این اقدام به پیشنهاد ادارۀ «یو ان هبیتات» و هدایت محمداشرف غنی رییس حکومت وحدت ملی، کار نیکو و قابل قدر است. کاری که ادارۀ هبیتات و بعضی نهادهای بین‌المللی دیگر در اسفالت کوچه‌ها، جاده‌ها، جوی‌ها و بخش‌های دیگر شهری در سال‌های اخیر انجام داده‌اند، ادارۀ شهرداری کابل شاید تا یک‌صد سال دیگر قادر به اجرای آنها نمی‌شد.
مردم شهرکابل به‌ویژه مردمان مناطق غیرپلانی که بیش از هشتاد درصد مناطق شهرکابل را تشکیل می‌دهد، از یک‌سو به نسبت سمنت‌ریزی جاده‌ها، کوچه‌ها، جوی‌ها و جویچه‌ها و از سوی دیگر، به نسبت شماره بندی، تثبیت مساحت ساختمان‌های غیرپلانی با تمام مشخصات آنها به شمول عکس‌های ساختمان‌ها به منظور پرداخت صفایی منحیث عواید شهرداری کابل تهیه سند ملکیت، تثبیت مالکیت و اجرای قبالۀ قانونی در سال‌های آینده، آن‌هم با صداقت و شفافیت در همکاری با مسوولان نواحی قابل قدر، ستودنی و لایق تحسین است. زیرا این کار بزرگ و نیکو مشکلات اصلی مناطق غیرپلانی را حل می‌کند، چون شهرکابل در مجموع شهر غیرپلانی و غیرمنظم و به شیوه بسیار کهنه است.
در جلسه‌یی که به ساعت سه بجۀ روز دوشنبه، ۲۰ جوزای سال ۱۳۹۸ خورشیدی میان برخی بزرگان اهالی وکلای گذر و رییس «یو ان هبیتات» و همکاران شان به اثر تقاضای اهالی خیرخانه در حصۀ اول این ناحیه صورت گرفته بود با توضیحات لازم، برخی از نگرانی‌های اهالی را در مورد نام‌ و شماره‌گذاری شهر کابل را مطابق نیازمندی‌های روز به سیستم نوین «جی. پی. آر. اس» و مدرن صورت می‌گیرد مرفوع ساخته در زمینه توضیحات لازم ارایه کردند.
اما برخی بزرگان، وکلای گذر و حاضرین جلسه طرح‌ها و نظریات خودشان و مردم را جهت بهبود برنامه‌های هبیتات در همکاری با شهرداری کابل که باید عادلانه با رضایت و همکاری مردم باشد چنین ابراز کردند:
همان‌گونه که در لفظ واژه‌ها و نامه‌ها معنای بسیاری دارند «نام واژه‌ها» یا نام‌های محلات، مفاهیم والای تاریخی و فرهنگی داشته، باشنده‌گان هر منطقه چگونگی زیست باهمی، فرهنگ، تمدن و نام‌های تاریخی محلات زیست بومی و اجدادشان را زنده نگه‌دارند. افتخارات گذشته‌گان‌شان را در ماورای مسکن اجدادی‌شان حفظ می‌کنند. یعنی روح و روان، طرز فکر، کارنامه‌ها و خدمت‌گذاری‌های گذشته‌گان خود را با آینده‌گان و نسل موجود پیوند می‌دهند و گره می‌زنند و ناگسستنی می‌سازند.
اگر انسان‌ها تاریخ، تمدن، زبان و فرهنگ گذشته را ثبت و حفظ نمی‌کردند، امروز از قلمرو حیوانات جدا نمی‌بودند. حفظ افتخارات گذشتۀ اجدادی انسان‌ها، از هر گروه، تبار، سمتی که بوده ودر شهرها زیست باهمی داشته اند. یکی از موثرترین نیروی تأمین «وحدت ملی» نیز بوده است.
تشکیل ملت، مانند کلکین، دروازه، میز، چوکی نیست که نجار به فرمایش کسی آن را بسازد. تشکیل ملت از خود مولفه‌های مدرن و اساسی دارد که عناصر عمدۀ آن بر علاوۀ مولفه‌های قدیمی عدالت اجتماعی، تأمین حقوق شهروندی، رضایت، مشارکت سیاسی و مهم‌تر از همه به وجود آمدن «تفکر مشترک سیاسی» است یا به گفتۀ علامه اقبال لاهوری، تشکیل ملت اعتقادی است، مادی نیست. وقتی می‌گویند: مسلمان‌ها با هم برادر اند مربوط اعتقادی می‌شود، در حالی که مسلمان‌ها بدترین قاتل همدیگر نیز هستند. بنابراین، دفاع از هویت، دفاع از تاریخ، دفاع از فرهنگ و افتخارات گذشته حق مشروع بوده تعصب نیست.
