با لب‎ریز شدنِ دریای کابل، صدها شهروند معتاد به ‎مواد مخدر از پناه‌گاه امن شان «زیر پُل‌سوخته» به‌کجا رفتند؟
پرسشی ‌که هیچ شهروند کابل و نهاد مسوول دولت نمی‌داند، چه تعداد از این معتادان از طغیان سیلاب دریا نجات یافته و چه تعدادشان طعمۀ دریا و ناپدید شده‌اند.
باوجود راه‌بندان‌های ناشی از باران‌های دو سه روز پسین در برخی‌از جاده‌های شهر کابل، برعکس هر روز (به ‎سوی دفتر) مسیر کوته‌سنگی «پُل‌سوخته» را در پیش گرفتم. جایی‌ که تا یک هفته پیش، صدها معتاد موادمخدر در زیر این پُل بودوباش شبانه‌روزی داشتند.
همین‌ که به‌ ساحه رسیدم و چند تصویر از محل گرفتم، لحظه‌به‌لحظه شمار معتادان در سر پُل بیشتر می‌شد و با نگاه‌های کنج‌کاو مرا دنبال می‌کردند.
از یکی آن‌ها پرسیدم که در این باران‌ها کجا بودند و چه خطرها و دشواری‌های را سپری کرده‌اند؟
در حالی‌ که چندین تن‌شان به‌گِردم حلقه زده‌ بودند، یکی از این میان گفت: «دوصد نفر ماره دریا بُرده»
می‌خواستم بیشتر بپرسم که در همین لحظه رهگذری از کنارم گذشت و آهسته نزدیک به‌گوشم گفت:
«هرچه زودتر ازین‌جه خوده بکن که اَوگارت می‌کنن»
هنوز چند قدمی به‌عقب نمانده بودم که بالای دوربین‌ام حمله‌ور شدند و با مشکل توانستم از چنگال‌شان خود را نجات بدهم. کمی آن‌سوتر به پوستۀ امنیتی پولیس خود را رساندم و از ایشان کمک خواستم، تا در تهیۀ گزارش از وضعیت این معتادان مرا هم‌راهی کنند. مسافرشاه فرمانده بلوک حوزۀ سوم امنیتی پولیس کابل گفت: «متأسفیم که این همکاری را باشما کرده نمی‌تانیم، چون تعدادشان زیاد است و خدای‌ناکرده ضرری به‌ شما نرسانند».
این افسر پولیس، همچنان افزود که هیچ معتادی در جریان این باران‌ها تلف نشده‌است.
اما برخی ‌از باشنده‌های محل، گفته‌های این افسر پولیس را نادرست خوانده، می‌گویند که برخی از این معتادان در روز پسین، طعمۀ دریا شده‌اند.
عبدالبشیر ۲۷ ساله باشندۀ ناحیه سوم شهرکابل درحالی ‌که با کراچی دست‌داشته‌اش، زنان و کهن‌سالان را در بدل ده افغانی از جادۀ که حالا به یک رودخانه می‌ماند عبور می‌داد، گفت: «چندین‌تا معتادی که به‌ حالت نشئه در زیر پُل بودند، دیدیم که زیرآب شدند و یک تعدادشان که توانستند، از دریا برامدن و به‎هر طرف رفتند»
مسیر دریای کابل را به ‌طرف مرکز شهر(سینما پامیر تا پُل باغ‌عمومی) با گرفتن تصویرهای رنگین‌تر از سیمای پیشین دریای کابل، رفته‌رفته نگاهم به جوانی برخورد که می‌خواست از زیر پُل مسجد شاه ‌دوشمشیره بیرون بیاید. سمیر(مستعار) ۲۳ ساله، از ظاهرش هویدا بود که معتاد است، دو سه تصویر هم از او گرفتم و جویای احوالش شدم. درحالی ‌که لباس‌هایش سراپا خیس و با لرزۀ شدید بر اندامش در هنگام سخن گفتن، دندان به‌دندان می‌زد، گفت:
«رفیقکم غرق شد، نجاتش داده نتانستم …»
به‌گفتۀ خودش، مختار (مستعار) که از دوسال به ‌این‌سو باهم یک‌جا در زیر پُل‌ها و سرای‌ها و کوچه‌ها بودوباش می‌کردند؛ زمانی‌ که می‌خواست کفش‌هایش را از بین آب در زیرپُل پیدا کند، ناگهان لغزید و از شدت آب دریا نتوانست دوباره خود را از آب بیرون کند.
