مسوولان در وزارت تحصیلات عالی، قومی بودن جنگ دانشجویانِ خوابگاه دانشگاه کابل را رد می‌کنند و می‌گویند که درگیری گروهی دانشجویان در دانشگاه‌های کشور «مورد تازه‌یی» نیست.
آنان می‌گویند که برمبنای قوانین، دانشگاه‌ها و نهادهای علمی از دستبردِ سیاسی و قومی مصوون است.
از سویی هم، مسوولان در فرماندهی پولیس کابل از بازداشت ده‌ها تن در پیوند به این قضیه خبر می‌دهند و می‌گویند که در این درگیری یک تن کشته شده و ۱۹ تن دیگر زخم برداشته‌اند.
فیصل امین، سخنگوی وزارت تحصیلات عالی به رسانه‌ها می‌گوید که قومی خواندن درگیری دانشگاه کابل در رسانه‌های اجتماعی «نادرست» است. آقای امین بیان می‌دارد که برمبنای قوانین و کارشیوه‌های وزارت تحصیلات عالی، دانشگاه‌ها و در مجموع نهادهای علمی افغانستان از فعالیت‌های سیاسی و قومی مصوون اند.
او همچنان از گماشته شدن هیأتی از وزارت تحصیلات عالی برای بررسی این رویداد خبرداد و گفت که جزییات آن بعداً با رسانه‌ها شریک خواهد شد.
در عین حال، مسوولان در ریاست دانشگاه کابل نیز این درگیری را «نزاع دو تن بر سر نوبت نان» عنوان کرده و گفته‌اند که بعداً این جنگ به شکل گروهی در آمده است.
در صفحۀ رسمی فیسبوک دانشگاه کابل نگاشته شده که این جنگ زمینه را برای «مداخلۀ فرصت‌طلبان سیاسی» مهیا ساخته است.
همزمان بااین، مسوولان در فرماندهی پولیس کابل می‌گویند که در پیوند به این حادثه ۳۵ تن را بازداشت کرده‌اند. بصیر مجاهد، سخنگوی فرماندهی پولیس کابل می‌گوید، در این درگیری یک تن کشته شده و دو تن دیگر رخمی شده‌اند.
آقای مجاهد همچنان می‌گوید: درگیری میان دو دانشجوی خوابگاهِ دانشگاه کابل آغاز شد و سپس هم‌صنفان و دوستان آن دو تن به حمایت شان آمدند و در نهایت، درگیری گسترده شد.
او می‌گوید: شلیک‌هایی که در اطراف دانشگاه کابل صورت گرفت، از سوی پولیس و برای متفرق ساختن دانشجویانِ معترض بود. آقای مجاهد می‌گوید که هیأتی متشکل از ارگان‌های مختلف تعیین شده و قضیه را به صورت جدی بررسی می‌کند.
آقای مجاهد با بیان این‌که دست‌هایی برای «تشنج» اوضاع در پس این درگیری وجود داشته است، می‌افزاید: پولیس کابل همچنان شماری را که تلاش داشتند از بیرون، داخل دانشگاه کابل شوند بازداشت کرده است.
در این میان، عارفه پیکار، سخنگوی پیشین وزارت تحصیلات عالی در صفحۀ رسمی فیسبوکش، وجود حساسیت‌های قومی در دانشگاه کابل را تایید کرده و گفته است: «موضوعات قومی را دامن نزنید، فحش دادید، پس تا می‌توانید بسیج شوید برای جنگ قومی؛ ببینم برندۀ این میدان کی خواهد بود».
بانو پیکار می‌گوید که در هفت سال زمانِ مأموریتش در وزارت تحصیلات عالی، بارها با «نگرش شکارگونۀ سیاست‌مداران» مواجه شده است. او در ادامۀ یادداشتش نوشته است: «بهانه‌های کوچک را خلق می‌کنند و در عقب، نیروی مجهز برای دامن زدن به موضوعات را آماده می‌کنند. چندین رویدادِ غم‌بار خوابگاه دانشگاه کابل از همین منازعات کوچک مهندسی شده آغاز شد».
شماری از دانشجویان و شهروندان در شبکه‌های اجتماعی با انتقاد از وزارت تحصیلات عالی و مسوولان دانشگاه‌ها کابل، هشتگی را راه انداخته‌ و در آن، خواهان «اصلاح سیستم تحصیلی» و «پایان بخشیدن به تنفر مذهبی» شده‌اند.
رضوان‌الله رهیاب، یکی از کاربران شبکه‌های اجتماعی در صفحۀ رسمی‌اش نوشته است: آن‌چه برای دانشجویان لازم است، حفظ استقلالیت وجودی این طیفِ پُر توان از قید و بندهای قومی و زبانی و «خودمحوری» به جای «دیگرمحوری» است.
آقای رهیاب افزوده است که برای گشودنِ «گِره کور تعصبات، پایان دادن به فضای نابرابر در نهادهای اکادمیک و همزیستیِ مسالمت‌آمیز، در نصاب فرسوده و حافظه‌محورِ نظام تحصیلی افغانستان»، تجدید نظر کرد و بافت‌های اجتماعی را در تمام سطوح به رسمیت می‌باید شناخت.
گفتنی است که پس از چاشت روز پنجشنبه هفتۀ گذشته، ۱۴ عقرب، خوابگاهِ دانشگاه کابل گوه رویداد نسبتاً بزرگ دانشجویان بود. بر بنیاد اطلاعات، جنگ با درگیری دو تن بر سر «نوبت غذا» آغاز می‌شود، با لشکرکشی و مداخلۀ دوستان و هم‌صنفانِ دو طرف شددت می‌گیرد و با جان باختن یکی از دانشجویان و مداخلۀ پولیس پایان می‌یابد.
وقتی خبر درگیری دانشجویان کابل به صفحات اجتماعی پخش شد، شماری مدعی شدند که این جنگ «قومی» است و دانشجویان بر سر مسایل قومی با هم دیگری شده‌اند.
این درگیری در حالی صورت می‌گیرد که پیش از این نیز خوابگاه دانشگاه کابل، گواه درگیری‌‌های خونین میان دانشجویان این دانشگاه بوده است. اختلافات بر سر مسایل قومی، مذهبی، سمتی و زبانی دلایل این درگیری‌‌ها عنوان شده است.