گفت‌وگو میان امریکا و طالبان در قطر، به پیشرفت‌های صریحی نایل شده است. گروه طالبان دیدار با مقامات امریکایی را در فضای دوستانه توصیف و از نشست‌های بعدی درآینده‌های نزدیک خبرداده اند. گرچه طالبان در اظهارات رسمی، این نشست را فاقد اهمیت دانسته و گفته اند که نمی‌شود اسم این دیدار را مذاکره گذاشت و ممکن است که راه را برای مذاکرات بعدی هموار کند. اما مقامات امریکایی ضمن بیان تمایل شان به ادامه روند گفت‌وگوهای صلح با طالبان، در مورد این نشست محتاطانه سخن گفته و نقش امریکا را در گفت‌وگوهای صلح میان حکومت افغانستان وطالبان، تسهیل کننده عنوان کرده اند.
هنوز برای مردم افغانستان اصل موضوع و جزئیات مذاکره روشن نیست و هیچ کس نمی‌داند که در نشست امریکا و طالبان در دوحه چه گذشت؟ این مذاکرات به‌جای ایجاد امید و خوش‌بینی، بیشتر نگرانی‌ها را در میان مردم افغانستان دامن زده است.
روزنامۀ امت چاپ پاکستان، چندی قبل جزئیات مذاکرات میان امریکا و طالبان را فاش کرده و گفته که شرایط طالبان برای مذاکراه این است که طرف سومی در گفت‌وگوها حضور نداشته باشد. یعنی ادامۀ مذاکرات در غیبت حکومت افغانستان باید صور گیرد.
از سوی دیگر روزنامۀ «دیلی‌ بست» به نقل از کریس کولندا، افسر سابق ارتش امریکا که قبلن خود در افغانستان بوده و رابین رَفِل دیپلمات ارشد ایالات متحده امریکا، گزارش داده است: «آن‌ها (طالبان) گفتند که پس ازیک توافق سیاسی و ایجاد دولت فراگیر در افغانستان، حضور نیروهای بین‌المللی برای آموزش نیروهای امنیتی این کشور لازم است. طالبان گفتند که آن‌ها با این مسأله (حضور نظامی امریکا در افغانستان) مشکلی نخواهند داشت؛ زیرا آن‌ها در این تصمیم سهیم خواهند بود. رَفِل از تغییر موضوع ایالات متحدۀ امریکا در باره جنگ افغانستان یاد کرده و می‌گوید: «موقعیت دولت ایالات متحده متحول شده است و آن‌ها پذیرفته‌اند که این جنگ واقعاً یک بن بست است. در صورتی که طالبان نمی‌توانند به روش سنتی پیروز شوند، ما هم نمی‌توانیم برنده شویم.» رَفِل اذعان می‌کند که دیپلماسی آرام و غیر رسمی او یکی از چندین عامل در رسیدن دولت ایالات متحده به این درک جدید است.
روزنامه دیلی‌ بست، در بخش دیگری از گزارش خویش با استناد به گفته‌های کولندا و رَفِل فاش ساخته است که آنان (کولندا ورَفِل) در طالبان نشانه‌یی از یک فوریت را دیده اند. مقامات طالبان به آنان گفته اند که می‌ترسند افغانستان به «سوریه دوم» تبدیل شود؛ امری که مطمئنن ناشی از افزایش حضور گروه تروریستی داعش دراین کشوراست. داعشی که در حال مکیدن هواخواهان و قدرت سیاسی طالبان در افغانستان است.
این دو مقام امریکایی در دیدارهایی شان با طالبان دریافته اند که بین موضع‌گیری رسمی و غیر رسمی آن‌ها درمورد حضور نیروهای خارجی تفاوت اساسی وجود دارد. طالبان در موضع‌گیری رسمی شان از اشغال افغانستان به دست نظامیان خارجی سخن می‌گویند، اما در خلوت برای پذیرش حضور نیروهای خارجی در افغانستان انعطاف فوق العاده نشان داده و آماده‌گی شان را برای باقی ماندن سربازان امریکای ابراز کرده‌اند.
کولند و رَفِل، در این مورد تصریح کرده اند که مذاکرهیأت مذاکره‌کننده‌های طالبان گفته‌اند که اگر دولت تحت حمایت ایالات متحدۀ افغانستان قانون اساسی را اصلاح، نظام سیاسی باز و مشارکت طالبان را بپیذیرد، آن‌ها این ایده را که دولت آن زمان می‌تواند از نیروهای ایالات متحدۀ امریکا به ماندن درافغانستان دعوت کند، قبول خواهند کرد. بعد از آن نیروهای ایالات متحده می‌توانند به آموزش سربازان و فرماندهان افغانستان که طالبان هم شامل آنان می‌باشند ادامه دهند.
طبق گزارش دیلی‌ بست آن‌چه را که این دو مقام امریکایی از گفت‌وگو با طالبان دریافته‌اند این است که آن‌ها از موفقیت در میدان جنگ ناامید شده اند. بنابر گزارش دیلی‌ بست به نقل از رَفِل می‌گوید: «طالبان در مورد عصر قدرت شان و این‌که آن‌ها مرتکب اشتباهات شده اند عمیقن فکرکرده و نمی‌خواهند گروه‌های تروریستی خارجی در خاک افغانستان حضور داشته باشند.
کولندا پس از دیدارهای مستمر با طالبان به این نتیجه رسیده که آن‌ها خواهان زندگی با ثبات و تحت یک حکومت فراگیر، مشروع، محافظت از حقوق بشر و جلوگیری ازتجارت مواد مخدر اند. رَفِل دربخش دیگری ازسخنانش بدین باور است که مذاکرات دو جانبۀ امریکا و طالبان برای «شکست بن‌بست» ممکن است منجر به تضعیف دولتی شود که امریکا در طول ۱۷ سال به عنوان تنها صدای مشروع افغانستان حمایت کرده است.