امسال هژدهم سنبله/هفدهمین سال‌روز‌ شهادت قهرمان ملی کشور شهید احمدشاه مسعود و آغاز هفته شهید باشکوه‌تر از سال‌های قبل برگزار ‌گردید.
تفاوت تجلیل امسال از سال‌روز شهادت شهید احمدشاه مسعود و آغاز هفتۀ شهید نسبت به سال‌های گذشته خیلی‌ها برجسته است.
استقبال و حُرمت بی‌سابقۀ امسال، مخصوصآ از سوی جوانان از جایگاه، کارنامه‌ها و مبارزات آزادی‌خواهانه و عدالت‌محورانۀ شهید احمدشاه مسعود قهرمان ملی افغانستان، نشان‌دهندۀ مرتبت بلند و حقانیت مبارزات او در برابر دشمنان مردم افغانستان است.
دیروز اگر پدرانی بنابر اختلافات حزبی، عقیدتی، زبانی و یا هر دلیل دیگر، نسبت به سال‌روز شهادت قهرمان ملی کشور، هفتۀ شهید و در کل جایگاه مجاهدین افغانستان نگاهِ حساسیت‌برانگیز و غیرمنصفانه داشتند؛ امروز اما، فرزندان شان با شناخت و معلومات دقیقی که با مرور اوراق تاریخ، راجع به شخصیت و مبارزات حق‌طلبانۀ قهرمان ملی پیدا کرده‌اند، نگاه شان کاملا عوض شده و با نوشتن مطالب ارزشمندی در صفحات اجتماعی و با شرکت در اجتماعات تجلیل از سال‌روز شهادت او و آغاز هفتۀ شهید به صلابت و نیکی هرچه‌تمام یاد کرده‌اند؛ این امر نشان‌‌گر اوج معنویت و حقانیت مبارزات شهید احمدشاه مسعود در تاریخ افغانستان می‌باشد.
همین‌گونه از سال‌روز شهادت قهرمان ملی کشور توسط مهاجران افغانستان مقیمِ فرانسه، انگلستان و سایر کشورها نیز به‌صورت شکوهمند و شایسته یادبود شده و می‌شود.
معمولا کشورهایی‌که به مرحلۀ درخشان ملت‌شدن رسیده‌اند و موفق به رفع اختلافات درونی خود گردیده‌اند و امروزه وحدت و یک‌پارچه‌گی را به واقعیت معنی تمثیل و تجربه می‌کنند، ابتدای کار از مشترکات ملی-تاریخی کشور خود مدد جسته‌اند و همواره سعی کرده‌‍‌اند علی‌رغم استفاده از سایر امکانات چون فرهنگ مشترک، زبان مشترک، تاریخ و پرچم مشترک، از قهرمانان مشترک شان که به لحاظ معنوی نماد ملی آن کشورها بوده‌اند نیز سود ببرند و در تحقق آرمان ملت‌شدن کمک بگیرند و همین‌طور از اندیشه و تفکرات و راه و رسمی که قهرمانان مشترک شان در پیش گرفته‌اند و آن سبب گردیده تا در صفحۀ تاریخ، جاودانه حک شوند، هم به نحوی سود برده‌اند.
برای حکومت وحدت ملی نیز فرصت خوب و مناسبی است تا از امکاناتی که محبوبیت ملی، شخصیت مردمی و نام پرمعنویتی که شهید احمدشاه مسعود از خود به‌جا گذاشته است، در امر ملت‌شدن و رفع احتلافات سمتی، زبانی و مذهبی و رسیدن به وحدت سراسری، استفاده نماید.
بی‌هیچ شک و تردیدی، سه ‌- چهارم از مبارزات قهرمان ملی کشور برمحور رسیدن به مرحلۀ واقعی ملت‌شدن، تحکیم ثبات، تقسیم عادلانۀ قدرت و وحدت ملی بوده است؛ به این معنی که اولین و آخرین آرمان قهرمان ملی را، آزادی افغانستان و رسیدن به حکومت ملی و نهایتآ یک‌پارچه‌گی مردمش تشکیل می‌داد. او هیچ‌گاهی بیرون‌رفت کشور را از بحران، از راه جنگ مناسب نمی‌دید؛ به‌همان اندازه که برای تحقق آرمان‌ها و اهداف ملی‌ و برحق‌اش مبارزۀ مسلحانه نمود، راه‌های صلح و گفت‌وگو را نیز به تجربه گرفت و در این راه تا سرحد قبولی شهادت و قربانی‌کردن جان خود به پیش رفت.