عده‌یی با نوشتن گزارش‌های کذب می‌خواهند به زعمِ خود در فضای سیاسی کشور، صاحب نام و جایگاه شوند؛ عده‌یی که از حلقه‌های مشخصِ سیاسی دستور دریافت می‌کنند، شب و روز در پی شایعه‌پراکنی و وارد کردن اتهام‌های واهی به چهره‌های ملی و سیاسیِ کشور هستند. این‌ها حتا با نشر گزارش‌های خودساخته از وضعیتِ کشور چنان تحلیل‌هایی ارایه می‌کنند که با هیچ منطق و عقلانیتی قابل جمع نیست. یکی از این گزارش‌ها که اخیراً نشر شده، از پیوستن احمدولی مسعود یکی از نامزدان ریاست‌جمهوری و رییس بنیـاد قهرمان ملی کشور به تیم «دولت‌ساز» خبر می‌دهد. این خبر از جانب دفتر آقای مسعود تکذیب شد، هرچند که محتوای سرهم‌بافته‌شدۀ آن، چنان نخ‌نما و عاری از واقعیت بود که نیاز به هیچ تکذیب و تأییدی نداشت.
در گزارشِ نشر شده به اندازۀ کافی خلاهای اصولی به چشم می‌خورد که محتوای غیرواقعیِ آن را برملا می‌سازد. این گزارش هیچ منبعی ندارد؛ در حالی که در گزارش‌نویسی مسوولانه، نخستین و مهم‌ترین اصل، ذکر منبع است. حتا گاهی برخی رسانه‌ها یک منبع را معتبر نمی‌دانند و تأکید می‌ورزند که خبر و گزارش باید حداقل از جانب دو منبع معتبر تأیید شود. مشکل دیگرِ خبر نشر شده این است که از نظر محتوا خود را نقض می‌کند؛ به این معنا که خود نویسنده نیز می‌داند که خبرش غیرواقعی است و بر بنیاد تخیلات شکل گرفته و به همین دلیل، دومین اشتباهِ خود را مرتکب می‌شود و خودش خبری را که از منبع نامعلوم به دست آورده و از ذکر آن هم خودداری می‌کند، مورد تأیید قرار می‌دهد. نویسندۀ گزارش با تأیید خبر غیرواقعی‌اش، عملاً مشتِ خود را باز می‌کند و نشان می‌دهد که چنین گزارشی فقط می‌تواند از مخیلۀ شخصی بیرون شود که گویا چنـدان صحتِ عقلی و روانی هم ندارد.
به هر حال، این یادداشت برای تکذیب خبر نشر شده در فضای مجازی نیست؛ بل برای منظور و هدفِ دیگری نگاشته شده و آن موقفِ مردمی و بسیار مستحکمِ احمدولی مسعود نامزد انتخابات ریاست جمهوری است. آقای مسعود شاید از معدود سیاست‌گرانِ کشور باشد که به اصول اخلاقی در سیاست به‌شدت پایبند است و هرگز دیده نشده که اصول و ارزش‌هایش را با پول، چوکی و چیزهایی از این دست معامله کند. او از همان روزی که وارد سیاست عملی در کشور شده، با سخنان روشن و واضح موقفِ خود را اعلام کرده است. هیچ گاهی نخواسته که در راستای اصول و ارزش‌های خود، کوچک‌ترین انحرافی به وجود آورد. اگر از یک دستۀ انتخاباتی در سال‌های گذشته حمایت کرده، چرایی و دلیلِ آن را به‌روشنی در اختیار همه و به ویژه ملت افغانستان گذاشته است. هرگز بر سرِ مصالح مردم کوتاه نیامده است. دغدغۀ اصلی و همیشه‌گی‌اش، مردم بوده و نشـان داده که در این راستا با هیچ گروه و فردی وارد معامله نمی‌شود.
امتیاز دیگرِ آقای مسعود در سیاستِ افغانستان این بوده که همیشه برنامه داشته است. او تنها برای کارزارهای انتخاباتی و یا یک جناح برنامه نساخته است. برنامه‌های او افغانستان‌شمول و برای حل مشکلاتِ کُل جامعه بوده است. از آجندای ملی شروع تا وفاق ملی، آقای مسعود خط و سیرِ معین و مشخصی را دنبال کرده که در آن منافع مردمش در اولویت قرار داشته‌اند. نکتۀ بارزِ دیگر در حیات سیاسی آقای مسعود این بوده که هیچ‌گاه وارد معامله با هیچ گروه و جریانی نشده است. او ضمن این‌که تلاش کرده که با همۀ جریان های سیاسی رابطۀ خوب داشته باشد و در راستای ایجاد اجماع و وحدت در میان جناح‌های مختلفِ سیاسی عمل کند، ولی خودش با هیچ جناحی برای رسیدن به هدف‌های موقت و مقطعی معامله نکرده است. برای او همیشه این فرصت وجود داشته که در یک موقعیتِ مهم و کلیدی در سیاست افغانستان قرار گیرد. این چیزی نیست که کسی بر آن صحه نگذارد. از زمانِ زمام‌داری آقای کرزی تا امروز، همواره حکومت‌ها تلاش کرده‌اند که آقای مسعود را با چوکی و موقفِ دولتی و حکومتی بفریبند، اما او هرگز هیچ چوکی و مقامی را قبول نکرده و گفته که در کنار مردمش قرار خواهد داشت و از منافع آن‌ها دفاع خواهد کرد. وقتی هم که آقای مسعود وارد مبارزات انتخاباتی شد، می‌دانست که شرایط افغانستان چگونه است و چه معاملاتی پشت پرده جریان دارد. او می‌دانست که تیم حاکم به هیچ صورت حاضر نیست که به چهرۀ ملی و مردمی‌یی مثلِ او فرصت دهد که زمام امور را در دست گیرد. او می‌دانست که آرایِ او را عمداً چیزی نشـان خواهند داد که واقعیت نداشته باشد. او می‌دانست که چهره‌هایی مثل او که اهل معامله و کوتاه آمدن بر سرِ منافع مردم نیستند، در ساختارِ فعلی اجازه نخواهند یافت که خود را زیاد برجسته سازند.
تیم حاکم که حالا کاملاً مشخص شده که انتخابات را مهندسی کرده است، با هدف‌های کاملاً سیاسی آرای آقای مسعود را چنین پایین نشان داد. دلایل آن هم کاملاً واضح است و در اعلامیۀ دفتر انتخاباتی آقای مسعود نیز ذکر شده است. اما بحث اصلی این است که بیرون کردن آقای مسعود از عرصۀ سیاستِ افغانستان در توانِ هیچ نیرو و جریانی نیست. او در این صحنه حضور دارد و در کنار مردمش خواهد بود. سیاست برای آقای مسعود پایان نیافته و پایان نمی‌یابد. او سیاست‌مداری پوپولیست و عوام‌فریب نیست که بخواهد به‌خاطر چوکی و موقف دولتی به منافع مردمش پشت کند. او سیاست‌مداری کارکشته و روزگاردیده است. او در کنار قهرمان ملی کشور، بزرگ شده و از او پندها و نکته‌هایِ فراوان آموخته و کسی که از قهرمان ملی آموخته باشد، نه به دام فریب و نیرنگِ تیکه‌دارانِ سیاست می‌افتد و نه از صحنۀ سیاست بیرون می‌گردد.‌