از صفحۀ فیسبوک احمدولی مسـعود/
سیاسی ساختن شناس‌نامه، از ماجراجویی‌های حکومتی است که مردمش تاوان سختِ آن را می‌پردازند. تصمیم چند تا انگشت‌شمار درون قدرت، تنور پوپولیزم قومى را بار دیگر داغ نمود، آتش نفاق، کینه و تقابل را در خانه ـ خانۀ مردم برافروخت و موج تازه‌یی از بحران بر بحران‌هـاى پیچیدۀ کشور افزود. برای همین می‌گویم که دستیابی به صلح پایدار و آرامش در افغانستان نه به توافق با نیروهای طالبانى ارتباط می‌گیرد، نه هم به از بین بردن این نیروها؛ چنان‌چه کشاندن گروه آقای حکمتیار به دامن حکومت، نه تنها گرهى از مشکلات نگشود بلکه بر مشکلات و شگاف‌ها افزود. چون رسیدن به صلح بیش از این فقط قطع جنگ نیست بلکه دستیابى مردم به آرامش است و این در گروِ پرداختن اساسى به مسایل ملی، مطالبات، خواست‌های واقعی مردم و ارزش‌های‌شان می‌باشد.
عامل و حامل بحران و بدبختی‌های امروزِ کشور در وجود رژیمى است که تا چرخۀ این ماشین تولید بحران را متوقف نگرداند، افغانستان هیچ‌گاه به آرامش نخواهد رسید. رژیمى که با تقلب قدرت را غضب کرد، جایگاه قانونی به‌دست نیاورد، کارآمدی نداشت و مشروعیت کسب نتوانست، امروز تلاش دارد که با بحران‌آفرینی و هـمراهـى پوپولیست‌هـاى قومى، مردم را به جانِ هم اندازد. جمعى با این طیف و جمعى با آن گروه در مقابل هـم به نام قومیت و ملیت صف‌آرایى نمایند و رژیم با خیال آسوده به برنامه‌ریزی تقلب دوباره، مهندسی انتخابات براى قاپیدن قدرت بپردازد و سرنوشت مردم قربانى غایله‌یی براى هـیچ گردد.