یک پژوهش تازۀ کمیسیون حقوق بشر افغانستان نشان می‌دهد که هزاران زن در افغانستان پس از نامزدی یا ازدواج، بی‌سرنوشت مانده اند.
در پژوهش کمیسیون حقوق بشر افغانستان آمده است که شمار زیادی از زنان همه‌‌روزه به کمیسیون حقوق بشر مراجعه می‌کنند و از بی‌سرنوشتی خویش شکایت به ثبت می‌رسانند.
به نقل از پژوهش کمیسیون حقوق بشر افغانستان، این زنان کسانی اند که بعد از نامزدی یا ازدواج، مورد بی‌توجهی شوهران شان قرار گرفته و در وضعیتی به سر می‌برند که از سوی شوهران شان ترک شده یا تنها گذاشته شده‌اند.
در گزارش این پژوهش گفته شده است که این زنان هزینۀ زنده‌گی و نفقه از سوی شوهران شان دریافت نمی‌کنند و توانایی گرفتن طلاق از شوهران شان را نیز ندارند.
کمیسیون حقوق بشر در این گزارش، چالش‌ها و مشکلات موجود در این بخش را در یک سال گذشته (اول ماه قوس ۱۳۹۶ تا آخر ماه عقرب ۱۳۹۷) برجسته و راهکارهای آن را نیز پیشنهاد کرده است.
در بخشی از گزارش کمیسیون حقوق بشر گفته شده که تنها زنانی به کمیسیون شکایت شان را ثبت کرده اند که به این اداره دسترسی داشته اند؛ اما احتمال دارد که هزاران زن دیگر به دلایل دسترسی نداشتن به نهادهای عدلی و قضایی یا کمیسیون حقوق بشر، با توجه به رسم و عنعنات محلی نتوانند شکایت ثبت کنند.
بربنیاد این گزارش، دستۀ نخست، زنان بی‌سرنوشت متشکل از ۷۸۴ زنی است که پس از نامزدی ازدواج نکرده و در خانۀ پدری زنده‌گی می‌کنند و در دستۀ دوم، از جمله ۷۲۵ زنی که ازدواج کرده اند، ۴۳۱ تن دوباره به خانۀ پدر برگشته، ۱۲۵ تن در خانۀ شوهر و جدا از او و ۶۶ تن نیز در خانۀ اقارب شان زنده‌گی می‌کنند.
این نهاد گفته است که اعتیاد شوهران به مواد مخدر، ترک منزل یا فرار از خانۀ شوهر، غیبت شوهر و نپرداختن نفقه، عرف و عنعنات ناپسند مانند ازدواج‌های اجباری و زیر سن و لجبازی‌های پس از آن و چندهمسری از مهم‌ترین عوامل بی‌سرنوشتی زنان در افغانستان است.