تعصب آن است که کسی یا کسانی بخواهند غیرعادلانه و ظالمانه خواست‌ها و ارادۀ خود را بالای دیگران تحمیل کنند. به گفتۀ استاد پروفیسور یمین آریاییان و خراسانیان از گذشته‌های دور، در برابر سیلاب‌های مدحش و مصیبت‌بار مهاجمان و غاصبان با مردانگی، مقاومت و پایمردی از نام، نشان، مرز و بوم، کوه و کمر آریانا و خراسان خود از بلخ و بامیان، تخارستان و هزارستان، سیستان، کابلستان، هرات، بدخشان، پروان خود دفاع کرده‌اند.
اشکانیان پارتی بلخی، باقیام شجاعانه، سلطۀ بقایای یونانی را برانداخته اند اشک آباد(عشق آباد) و باختر خودشان دفاع کرده، فرهنگ و زبان خود را دوباره زنده و تقویت کرده‌اند.
خلاصه این که، نام‌های تاریخی مناطق و محلات شهرکابل و دیگر شهرها و شهرستان‌ها که در آنها خون هزاران مبارز و مجاهد ریخته برای ما، مانند شیر مادر است؛ شیر مادر از طفولیت در بدن هموطنان ما داخل شده، حتا بعد از مرگ هم خارج نمی‌شود. این سرزمین نسل اندر نسل پاسدار تاریخ و فرهنگ و پاسدار اعتقاد و ایمان خود و سرزمین خود و حق‌شناسی بوده است.
اما با کمال تأسف و تألم در دهه‌ها و سال‌های اخیر در بسیاری عرصه‌ها به‌ویژه علمی و فرهنگی حق ناشناسی، خیانت جعل تاریخی و جعل فرهنگی در بسیاری ادارات دولتی به‌ویژه وزارت معارف بیداد می‌کند، اکثریت یا تمام مکاتب سراسر کشور به‌نام صاحبان اصلی آن که معلمان است، نام‌گذاری نشده، مکاتب به‌نام کسانی نام‌گذاری شده که خودشان سوزاننده و خراب کنندۀ مکتب بوده یا به گفتۀ داکتر محیی‌الدین مهدی: شمع وجودشان از علم و دانش روغنی نداشته است. معلمی که چهل سال گرد تباشیر خورده، همان اراکین خاین بلند پایه دولتی به‌ویژه مسوولین معارف فنا گردش هستند یا به نسبت داشتن کتاب و ترقی تعلیم در دست به شهادت رسیده مکتبی حتا صنفی به‌نامش نیست. مانند مکتب امیر دوست محمد خان، مکتب غلام حیدرخان، مکتب فلان قوماندان…
بنابراین، بی‌عدالتی‌ها، بی‌توجهی‌ها لازم است، همه هم‌شهریان اصیل کابل و همه پایتخت‌نشینان که کابل منحیث خانۀ مشترک مردم ۳۴ ولایت کشور است فعالانه با ادارۀ هبیتات درتماس شده در نام و شماره‌گذاری نواحی ۲۲ گانه شهرکابل و شهرستان‌های آن همکاری کرده، نام‌های قدیمی، فرهنگی و تاریخی مناطق شهر کابل و بزرگان عرصۀ علم و فرهنگ شهر کابل، مجاهدین و مبارزان نام‌آشنای مناطق‌شان را با افتخارات ‌شان، از طریق نام‌گذاری دوباره احیا کنند.
غفلت و بی‌توجهی سبب محکومیت‌شان نزد نسل‌های آینده خواهد شد. امید است شهریان کابل و نهاد های مردمی، اجتماعی و فرهنگی از این فعالیت ادارۀ هبیتات سپاسگزاری کرده در ضمن نام‌ها، مشخصات، مکان‌های تاریخی، کوچه‌ها و خیابان‌های مناطق‌شان را همچنان قهرمانان، فرهنگیان، خدمت‌گذاران، دانشمندان نام‌دار مناطق‌شان را به طور مستند نه جعلی تدوین کرده با ادارۀ هبیتات در میان بگذارند.