ورزش‌کاران افغانستان بدون شک بیش‌ترین افتخار را پس از سقوط نظام طالبان در افغانستان به ارمغان آورده اند و بیش از حد سبب شادی و اتحاد مردم شده اند. اما این‌که این افتخارات و قهرمانی‌ها با چه امکاناتی به دست آمده؟ موضوعی است که هرگز به آن پرداخته نشده است. ورزش‌کاران، به ویژه ملی‌پوشان با مشکلات فراوانی روبه‌رو اند و از نداشتن امکانات رنج می‌برند.
اکثر ورزش‌کارانِ افغانستانی در فقر کامل به سر می‌برند و گاهی با شکم گرسنه تمرین می‌کنند، با جیب خالی در خیابان‌های خاکی چندین کیلومتر را پیاده‌روی می‌کنند تا به محل تمرین و باشگاه‌شان برسند.
لباس ورزشی ورزش‌کاران سال‌ها است در تن‌شان است و پولی ندارند تا لباس جدید بخرند و خودشان را با معیارهای جهانی بالا بکشند. با وجود این‌همه مشکلات، دولت هیچ توجهی در خصوص ورزش‌کاران ندارد و حتا به حقوق ماهانۀ آنان هم بی‌اعتنا است. این قشر بزرگ که همواره از آنان به عنوان افتخارآفرینان افغانستان یاد می‌شود، ماهانه هزار افغانی معاش می‌گیرند؛ آن‌هم زیر نام عصریه که معمولاً پس از سه ماه پرداخت می‌شود!
ولی در سال‌های اخیر، با همین شرایط ادامه داده اند و افتخارات بزرگی برای افغانستان کمایی کرده اند. نایب قهرمانی نثاراحمد بهاوی در رقابت‌های تکواندوی جهان، دو مدال برنز روح‌الله نیک‌پا از دو دورۀ المپیک جهانی، مدال برنز رومان عباسی از مسابقات المپیک آسیا، مدال طلای حسین‌بخش صفری از مسابقات ترکمنستان و قهرمانی‌های بی‌شمار تیم‌های فوتبال و سایر رشته‌های ورزشی در افغانستان با همین شرایط به دست آمده اند.
با این حال، آنان هرگز شکایت نکردند. اگر مصدوم شدند، پول تداوی نداشتند، ناگزیر و ناامیدی از ورزش خداحافظی کردند. اگر حامی نداشتند، ورزش را ترک کردند و پرداختند به کارهای روزمره و پیدا‌کردن نان برای زنده ماندن. اما ظاهراً دیگر برای آنان صبری باقی نمانده است.
گروهی از ورزش‌کاران و ملی‌پوشان کشور در شبکه‌های مجازی، به رسم اعتراض، کارزاری به راه انداخته و خواهان معاش از نهادهای مربوطه و دولت شده اند.
آنان کارزاری با هشتگ «معاش بدهید، خیرات نه» به کار آغاز کرده اند و می‌گویند، اگر به خواست‌های‌شان توجه نشود، مجبوراند همه ملی‌پوشان در سرتاسر افغانستان دست به تظاهرات بزنند.
آنان می‌گویند: پیشنهادهای کشورهای همسایه و اروپایی را بارها به خاطر حضور در تیم‌های ملی آنان رد کرده اند و برای پوشیدن لباس تیم ملی افغانستان و کسب افتخار برای افغانستان از همه امکانات و سهولت ها گذشته اند، اما دولت و نهادهای ورزشی این موضوع و مشکلات ما را درک نکردند. با‌ آنکه بارها برای‌شان یادآور شدیم، اما حالا دگر نمی‌شود با چنین شرایط ادامه داد.
ورزش‌کاران دست به راه‌اندازی این کارزار زده اند تا دولت امکانات بهتر و بیش‌تر به آنان فراهم کنند و حداقلِ معاش مشاوران خارجی را به آن‌ها تخصیص دهند تا با خیال راحت به ورزش ادامه دهند و افتخارات بیش‌تر کمایی کنند.
در همین‌حالا این کارزار با استقبال مردم در شبکه‌های مجازی نیز قرار گرفته است و بیش‌تر شهروندان از این ورزش‌کاران اعلام حمایت کرده اند.