باآن‌ که چندین تن دیگر نیز، از ناپدید شدن شماری از معتادان در دریای کابل سخن گفته‌اند؛ اما شهرداری کابل، تنها از جان باختن دو تن از اثر جاری‌شدن سیلاب‎ها در نواحی هفتم و هفدهم خبر می‎دهد.
عبدالجلیل سلطانی سخنگوی شهرداری کابل در تماس تلفنی به خبرنگار پَیک گفت: «ممکن‌است شماری از معتادان در جریان سرازیرشدنِ آب در دریای کابل غرق شده ‌باشند؛ اما تاهنوز گزارش دقیق از تلفات آنان دردست نداریم».
به ‌گفتۀ آقای سلطانی،‌ باران‌های هفتۀ پسین، افزون‌بر تلفات معلوم و نامعلوم انسانی، زیان‌های مالی هنگفتی را نیز بر شماری از باشنده‌های نواحی سوم، پنجم، هفتم، نهم و هفدهم شهر کابل وارد کرده‌است.
در جریان هفتۀ پیش، وزارت دولت در امور رسیده‌گی به‌روی‌دادهای طبیعی در یک نشست خبری، از جان باختن ۱۲۷ تن مشمول زنان و کودکان، از اثر جاری شدن سیلاب و باران‌های پی‌درپی در ۲۰ ولایت کشور گزارش داد.
بااین‌همه، تلفات و خسارات ناشی از باران‌ها و سیلاب‌ها در گوشه‌وکنار افغانستان، هیچ فرد یا مقام مسوول دولت نگفت که چه تعداد از آسیب‌پذیرترین قشر جامعه (معتادان) در نتیجۀ این رویدا‌دها آسیب دیده و یا جان باخته‌اند؟
حتا شماری از شهروندان عادی‌هم به‌جای هم‌پذیری و هم‌دردی با معتادان تنها تماشاگر اند. یک نوار ویدیویی که تا هم‌اکنون در فضای مجازی دست‌به‌دست بازدید می‌شود، نشان‌دهندۀ صحنه‌یی از غرق شدن یک شهروند ناشناسی ‌است که در بین امواج دریا دست‌وپا و فریاد می‌زند، تاآن‌ که گذشته از پُل مقابل کوچه اندرابی و پارک تیمورشاهی، ناپدید می‌شود. شاید او نیز یکی از این معتادان بود. اما در همین‌حال، صدها شهروند تماشاگر از کناره‌های دریا و سرپُل با موبایل‌های هوشمندشان تنها صحنه‌برداری و هیاهو می‌کنند.
بر بنیاد گزارش‌های سازمان ملل متحد، بیشتر از ۱۱ درصد جمعیت افغانستان معتاد به مواد مخدر است و از میان این جمعیت سه‌ونیم میلیونی، دست‌کم ۸۰ درصد آن‌ها در معرض خطر قرار دارند.
موسا محمودی رییس اجرایی کمیسیون حقوق بشر افغانستان می‌گوید که افراد معتاد به‎مواد مخدر، به‎ عنوان شهروند و قشر آسیب‎پذیر جامعه، نیازمند کمک و امداد هستند. آقای محمودی می‎افزاید: «این‎همه نشانۀ کم‎کاری نهادهای مسوول و ناکامی دولت است که به‎خاطر جلوگیری از هم‎چو روی‎دادها، برنامۀ مشخصی ندارند».