در آغاز هفته و پس از اعلام تأخیر در اعلام نتایج ابتدایی انتخابات، ستاد انتخاباتی داکتر عبدالله از شکسته شدنِ قفل دفتر حساسِ شمارش آرا توسط افراد امنیتی و ورودِ آن‌ها به هدفِ دستبرد در آرای مردم خبر داد و نسبت به آن اعتراض کرد. به تعقیب آن نیز کمیسیون انتخابات و نهادهای امنیتی، چنین اقدامی را رد کرده و آن را شایعه خواندند. اما فردای حادثه، دروازۀ آن تعمیر کاملاً بسته شد و کارمندان کمیسیون انتخابات نتوانستند به کارشان بپردازند. دو روز تعطیلی در کار کمیسیون انتخابات، سبب شد که مسوولان در کمیسیون انتخابات یک کنفرانسِ خبری دایر کنند. در این کنفرانس خبری اما کمیسیون انتخابات تأیید کرد که قفل دروازۀ مرکز شمارش آرا شکستانده شده است. کمیسیون انتخابات در این رابطه، یک تعبیر و توجیهِ بسیار خام ارایه نمود که کمترمحلی از باور ندارد: «دو تن از افراد پولیس که شب‌هنگام از فرط خنک بی‌قرار شده بودند، دروازۀ آن مرکز را شکسته و به آن محل پناه برده بودند و همین مسأله فقط سبب سوءتفاهم شده است». اما این ادعای کمیسیون انتخابات با توجه به این‌که کابل شب و روزهایِ معتدلِ خزانی‌اش را سپری می‌کند، بسیار نابه‌جا و خنده‌آور می‌نماید و نشان می‌دهد که کمیسیونِ انتخابات در این مورد راست نمی‌گوید و در پی پنهان کردنِ اتفاقاتِ آن شب است. به نظر می‌رسد که چیزهایی در آن شب اتفاق افتاده که افشایِ آن‌ها می‌تواند برای آنان دردسرساز باشد.
اگرچه کمیسیون انتخابات می‌گوید که با وجود شکستانده شدن قفل آن دفتر، هنوز دفتر اصلی باز نشده است. اما این سخن نیز نمی‌تواند برای معترضان قابل قبول باشد؛ زیرا مسلماً قفل آن دفتر روی هدفی شکستانده شده و حتماً اتفاقاتی در آن دفتر افتاده است. سوالی که مطرح می‌شود این‌که: «چه کسانی سبب شکستاندن قفل یک دفترِ مهم در کمیسیون انتخابات شده‌اند و ورود افراد با لباس نظامی به آن دفتر به چه هدفی صورت گرفته است؟» زیرا یکی از احتمالاتی که مطرح می‌شود این‌است که هکرها در لباس نیروهای امنیتی به آن‌جا گسیل شده‌اند تا کارشان را تمام کنند.
مسلماً داستان شکستاندن قفل مرکز شمارش آرا در کمیسیون انتخابات، به آن ساده‌‎گی‌یی که کمسیون انتخابات مطرح کرده است، نیست. کسانی که در لباس نیروهای امنیتی وارد آن مرکز شده‌اند، بدون شک ریگی در کفش داشته‌اند و ممکن توانسته‌‍‌ باشند در آن پوشش، در اطلاعاتِ انتخاباتی به شکلِ بسیار هنرمندانه تصرف کنند و یا تغییراتی را سامان داده باشند که انتخابات را از اعتبارِ اندک نیز ساقط نماید. زیرا قبل از این هم مسوولان در کمیسیون انتخابات گفته بودند شماری از هکرها برای دستبرد در نتایج آرا، وارد کابل شده‌اند و می‌خواهند در کارِ کمیسیون مداخله کنند. همچنین وجود هکرها، بارها از سوی کمیسیون سبب کُندی انتقالِ آرایِ بایومتریک‌شده به سرور مرکزی اعلام شده بود.
اگرچه هیچ یک از افراد در کمیسیون‌های انتخاباتی نمی‌دانند که آن هکرها چه بر سرِ نتایج انتخابات آورده‌اند و یا هم در شبی که قفل مرکز شمارشِ آرا توسط افراد مسلح در لباس نیروهای امنیتی شکستانده شده، چه اتفاقاتی در آن مرکز افتاده است؛ اما اظهاراتِ سخنگویان کمیسیون‌های انتخاباتی و کمیشنرانِ آنان به هیچ عنوان برای مردم و رسانه‌ها قناعت‌بخش نبوده است. از این‌رو انتظار برده می‌شود که این مسأله با توجه تناقضاتِ روشنی که در سخنان مسوولان در کمیسیون انتخابات وجود داشت، به گونۀ جدی مورد بررسی قرار بگیرد. اما از آن‌جا که هم بخشی از کمیسیون انتخابات و هم بخشِ بزرگی از تیمِ دولت‌ساز که در اریکۀ قدرت جای دارند، در انجام این رویداد دخیل شناخته شده‌اند؛ بایستی یک مرجعِ بی‌طرف این مسأله را پی‌گیری کند. در غیر آن، ممکن است سلسلۀ تلاش‌هایِ متقلبانه برای از بین بردن آرای پاکِ مردم، انتخابات را به بُن‌بست و کشور را به بحرانی همه‌جانبه سوق دهد.