محمود صیقل سفیر افغانستان در سازمان ملل متحد پس از پایان کارش روز یکشنبه، ۱۵ ثور در نشستی که میزبان آن «موسسۀ مطالعات حقوقی و سیاسی افغانستان» بود، گفت که در حال حاضر، جایگاه افغانستان در سازمان ملل متحد به سطح یک «بازیگر» رسیده است.
مسعود ترشتوال، رییس موسسۀ مطالعات حقوقی و سیاسی افغانستان در سخنان آغازین این نشست گفت که این نهاد به دنبال آن است تا مسایل مهمی که مرتبط به افغانستان می‌شود را با حضور اندیشمندان و نخبه‌گان به بررسی بگیرد.
او هدف از این کار را «یافتن نسخۀ راه‌حل برای پایان چالش‌های افغانستان» بیان می‌دارد. آقای ترشتوال در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به کارنامۀ دورۀ مأموریت محمود صیقل در سازمان ملل متحد گفت که در این دوره، نماینده‌گی از افغانستان به گونۀ «ثابت»، «روشن» و «قاطع» صورت گرفته است.
به باور او، مأموریت «پُر محتوا» و «درخشان» آقای صیقل سبب شد تا افغانستان دارای سیاست فعال در سازمان ملل متحد شود.
در سوی دیگر، محمود صیقل، سفیر پیشین افغانستان در سازمان ملل متحد که ایجاد این سازمان را یکی از «دستاوردهای بزرگ بشریت» می‌داند، اظهار داشت که در گذشته نماینده‌گان افغانستان در این سازمان تلاش می‌کردند وارد رقابت و بازی نشوند، اما در سال‌های اخیر این تابو شکسته شده و افغانستان تبدیل به «بازیگر با اهمیتی» شده است.
آقای صیقل با بررسی کارنامۀ سفیران پیشین افغانستان در سازمان ملل متحد گفت که افغانستان در هفتاد سال از عضویت خود در این سازمان، چندین نماینده را به این سازمان فرستاده است. آقای صیقل دورۀ مأموریت شهید عبدالرحمان پژواک را پُردستاورد معرفی کرده و بیان داشت که آقای پژواک در زمان مأموریت خود «خوب درخشیده بود.»
عبدالرحمان پژواک در سال ۱۹۵۸ به عنوان نمایندۀ دایم افغانستان در سازمان ملل تعیین شد و آنجا تحت عنوان مدیر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل به فعالیت پرداخت. آقای پژواک در ۲۰ سپتمبر سال ۱۹۶۶ به عنوان رییس مجمع عمومی این سازمان انتخاب شد و تا سال ۱۹۶۷ در این سمت باقی ماند.
آقای صیقل در بخشی دیگر سخنانش به مأموریت دکتر عبدالغفور روان فرهادی، سفیر و نمایندۀ دولت اسلامی در این سازمان اشاره کرده و گفت که دکتر فرهادی در زمان مأموریت خود که بخشی از افغانستان زیر سلطۀ حاکمیت طالبان بود و تلاش می‌شد تا کرسی افغانستان در این سازمان به طالبان واگذار شود و یا خالی بماند، این کرسی را به دوش گرفت و توانست از افغانستان و منافع ملی افغانستان به درستی نماینده‌گی کند.
داکتر روان فرهادی از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۶ مسوولیت نماینده‌گی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد را به دوش داشت. او این سمت را بنابر تقاضای شهید صلح، استاد برهان‌الدین ربانی پذیرفت و تا اواخر سال ۲۰۰۶ از افغانستان در این سازمان نماینده‌گی کرد.
آقای صیقل پس از بررسی دورۀ مأموریت ظاهر طنین، نمایندۀ پیشین افغانستان در این سازمان، به بررسی اولویت‌های زمان مأموریت خودش پرداخت. او گفت که در این دوران افغانستان به عنوان یک «بازیگر» وارد رقابت‌ها شده و برای به دست آوردن چندین کرسی با چندین کشور به رقابت پرداخت.
به گفتۀ او، نماینده‌گی افغانستان در این سازمان هیچ‌گاهی قطع‌نامه‌یی را طرح نکرده بود، اما در این فرصت، نماینده‌گی افغانستان موفق شد طرح چهار قطع‌نامه را بریزد. آقای صیقل از عضویت افغانستان در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و ریختن طرح و تطبیق قطعنامه‌های مهم به ویژه در بخش مبارزه با ترویسم به عنوان دو دستاورد خود یاد کرد.
او بیان داشت که در دوران مأموریت او، جایگاه افغانستان در سازمان ملل بالا رفت و سبب شد حرف افغانستان بیشتر شنیده شود و افغانستان از عینک خودش نگریسته شود.
نمایندۀ پیشین افغانستان در سازمان ملل بیان داشت که در در گذشته، افغانستان به عنوان کشوری در «سایۀ کشورهای دیگر» در این سازمان شناخته می‌شد، اما به «یمن ذخیره‌ها فکری و تخصص وزارت خارجه و نماینده‌گان افغانستان در سازمان ملل»، اکنون افغانستان به عنوان یک «بازیگر» در سازمان ملل شناخته می‌شود.
محمود صیقل همچنان به این باور است که دولت افغانستان باید بیش از پیش فعال شود و نهادهایی مسوول سیاست خارجی افغانستان هم تلاش‌های بیشتری به خرج دهند تا به چیستی و چگونه‌گی بازی در این سازمان پی ببرند و به آن بپردازند.
این دیپلومات تطبیق چندین قطع‌نامۀ سازمان ملل متحد در زمینۀ مبارزه با تروریسم را که افغانستان یکی از قربانیان این پدیده است، دستاورد دیگرش می‌شمارد. نمایندۀ پیشن افغانستان در سازمان ملل متحد به این باور است که حکومت و سیاست فعال در افغانستان موجب خواهد شد تا این جایگاه همچنان حفظ شود.
او بلند بردن ظرفیت‌های دیپلماتیک افغانستان در این سازمان را نیز راه دیگر حفظ دستاوردهای افغانستان در سازمان ملل متحد می‌شمارد. آقای صیقل با انتقاد از سیاست‌گذاری‌ها حکومت وحدت ملی می‌گوید که رسوایی سیاست داخلی در افغانستان سبب تضعیف جایگاه کشور در سطح جهان و سازمان ملل متحد شده و می‌شود.
محمود صیقل با اشاره به برخورد شماری از نماینده‌گان کشورهای خارجی در این سازمان می‌گوید: «گاهی آنان با کنایه می‌گویند: نیاز است تا اول رییس جمهور و رییس اجرایی افغانستان با هم صلح کنند تا پس از آن مبارزه با گروه‌های تروریستی اهمیت پیدا کند و پیشتیبانی شود».
گفتنی است که طرح «سازمان ملل متحد» پس از جنگ دوم جهانی و پس از آن که جامعۀ ملل در امر جلوگیری از بروز جنگ‌های بزرگ ناکام ماند، به هدف جلوگیری از جنگ و خون‌ریزی‌های در سطح جهان ریخته شد. افغانستان هم در نومبر سال ۱۹۴۶ عضویت این سازمان را به دست آورد.
در حال حاضر ۱۹۳ کشور به شمول افغانستان عضویت این سازمان را دارد و در این میان، تنها فلسطین عضو ناظر این سازمان می‌باشد.