با آنکه براساس تقویم انتخاباتی ثبت نام نامزدان انتخابات مجلس نماینده‌گان و شوراهای ولسوالی‌ها آغازشده است اما هنوز کمیسیون انتخابات با مشکلات مدیریتی فراوانی دست به گریبان است که شک و گمان‌ها را نسبت به برگزاری انتخابات سالم، شفاف، فراگیر و عادلانه افزایش می‌دهد. کمیسیون در نخستین اقدام برای ثبت نام رای دهنده‌گان به ناکامی رو به رو شد و برای این که روند ثبت نام را افزایش دهد، مجبور به تمدید تاریخ ثبت نام خلاف تقویم انتخاباتی شد. فراموش نکنیم که تقویم انتخاباتی یک اصل اساسی در برگزاری انتخابات شفاف می تواند باشد که هرگونه تغییر و جا به جایی میسر انتخابات را عوض می کند. دلیل تمدید زمان ثبت نام رای دهنده گان را کمیسیون انتخابات مشکلات فنی بیان کرد در حالی که علاوه بر مشکلات فنی که بدون شک در این روند وجود داشت و هنوزهم دارد، مسایل دیگری نیز می توانند مطرح باشند. از آن جمله باید به عدم علاقه مندی شهروندان به رفتن به مراکز ثبت نام اشاره کرد. در آغاز مرحلۀ ثبت نام دیده شد که حضور شهروندان در مراکز ثبت نام چنان کم رنگ است که ممکن نصاب لازم برای برگزاری انتخابات به دست نیاید.
هرچند که با مداخلات ارگ ریاست جمهوری این معضل راه حل پیدا می کرد ولی با آن هم کمیسیون نتوانست تنها به راه حل ارگ بسنده کند و مجبور شد که زمان ثبت نام رای دهنده‌گان را افزایش دهد به این امید که با تشویق و ترغیب مردم برای شرکت در انتخابات شمار مشخص رای دهنده گان برای شرکت در انتخابات وجود داشته باشند. این موضوع سبب شده که نسبت به ارقام ثبت نام کننده‌گان نیز در میان جامعه شک و گمان‌های به وجود آید.
آیا به راستی آنچه را که کمیسیون از تعداد ثبت نام کننده‌گان ارایه می‌کند، ارقام درست و واقعی اند؟ بسیار از آگاهان مسایل انتخابات با توجه به کم‌رنگ بودن حضور واجدان شرایط رای دهی در اکثر مراکز ثبت نام و بسته بودن شماری دیگر به دلیل تهدیدهای امنیتی به این باور اند که کمیسیون انتخابات ارقام غیرواقعی از شمار ثبت نام کننده‌گان را ارایه می‌کند. برخی از گزارش‌ها نیز نشان می‌دهند که کمیسیون به گونۀ مهندسی شده در حال افزایش شمار رای دهنده‌گان است. این مساله بودن شک احتمال تقلب در انتخابات را بالا می‌برد. شاید دست‌هایی در کار باشند که بخواهند در تبانی با اعضای کمیسیون انتخابات یک‌بار دیگر تقلب را جانشین رای مردم سازند. اختلاف نظرهای که میان اعضای کمیسیون به مشاهده می‌رسد این احتمال را تقویت می‌کند که در درون کمیسیون انتخابات اتفاق‌های می‌افتد که تهدید مستقیم به رای مردم می‌تواند باشد. وجود اختلاف سلیقه در برخی موارد بدون شک اجتناب ناپذیراست؛ ولی آنچه که فعلا در کمیسیون انتخابات می‌گذرد بالا تر از اختلاف‌های سلیقه‌یی است. گاهی اعضای کمیسیون به دسته‌های مختلف و مخالف تقسیم می‌شوند و مشکلات شان به بیرون درز می‌کند. در گذشته دیده نشده است که اعضای کمیسیون این قدر اختلاف میان شان بوده باشد؛ اما در این دور اختلاف‌های اعضای کمیسیون چنان زیاد است که نمی‌توانند به آسانی به تصمیم واحد برسند. در ضمن مداخلات ارگ نیز بیشتر از هر زمان دیگری کمیسیون را فلج کرده است. رییس حکومت وحدت ملی که می‌خواهد شمار بیشتری از طرفداران و هم تیمی‌هایش را وارد پارلمان سازد به صورت سیستماتیک در کار کمیسیون مداخله می‌کند و باز سخنگویان ارگ از عدم جانبداری رییس خود در روند انتخابات سخن می‌گویند. اما واقعیت این است که بیش از هر نهاد و گروه دیگری ارگ و شخص رییس حکومت در کار انتخابات دخالت دارد و در پی مهندسی آن است. وقتی هزاران برگۀ شناسنامه‌ها در ولایت‌های جنوبی و شرق توزیع می‌شوند به چه معناست؟ آیا افرادی که این شناسنامه‌ها را با خود به این شهرها انتقال داده اند، هیچ رابطۀ با ارگ نداشته اند؟ کی جرات می‌کند که این همه شناسنامه را به افراد خیالی توزیع کند؟ اگر آب از سرچشمه گل آلود نباشد به هیچ صورت فرد دیگری به خود اجازه نمی‌دهد که کار خلافی را به آسانی انجام دهد. آنانی که رشوه می‌گیرند دلیل اش این است که از یک تعداد مقام‌های دولتی یاد گرفته اند که رشوه بگیرند. آنانی که از راه تقلب می‌خواهند به کرسی های مجلس نماینده‌گان برسند بدون شک تقلب را از بزرگترهای شان آموخته اند. بحث مهم دیگر چاپ بیش از حد استیکر( نشانه رای دهی) از سوی کمیسیون انتخابات است. گفته می‌شود که کمیسیون انتخابات دو برابر واجدان شرایط رای دهی استیکر چاپ کرده که در صورت به وجود آمدن مشکلی از آن‌ها استفاده شود. در انتخابات‌های گذشته نیز توزیع بیش از حد کارت های رای زمینه ساز تقلب های بزرگ بود و حالا نیز استیکر های که از سوی کمیسیون چاپ شده این زمینه را مساعد می سازد. کل فلسفۀ شرکت در انتخابات با شناسنامه این است که دیگر نمی شد در موجودیت این همه کارت های رای دهی انتخابات برگزار کرد ولی اگر قرار باشد که همان برنامه توزیع بیش از حد کارت در مورد شناسنامه ها و استیکرها نیز اتفاق بیفتد، چه توجهی می‌توان برای چاپ و توزیع شناسنامه‌های کاغدی با آن همه هزینه، داشت؟ این بار بدون شک کمیسیون انتخابات بر سر یک دو راهی است.
دوراهی میان نجات انتخابات و دموکراسی و یا زنده به گور کردن آن. زیرا اعتماد مردم به انتخابات و مدیریت کمیسیون آن قدر ضربه دیده تا یک بار دیگر کمیسیون ثابت نسازد که به گونه غیرجانبدار انتخابات برگزار می کند دیگر شهروندان به ساز و کار های فعلی باور نمی کنند. انتخابات امسال محک بسیاری از اتفاق های خواهد بود که در آینده خواهند افتاد. بحث صلح، امنیت، ایجاد حکومت داری خود و مبارزه با فساد به گونه عملی همه به نتایج انتخابات امسال پیوند خورده اند. اگر کمیسیون توانست خود را از قید و بند ارگ برهاند بدون تردید روزهای خوبی در انتظار افغانستان خواهد بود ولی اگر وضع به همین منوال باشد، تا یک سال دیگر شاید به ساده گی نتوان از خانه بیرون شد.