ادارۀ سرمفتش خاص امریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) می‌گوید که ادارۀ انکشاف بین‌امللی امریکا که کمک برای توانمندی ۷۵هزار زن افغان در پروژۀ پروموت را به پیش می‌برد، در کارش ناکام است. این گزارش گفته است که پروژۀ پروموت اداره انکشاف بین‌امللی امریکا یا (یو، اس، اید) در افغانستان، ۲۸۰ میلیون دالر را به هدف شغل یابی ۷۵ هزار زن در افغانستان، تقویت زنان تاجر و تشویق آن‌ها در امور تجارت اختصاص داده است، بی‌جا مصرف کرده است. اگرچه در افغانستان کسی نمی‌داند و نه می‌پرسد که این پروژه چیست و پولش کجا شد؛ اما حداقل امریکایی‌ها می‌دانند که این پول چه شده است و قصه از چه قرار است.
پروژۀ پروموت از جمله برنامه‌های مهم امریکا برای جهان به هدف تقویت زنان در عرصه‌‎های مختلف است؛ اما در افغانستان این پروژه را خانوادۀ رییس جمهور غنی به اجاره گرفته است. چنانی‌که همسر آقای غنی، رولا غنی که در افغانستان به او بانوی نخست و یا به زبان پشتو «لمری میرمن» خوانده می‌شود و صلاحیت‌هایی فراتر از قانون اساسی دارد مسوول اصلی پروژه پروموت به ارزش نزدیک به سه‌صدهزار دالری امریکا برای زنان افغانستان است. هیچ‌کسی دیگری در هزینه و مصرف این پروژه در افغانستان دخالتی ندارد الی برخی شریکان خارجی. اما آن‌گونه در گزارش سیگار آمده است این پروژه از ناکام‌ترین پروژه‌های امریکا در افغانستان است و دلیل آن‌هم این است که چنین پروژۀ بسیار مهم فقط به اداره سلیقه یک گروه کوچک به هدف مقاصد شخصی و سیاسی به مصرف می‌رسد که به گمان زیاد بیشتر آن حیف و میل شده است.
وقتی‌که مردم افغانسان می‌شنوند که پروژۀ ۲۸۰میلیون دالری که باید توسط خانم آقای غنی به پیش برده می‌شد، حیف و میل می‌شود و ناکام است، درک می‌کنند که فساد اداری چه‌گونه در اندام ارگ خانه کرده و چه‌گونه این باغبانان درخت را از بیخ می‌کنند نه تنها این که یک سیب را خورده باشند و این نشان می‌دهد آنانی‌که در بیرون از کشور درس خوانده‌اند و نکتایی می‌زنند و زبان انگلیسی بلداند و زنان خارجی هم دارند، گویی کمر به حیف و میل همه کمک‌هایی بسته‌اند که طی این سال‌ها جهان به افغانستان انجام داده است. حیف و میل‌هایی وحشت‌ناکی طی این‌همه‌ سال‌های طلایی در افغانستان توسط مسوولان و مقامات ارشد دولتی صورت گرفته است که برای یک وجدان بیدار شوک‌دهنده است. در مورد پروژۀ پروموت اما وقتی‌که می‌بینیم آقای غنی و بانوی اول که مسوول اصلی آن پنداشته می‌شود و آنان با وصف نشر این گزارش، هیچ خمی به ابرو نمی‌آورند نشان‌دهندۀ آن است که آنان از هیچ آدرس و کسی هراس ندارند. شکی نیست که دلیل ناکامی این پروژه عدم مدیریت درست و نداشتن دلسوزی و مسوولیت برای مردم افغانستان است. ورنه چه‌گونه ممکن است که نتیجۀ مصرف ۲۸۰میلیون دالر برای تقویت زنان در افغانستان در مدیر مقررشدن پنجاه زن در افغانستان خلاصه شود. البته در ناکامی این پروژه‌ها امریکایی‌ها هم دخیل‌اند زیرا آنان این همه امکانات را در اختیار افراد و گروه‌هایی قرار می‌دهند که به هستی و زنده‌گی نگاه انجویی و پروژه‌یی دارند و در امر حیف و میل هم استاد شده‌اند. به‌هرصورت ناکامی پروژۀ پروموت و حیف و میل نزدیک ۲۸۰میلیون دالر، نشان می‌دهد که غنی و اطرافیانش بر روی چه دسترخوانی چربی نشسته‌اند که روزی از روی آن برمی‌خیزند اما لکه‌های آن تا پایان تاریخ به دامن آنان و برجبین شان خواهند ماند. اما ممکن است که فردا در یک لفاظی ارگ مردم افغانستان پشت نخود سیاه فرستاده شوند.
به‌هرصورت. نشر این گزارش در شرایطی که رییس جمهور غنی دارد برای انتخابات ریاست جمهوری آماده‌گی می‌گیرد، خبر خوشی برای او نیست زیرا در شریطی‌که نگاه‌ها در مورد آقای غنی در افغانستان با گذشت هر روز منفی شده است، می‌تواند ذهنیت‌های مردم را بیشتر در برابر او تحریک کند.