با آنکه به تاریخ اعلام فهرست نهایی نامزدان انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی ها فقط یک روز دیگر باقی است، با این هم مشکلات کمیسیون انتخابات و نگرانی نسبت به برگزاری انتخابات هم چنان به قوت خود باقی است. برخی ها باور دارند که برگزاری انتخابات در سال روان پروپاگندای بیش نیست و هنوز حکومت و کمیسیون انتخابات آماده گی های لازم برای برگزاری این روند ملی را به اندازه کافی ندارند. کمیسیون انتخابات در سردرگمی عجیبی به سر می برد. این کمیسیون تا هنوز موفق نشده که دبیرخانۀ خود را به صورت کامل فعال سازد. دبیر خانه کمیسیون انتخابات که به عنوان ماشین محرکۀ آن عمل می کند، بدون داشتن رییس از سوی سرپرست اداره می شود. نبود رییس برای چنین موقعیت مهمی در کمیسیون اثرهای ناگواری بر روند انتخابات به جا گذاشته است. اما این که واقعا از میان بیش از سی میلیون باشنده این سرزمین یک نفر برای دبیر خانۀ کمیسیون واجد شرایط شناخته نمی شود، جای حیرت و نگرانی دارد. آیا به راستی چنین شخصی وجود ندارد و یا این که اشخاص واجد شرایط و حتا بیشتر از آن به اندازه کافی وجود دارند، اما این افراد واجد یک شرط اساسی نیستند و آن تعهد خالصانه و برده وار به ارگ ریاست جمهوری. ارگ تا به حال یک فهرست ارسال شده از سوی کمیسیون انتخابات را رد کرده و حالا دومین فهرست شامل ۱۳ تن به آقای غنی و عبدالله معرفی شده اند تا ایشان از میان آن ها اگر به توافق برسند یکی را به حیث رییس دبیر خانه کمیسیون برگزینند. آقای غنی به دنبال ضیا امرخیل دیگری برای خود هست. کسی که به جای منافع ملی به منافع ارگ بیندیشد و کاری را انجام دهد که ارگ از او می خواهد. همان داستان پر از آب چشم انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۳٫ همان انتخاباتی که به نام گوسفندان آقای امرخیل شهره جهان شد و تا هنوز وقتی از انتخابات افغانستان در جایی صحبت می شود حتما یاد و خاطره گوسفندان چاق شدۀ آقای امرخیل زنده می شود. جالب این جاست که کمیسیون انتخابات نشان گوسفند را از میان نشانه های انتخاباتی حذف کرده است. آیا می شود با چنین ترفند های افتضاحی را که سران فعلی حکومت در همدستی با سران پیشین خلق کردند از خاطره ها زود؟ وقتی کمیسیون انتخابات فاقد مدیریت سالم در بخش دبیرخانه خود باشد، بدون شک کارها با تاخیر انجام خواهند یافت. دبیرخانه کمیسیون بخش اجرایی کمیسیون انتخابات است که عملیۀ سامان داده به برگزاری انتخابات را انجام می دهد. در نبود رییس این بخش چگونه ممکن فردی به عنوان سرپرست بتواند همۀ فعالیت های آن را به صورت دقیق و همه جانبه به پیش ببرد. ما هر روز که به انتخابات نزدیک تر می شویم موجودیت رییس دبیر خانه کمیسیون به همان اندازه با اهمیت تر می شود. کمشنران فعلی کمیسیون که فاقد تجربه و مهارت های لازم مسلکی و فنی انتخاباتی اند، نمی توانند در امور اجرایی آن نقش تعیین کننده داشته باشند. ارگ ریاست جمهوری این مساله را به خوبی می داند و برای همین بر سر پست ریاست دبیرخانۀ کمیسیون انتخابات چنین بازی خطرناکی را آغاز کرده است. ارگ می داند که مجرای اصلی تقلب و رساندن افراد نزدیک به خود به کرسی های پارلمان کشور فقط از راه دبیرخانۀ کمیسیون انتخابات قابل اجرا است. ارگ می داند با گماشتن مهرۀ از خود می تواند آن گونه که می خواهد انتخابات را مدیریت کند. بحث اصلی این جاست و نه این که فرد شایستۀ برای این پست وجود ندارد. برخی گزارش های تایید ناشده حکایت از آن دارند که گروه ارگ از هفته ها به این سو در پی یافتن افرادی در سراسر کشور هست که از طریق این نهاد وارد پارلمان شوند و به عنوان مهره های آن فعالیت کنند. ارگ در پی مهندسی هم انتخابات و هم پارلمان آینده است. ارگ می خواهد پارلمان آینده پارلمانی مطیح و فرمانبردار باشد. پارلمانی که در برابر خواست های آن ها و نه نکند و آن چه را که می خواهد انجام دهد. با چنین وضعیتی از انتخابات و پارلمان آینده چه انتظاری می توان داشت؟ آیا پارلمان آینده بدتر از دو دور پارلمان گذشته نخواهند بود؟ مردم با چه اطمینانی به پای صندوق های رای بروند، وقتی ارگ نمی گذارد که آن ها حتا از حق انتخاب به صورت شفاف و عادلانه  برخوردار باشند؟ موضوع دیگر اما خود کمشنران کمیسیون انتخابات اند. این ها نه تنها تجربه انتخابات را ندارند و نه در امر انتخابات چیزی می فهمند بل به صورت کم سابقه در خدمت هدف های قدرت سالاران قرار گرفته اند. گفته می شود برخی اعضای کمیسیون انتخابات به صورت مکرر در ارگ حضور یافته و دستورهای لازم را دریافت می کنند. اگر این گفته صحت داشته باشد، که به دور از احتمال هم نیست، باید گفت که قید انتخابات شفاف و سراسری را از همین حالا باید زد. کمیسیون انتخابات به عنوان نهادی مستقل باید خود را از جناح های قدرت به دور نگه دارد اما کمیسیون فعلی کاملا در هماهنگی با ارگ حرکت می کند. هرچند رییس این کمیسیون چندین بار از نهاد های حکومتی و غیرحکومتی درخواست کرد که در کار کمیسیون مداخله نداشته باشند ولی برخی ها باور دارند که خود این شخص بیش از دیگران به ارگ وابسته است. اگر ارگ موفق شود در ریاست دبیر خانۀ کمیسیون نیز فردی خودی را جا به جا کند بدون شک در هماهنگی با برخی دیگر از اعضای کمیسیون به خوبی موفق می شود که انتخابات را به آن سمتی ببرد که خودش می خواهد. حتا ایجاد دفتری برای آماده گی ها به منظور برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال آینده از حالا سوال برانگیز است. پیشینه نداشته است که چنین کمیسیونی در بطن کمیسیون انتخابات ایجاد شود که فعالیت های را صورت دهد که از صلاحیت های اصلی کمیسیون انتخابات باشد. نسبت به این وضعیت و حرکت های که صورت می گیرد باید به دیده شک نگریست و انتظار پیامد های خطرناک آن را داشت.