روز گذشته، اولین روز برگزاری لویه جرگه مشورتی صلح بود. بر بنیاد آنچه که در روز اول جرگه گذشت، به صراحت نشان داده شد که جرگه در فضای بسیار استبدادی و اختناق دایر شده است و با توجه به آن مردم نمی‌توانند به درستی دیدگاه های شان را در صورتی که خلاف خواست دایر کننده گان آن باشد، ارایه کنند؛ زیرا در آن صورت، با دنده و چماق و ضرب وشتم و اخراج مواجه می‌شوند.

زدن و کشیدن چندین فرد معترض به شمول زنان از تالار لویه جرگه و خفه کردن صدای آنان نشان می دهد که لویه جرگه مشورتی صلح چیزی به مسمی عنوان خودش ندارد و این رویه ها دیموکراسی را دفن خواهد کرد.

روز دوم جرگه و روزهای بعد آن نیز به کلی زیر تاثیر اتفاقات روز اول خواهد بود و تلاش می‌شود که جرگه از مسیری که ارگ تعیین کرده است منحرف نشود.

قراین و شواهدی که در روز اول جرگه ارایه شده نشان می‌دهد که جرگه مشورتی صلح خود بستری دیگری برای خلق یک استبداد تازه است و مسلما نتایجی چنین نشستی نمی‌تواند برای مردم افغانستان مایه دلچسپی باشد.

در کنار برخوردهای دیکتاتورانه و سرکوب‌گرایانه‌یی که دیروز در جرگه به مشاهده رسید، این ذهنیت بیشتر قدرت میابد که اگر آقای غنی این بار از هر طریقی قدرتش را ادامه دهد، او راهی جز ایجاد خفقان و استبداد نخواهد داشت؛ زیرا وقتی که در حضور او مردمانی که می‌خواهند اعتراض شان را بلند کنند، سرکوب می شوند دیگری نیتی را نمی توان در پشت نگاه های ایشان برای رشد دمکراسی و اعتراض های مدنی خواند.

به هرصورت نشست دیروز در حالی دایر شد که آقای غنی از صداقتش برای دست یافتن به صلح سخن گفت و رییس این جرگه هم تصریح کرد که به هر طریق ممکن صلح را در کشور به وجود خواهد آورد.

اما حالا سوال اساسی این است که به راستی همانگونه که آقای احمدولی مسعود از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری و از منتقدان سرسخت آقای غنی پرسیده است به راستی صداقتی برای آوردن صلح وجود دارد؟

احمد ولی مسعود در مورد جرگه مشورتی چنین نگاشته است: چگونه است که در مدت پنج سال، لویه‌جرگه، جرگه اى و حتى جرگکى به منظور تطبیق توافقنامهٔ دولت وحدت ملی و تغییر ساختار نظام سیاسى (یگانه حاصل رأى و نمایندگى واقعى میلیون هـا إنسان این سرزمین) برگزار نگردید، تا کشور به بحران امروز نمیرسید؟

فیصلهٔ صلح نیز سال‌ها قبل صورت میگرفت و ۴۵۰۰۰ جوانان نیروهای امنیتی جان شان را از دست نمیدادند. پس معلوم است که در کمتر از یک‌ماه عمر حکومت، مشوره تحت عنوان صلح، فقط یک کار سیاسی پوپولیستی است و بس. ”

از طرفی هم لویه جرگه” یک مفهوم تعریف شده با ساختار و ترکیب مشخص و به منظور فیصله های کلان ملی در قانون اساسی کشور مسجل می‌باشد.
اما جرگه یا شورای مشورتی می‌تواند هرازگاهی به هدف مشورت و رأیزنی با نمایندگان مردمی، شخصیت های ملی، نخبگان و متخصصین امور برگزار گردد.
آنچه امروز به نام “لویه جرگهٔ مشورتی”راه اندازی گردیده است، نه “لویه جرگهٔ قانونی” می‌باشد و نه هم “جرگهٔ مشورتی” بلکه یک آرایش سیاسی پوپولیستی بی مفهوم می‌باشد.
به همین ملحوظ آقای اشرف غنی نتوانست به گفته های خود استقامت بدهد‌، مفهوم و معنی ببخشد، و اشتراک کنندگان نیز کاملآ گیچ شده اند و نمیدانند به چه منظور دعوت شده اند، چرا و چه زمان کف بزنند؟!”

پس این ها سوالات همه مردم افغانستان هستند.