«مردم نوار غزه آن قدر نا امید و مستاصل هستند که به سیم خاردارهای مرزی نزدیک می‌شوند، با اینکه می‌دانند آن سوی مرز تک‌تیراندازانی نشسته‌اند و اجازه شلیک هم به آنها داده شده است. شرایط زندگی در نوار غزه تحمل‌ناپذیر شده است.»
به گزارش دویچه وله، از سی‌ام مارس سال جاری میلادی ده‌ها هزار فلسطینی در نوار غزه به سوی مرز اراضی اشغالی راهپیمایی می‌کنند؛ مرزی که از طرف نظامیان این کشور به شدت محافظت می‌شود. تاکنون ۱۰۰ فلسطینی در جریان این اعتراضات کشته و ۱۰ هزار نفر نیز زخمی شده‌اند.
در یک گزارش سازمان ملل تخمین زده می‌شود که تا سال ۲۰۲۰ میلادی نوار غزه به کلی غیرقابل سکونت خواهد شد.
مارک فرینگز، نماینده بنیاد «کنراد آدناوئر» در آلمان، اما بر این نظر است که شرایط زندگی در نوار غزه هم اکنون نیز تحمل‌ناپذیر است.
مارک فرینگز که در رام‌الله در کرانه غربی رود اردن زندگی می‌کند و به طور منظم از آنجا به نوار غزه تردد دارد، از وضعیت منطقه به خوبی مطلع است.
او در مصاحبه‌ای با دویچه وله نسبت به کمبود انرژی و آب آشامیدنی در نوار غزه هشدار داد.
فرینگز می‌گوید امکان بروز اپیدمی‌هایی چون وبا در نوار غزه وجود دارد.
کمبود آب آشامیدنی و انرژی
در سال ۲۰۰۰ میلادی ۹۸ درصد مردم نوار غزه به آب آشامیدنی دسترسی داشتند. در سال ۲۰۱۴ میلادی اما تنها ۱۴درصد مردم این منطقه موفق به تهیه آب آشامیدنی ‌شدند.
سازمان ملل متحد هشدار داده تنها منبع آب آشامیدنی در نوار غزه اگر با همین شیوه بی‌رویه و با اضافه‌برداشت بهره‌برداری شود، تا سال ۲۰۲۰ غیرقابل استفاده خواهد شد.
این وضعیت ناگوار به گونه‌ای در ارتباط با انرژی نیز صادق است. در حال حاضر روزانه چهار تا شش ساعت برق در نوار غزه موجود است. به این ترتیب بهداشت، آموزش و خدمات عمومی در این منطقه با مشکلات بسیاری روبرو شده‌اند.
از طرفی کمک‌های جهانی برای فلسطینیان به دست فتح می‌رسد. سازمان فتح برای فشار به حماس سال گذشته پرداخت پول به اسرائیل را برای ارائه انرژی به فلسطینیان منطقه نوار غزه به شدت کاهش داد. و به این ترتیب بود که مردم نوار غزه اکنون با کمبود برق روبرو هستند.
زندان غزه
محاصره دریایی نوار غزه از طرف اسرائیل نیز یکی از دلایل ایجاد شرایط فاجعه‌بار در این منطقه است. این محاصره بیش از ۱۰ سال است که برقرار است و مصر نیز از آن پشتیبانی می‌کند. با این محاصره واردات کالا به غزه به شدت محدود شده است.
خروج از غزه و همچنین ورود به این منطقه در شرایط بسیار نادر امکان‌پذیر است. این شرایط نابسامان اقتصاد نوار غزه را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. عمر شکیر، یکی از اعضای سازمان دیده‌بان حقوق بشر در مصاحبه با دویچه وله در این باره می‌گوید، شمار بیکاران در نوار غزه بیش از ۵۰ درصد و شمار بیکاران زیر ۳۰ سال در این منطقه بیش از ۶۰ درصد است.
عمر شکیر می گوید محاصره غزه این منطقه را به «زندانی بزرگ در فضای آزاد» تبدیل کرده است؛ نظری که روزنامه بریتانیایی «اکونومیست» نیز در شماره اخیر خود آن را تایید کرده است.
عمر شکیر، که رئیس بخش اسرائیل و فلسطین سازمان دیده‌بان حقوق بشر است، در مصاحبه با دویچه وله در ادامه در باره این وضعیت تحمل‌ناپذیر می‌گوید: «نوازندگان کنسرت نمی‌توانند برای اجرای برنامه به خارج از منطقه سفر کنند، دانش‌جویان نمی‌توانند دانشگاهی خارج از غزه را ببینند و پزشکان حتی نمی‌توانند با همکاران خود در کرانه غربی رود اردن همکاری داشته باشند.»
مجازات جمعی
عمر شکیر ، کارشناس دیده‌بان حقوق بشر، از «مجازات جمعی» مردم غزه به خاطر محاصره اسرائیل می‌گوید.
شاکر ادامه می‌دهد: «این اقدامات اسرائیل به تامین امنیتش ربطی ندارد. این فشارها سیاسی و راهبردی هستند و برای سرنگونی حماس اعمال می‌شوند، اما این استراتژی کارایی ندارد، زیرا غیرقانونی است و عمیقا غیراخلاقی.»
مارک فرینگز با نظر عمر شکیر موافق است و می‌گوید: در اینجا دومیلیون نفر زندانی شده‌اند. این محاصره مردمی را مجازات می‌کند که هیچ نقشی در موفقیت حماس نداشته‌اند.
کارشناس دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید، سن ۷۰ درصد مردم نوار غزه زیر ۲۹ سال است و «بسیاری از آنها در سال ۲۰۰۶ یعنی زمانی که سازمان حماس در انتخابات پیروز شد، یا هنوز به دنیا نیامده بودند، یا به سن بلوغ نرسیده بودند تا بتوانند در رای‌گیری شرکت کنند.»
تنگ‌تر شدن عرصه
اسرائیل به بهانه امنیت خود و جلوگیری از حملات موشکی حماس، مسیری را در نوار غزه به عنوان نوار امنیتی تعیین کرده است که هر کس کمتر از ۳۰۰ متر به این مرز نزدیک شود، خطر مرگ تهدیدش می‌کند.
برمبنای توافق ‌اسلو ماهیگیران غزه اجازه دارند تا ۲۰ مایلی ساحل غزه ماهی‌گیری کنند. اسرائیل اما از سال ۲۰۰۶ به دلایل امنیتی این محدوده را به سه تا شش مایل دریایی محدود کرده است.
جیمی مک گولدریک، هماهنگ کننده سازمان ملل متحد برای کمک‌های بشردوستانه در سرزمین‌های اشغالی فلسطین نیز تصویری تیره از زندگی در نوار غزه می‌دهد و می‌گوید: زندگی در این منطقه آن‌قدر سخت شده که جوانان نوار غزه اراده‌ای برای ادامه زندگی ندارند.
مک گولدریک در ادامه می‌گوید: «مردم به خودکشی دست می‌زنند و جوانان ناامید و ناراضی هستند… میزان دردهای روانی و اجتماعی فوق‌العاده بالاست و پزشکان می‌گویند که از هر سه فرزند یکی با مشکلات روانی و اجتماعی روبروست.»