گذشته از شرایط طبیعیِ فراز و نشیب دموکراسی در افغانستان، اما رقابت‌های انتخاباتی دو روز پیش میان موج بی‌اعتمادی‌ها، توطیه، تقلب، ترور و تزویر آغاز گردید که عاقبتش بخیر. امیدواری این است که نتیجۀ این انتخابات به فردای اندکی بهتر از امروز پارلمان بیانجامد.
قصد نامحترم، آجندای شخصی، نیت سوء و ارادۀ غیرملی رهبری رژیم حاکم بر همه‌گان روشن است و نیاز به روشنگری بیشتر ندارد. آخرین نمونه و با آغاز کمپاین‌ها، توظیف ضیاالحق امرخیل مامور تقلبات حکومتی انتخابات ۲۰۱۴ به مقام مشاوریت ریاست‌جمهوری می‌باشد. مقامی که امرخیل چند روز قبل با تهدید افشای جعل‌کاری‌های رسیدن آقای غنی بر مسند ریاست‌جمهوری، در بدل حق السکوت از دستگاه حکومتی جایزه گرفت.
گرچه امروز در آخرین فصل زنده‌گی خود، رهبری رژیم به‌گونۀ بی‌سابقه در انزوای سیاسی قرار گرفته، میان بحران‌های چارسو، در اوج ذلت و بدنامی دست و پا می‌زند و آخرین نفس‌هایش را می‌کشد، روی‌هم رفته ماهیت نامیمون چنین رژیم‌هاست که باید از دسیسه‌هایش کشور و مردم را برحذر داشت. رژیمی که طی پنج سال چیغ و فریاد، بدون هیچ دست‌آوردی حتا در مقیاس یک دفتر نمونه از حکومت‌داری خوب در چنته ندارد، به جز ذخیره‌های بحران که با پایان رژیم، این ذخیره‌ها یک یک همانند انبارهای باروت، انفجارهای بزرگ آینده را رقم خواهد زد.

از صفحۀ فیسبوک احمدولی مسعود