبق خیمۀ تحصن زیر نامِ «جنبش رستاخیر تغییر» برپا کردند و خواستار کنار رفتن محمد اشرف غنی، دکتر عبدالله، محمد حنیف اتمر و مسوولان بلندپایۀ نهادهای امنیتی شدند.
رفته‌رفته اعتراض‌های شهروندان کابل گسترش یافت و افزون بر برپایی خیمه‌های متعدد تحصن در نقاط مختلف پایتخت، دامنۀ این اعتراض‌ها به ولایت‌های دیگر و حتا به سطح جهان نیز کشانیده شد. به گونه‌یی که مهاجران افغانستانی مقیم در اکثر کشورهای اروپایی به یاد شهدای روز چهارشنبه شم روشن کردند و حمایت شان را از اعتراض‌های کابل اعلام کردند.
هم‌چنان، شهروندان ولایت‌های باغیس، هرات، تخار، بدخشان، سمنگان، کندز، غور، فاریاب، بلخ و چندین ولایت دیگر به جاده‌ها ریختند و از اعتراضات جنبش رستاخیز تغییر اعلام حمایت کردند.