محمداشرف غنی، رییس حکومت وحدت ملی دو از پس از نشر آمار ادارۀ احصاییه مرکزی که بر بنیاد آن ۵۴ درصد از شهروندان زیر خط فقر زنده‌گی می‌کنند، گفته است که «شرم آور» است که بخش زیادی از شهروندان کشور زیر فقر زنده‌گی می‌کنند. به گفتۀ او، میزان بلند فقر در افغانستان، باعث شده تا کشور به ثبات نرسد.
آنچه از صحبت‌ها و آمار مسوولان ادارۀ احصاییه مرکزی می‌شود استنباط کرد این است که میزان فقر در فرصت زمانی حکومت وحدت ملی بیشتر شده و حجم ناامیدی مردم نیز افزایش یافته است.
این گزارش وخیم بودن اوضاع اجتماعی و اقتصادی افغانستان را نشان می‌دهد.
از سوی هم، بربنیاد اعلامیه بانک جهانی، میزان بلند فقر رابطۀ مستقیم با رکود فعالیت‌های اقتصادی، افزایش نفوس و بدتر شدن وضعیت امنیتی دارد.
گفته شده است که در اثر سال‌ها جنگ و ناامنی، ساختار اقتصاد افغانستان از هم فروپاشیده و منابع بشری و معیشتی آن به شدت آسیب دیده است.

این آمار و نگرانی‌ها در حالی منتشر شد که مسوولان حکومت وحدت ملی و به‌ویژه آقای غنی از پروژه های کلان اقتصادی و کاریابی هم در زمان کارزارهای انتخاباتی خود صحبت می‌کرد و پس از رسیدن به کرسی ریاست حکومت، بارها از زمینه سازی کار برای بیکاران صحبت کرد.
آقای غنی که دوست دارد در کنار «سرقوماندان قوای اعلای قوای مسلح» همچنان از او به عنوان «اقتصاددان» نیز یاد کنند، ادعا می‌کرد که در جهت اشتغال‌زایی بیشتر از هر کس دیگری برنامه دارد و برای پیاده کردن آن بیشتر از هر کسی تلاش خواهد کرد.
یکی از شعارهای معروف دورۀ کارزارهای انتخاباتی محمداشرف غنی احمدزی، آورد «تغییرات بنیادی» در دسترخوان مردم بود که این تغییرات آمد، اما با دریغ سفرۀ شهروندان هر روز تهی‌تر شد و صف گدایان در سطح شهر افزایش یافت.
این روزها کنار نانوایی‌ها و مغازه‌ها پُر از کودکان، مردان و زنانی که برای سیر کردن شکم خود صف کشیده‌اند و از کسانی که بخش زیاد آنان زیر فقر زنده‌گی می‌کنند، طلب نان دارند. در میان آنان، کودکانی هم هستند که به‌جای بودنِ در مکتب غمِ پیدا کردن لقمه نانی را به دوش دارند و می‌کوشند با به چنگ آوردن چند قرص نان، فقط زنده بمانند.
هم‌چنان، شروع امسال مصادف بود با پخش خبرهای ناخوشی از افزایش ناامنی‌ها در سراسر کشور و آمدن خشک‌سالی در برخی از ولایات افغانستان که این هر دو مورد، سبب ناخُرسندی بیشتر شهروندان شده و اما نهادهای مسوول هیچ برنامه‌یی برای تبدیل کردن این چالش به فرصت صحبت نکرده اند.
حالا معلوم نیست که وقتی آقای غنی می‌گوید، افزایش میزان فقر مردم جای شرم دارد، واقعاً چه کسانی باید بشرمند، کسانی که ادعای بلند بالایی طرح های اشتغال‌زایی ارایه کردند و یا شهروندانی که هر روز با دستان خالی و سفره‌های تهی شده شب و روز می‌گذرانند؟
در کنار این، آقای غنی به‌جای عملی کردن برنامه‌های رفاهی برای مردم، هر روز مصروف طرح‌ریزی برنامه‌های چالش‌آفرین و عملی نشدنی است؛ این برنامه‌ها به عوض ایجاد امنیت روانی و اقتصادی برای شهروندان، حس بی‌باوری و طولانی شدن مسیر مردم و دولت را می‌رساند. به عنوان نمونه، آغاز توزیع روند شناس‌نامه‌های برقی با درج واژۀ افغان که این کار سبب بالا شدن تنش‌های درون حکومتی و شهروندان شده است تا جایی که شریک پنجاه درصدی قدرت حکومت وحدت ملی به آقای غنی گوش‌زد کرد که این برنامه عملی و مشروع نیست و باید در جهت امنیت و کاریابی به مردم کار شود و حکومت برنامه‌های ناتمام به رفاه رساندن شهروندان را به سرانجام برساند.
حالا آقای غنی در کنار دست کشیدن از برنامه‌های چالش آفرین و در کنار شرم کشیدن باید به اشتغال‌زایی شهروندان فکر کند و نگذارد که این میزان تا سال آینده، بالاتر برود.