در تازه‌ترین ره‌بندی انستیتوت جهانی صلح و اقتصاد، افغانستان در جایگاه نخست ناامن‌ترین کشور جهان قرار گرفته است. در سال گذشته، سوریه در ردۀ نخست این رده‌بندی قرار داشت. در کنار افغانستان و سوریه، به ترتیب سودان جنوبی، یمن و عراق هم جزو ناامن‌ترین کشورها شناخته شده‌اند. در این رده‌بند، ایسلند، نیوزیلند، پرتغال، اتریش و دانمارک، به ترتیب امن‎ترین کشورهای جهان معرفی شده اند.
این رده‌بندی در دو روز گذشته در شبکه‌های اجتماعی هزاران بار دست‌به‌دست شد و واکنش تند شهروندان را نیز در پی داشته است. شهروندان از صعود افغانستان به عنوان ناامن‌ترین کشور جهان ابراز تأسف کرد و مقصر اصلی و نخستین چنین وضعیت را حکومت و سیاست‌مداران کشور دانسته اند.
یعقوب یسنا، نویسنده و پژوهشگر به نشر این خبر واکنش نشان داده و در صفحۀ رسمی فیسبوکش از شرمنده بودن خودش از چنین حالتی یاد کرده است. آقای یسنا نوشته است که در ناامنی افغانستان، سهم نخست را باشنده‌گان اصلی خود افغانستان دارند. به باور آقای یسنا: مسوول و مقصر این ناامنی‌ها خود ما استیم. سیاست‌مداران ما، حکومت‌های ما و همۀ شهروندان مقصریم.
این نویسنده و پژوهشگر تصریح می‌کند: «هر کس که کشته می‌شود و آسیب می‌بیند؛ نخست حکومت مقصر است، بعد سیاست‌مداران مقصر است و سپس هر شهروند و جامعه مقصر است. مقامات حکومتی و سیاست‌مدارن فروخته شده، بداخلاق و منفعت‌پرست، کشور را به ناامن‌ترین کشور جهان تقلیل داده اند».
در سوی دیگر، محمدجواد رحیمی، پژوهشگر و نویسنده به این باور است که مسوول اصلی قرار گرفتن افغانستان در ردۀ نخست کشورهای ناامن جهانی، سران حکومت وحدت ملی اند. آقای رحیمی در یاداشتی در صفحۀ رسمی فیسبوکش نوشته است که «حکومت‌داری سلیقه‌یی، سیاست و ارادۀ مبهم برای جنگ و صلح‌خواهی، عوام‌فریبی و چوکی‌پرستی آقای غنی» سبب شد که افغانستان تبدیل به کشور خطرناک شود.
او در ادامۀ یادداشتش نگاشته است که افغانستان در حالی به عنوان خطرناک‌ترین کشور جهان شناخته می‌شود که آقای غنی، وحدت ملی را شدیداً متضرر کرده، اجماع سیاسی داخلی را کاملاً نابود کرده و بی‌سابقه‌ترین فاصله میان ملت و حکومت را نیز ایجاد کرده است.
آقای رحیمی همچنان حکومت پیشین را نیز متهم به ناکاره‌گی و حیف و میل پول‌های کمک شده به افغانستان می‌کند و اظهار می‌دارد که در جریان ۱۸ سال گذشته، ضمن حضور گرم جامعۀ جهانی در افغانستان، بیشتر از ۹۰۰ بیلیون دالر کمک‌های خارجی در کشور به مصرف رسید، حدوداً ۲۰۰ هزار شهروند کشور کشته شده‌اند و هزارها تن دیگر به ممالک خارجی متواری شدند، حکومت پیشین نه‌تنها کدام طرح ملی و عملی برای پایان قتل و کشتار ملت نداشتند، بلکه دموکراسی، مردم‌سالاری و هم‌دیگرپذیری مردم افغانستان را نابود و افغانستان را به عنوان خطرناک‌ترین کشور جهان مبدل کردند.
به گفتۀ این پژوهشگر: «افغانستان نیازمند یک رهبری سالم است که ضمن تأمین وحدت و مشارکت ملی و با ایجاد اجماع سیاسی و ارج گذاشتن به منافع و مصالح ملی کشور، برای بهبود وضعیت ملت و کشور تلاش کند و افغانستان را به سوی فردای بهتر سوق دهد. انتخابات ریاست‌جمهوری بهترین فرصت برای مردم افغانستان خواهد بود و این بار، ارادۀ ملی تصمیم خواهد گرفت، نه اشخاص مانند جان کری».
این رده‌بندی در حالی همه‌گانی شده است که پیش از این، نماینده‌گی سازمان ملل متحد در افغانستان در گزارش اعلام کرد که سال ۲۰۱۸ میلادی «خونین‌ترین» سال برای غیرنظامی در افغانستان بوده است. در گزارش نماینده‌گی سازمان ملل آمده بود که در این سال، ۳۸۰۴ غیرنظامی در نتیجۀ جنگ‌های مسلحانه و ۷۱۸۹ تن دیگر زخم برداشته اند.
در کنار این، مسوولان در کمیسیون حقوق بشر افغانستان اعلام کرده =اند که افغانستان در سال گذشته شاهد افزایش ۱۹ درصدی تلفات غیرنظامی بوده است. از سوی هم، در رده‌بندی سال گذشتۀ انستیتوت صلح و اقتصاد، سوریه به عنوان ناامن‌ترین کشور جهان شناخته شده بود.
گفتنی است که در سال جاری میلادی تلاش‌های برای پایان جنگِ افغانستان نیز سرعت گرفته است. در ماه‌های گذشته نشست‌های متعددی در سطح منطقه از بهر پایان بخشیدن به جنگِ افغانستان برگزار شده است. چنین به نظر می‌رسد که کشورهای جهان و منطقه در ماه‌های اخیر تلاش دارند تا دیدگاه‌های شان در پیوند به جنگ و صلح افغانستان را توحید کنند و به جنگ چهل سالۀ این کشور نقطۀ پایان بگذارند.