تا زمانی‌که اجماع ملی و منطقه‌یی برای آوردن صلح در افغانستان روی یک میز واحد قرار نگیرد، بسیار مشکل است که بگویم به صلح نزدیک شده‌ایم.
اعضای شورای عالی صلح و برخی نهادهای مدنی با بیان این مطلب به این باور اند که تفاوت دیدگاه میان گروه طالبان بر سر آتش‌بس و امضا توافق‌نامه سبب شده تا روند گفت‌وگوها طولانی و آتش‌بس به نتیجه نرسد.
این درحالی‌ست که ملا عبدالغنی برادر، رهبر هیأت مذاکره کنندۀ طالبان با امریکا می‌گوید که جنگ در افغانستان زمانی ختم می‌شود که ایالات متحده از افغانستان بیرون شود. اما سهیل شاهین، سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در قطر با فرستادن بیانیه‌یی به روزنامۀ «دان» پاکستان گفته است که توافق صلح میان این گروه و امریکا تا پایان ماۀ جنوری سال روان میلادی، امضاء خواهد شد.
عزیز رفیعی رییس مجتمع جامعه مدنی افغانستان در گفت‌وگو با روزنامۀ ماندگار می‌گوید: تفاوت دیدگاه میان گروه طالبان بر سر امضای توافق‌نامه مورد تازه نیست، بل طالبان مانند طالبان پیش از مرگ ملاعمر نیستند و به چندین بخش تقسیم شدند و از یک رهبری واحد برخوردار نیستند.
او تاکید کرد: چالش‌های بزرگ در برابر طالبان در مورد آتش‌بس اختلاف دیدگاه میان این گروه است. یعنی مشکل اساسی این است که طالبان توانایی اعلام آتش‌بس در سراسر افغانستان را ندارند.
آقای رفیعی می‌گوید: تا زمانی‌که یک اجماع ملی در کشور و یک اجماع منطقۀ برای آوردن صلح در افغانستان به وجود نیاید، به نتیجه رسیدن گفت‎‌وگوها باطالبان بعید به نظر می‌رسد.
رییس مجتمع جامعه مدنی افغانستان همچنان گفت: اگر یک اجماع سیاسی در منطقه و افغانستان روی آوردن صلح صورت گرفته باشد، توافق‌نامه به زودی امضا خواهد شد، اما در حال حاضر دو مشکل اساسی وجود دارد.
وی افزود: نخست این‌که اجماع ملی برای آوردن صلح و اجماع منطقۀ تا زمانی‌که هردو این مساله روی یک میز واحد قرار نگیرد، بسیار مشکل است که بگویم ما به صلح نزدیک شده‌ایم.
بااین حال، شهلا فرید عضو شورای عالی صلح در یک گفت‌وگو با روزنامه ماندگار تاکید می‌کند که عدم اجماع برای آوردن صلح در افغانستان میان طالبان، رهبران حکومت، امریکا و کشورهای منطقه برای مردم افغانستان زیان‌بار است و این مردم افغانستان هستند که صدمه آن را هر روز متحمل می‌شوند.
بانو فرید می‌گوید: اگر امریکا زمان موافقت‌نامه را طولانی‌ می‌سازد و یا اگر طالبان تن به آتش‌بس نمی‌دهند، در نهایت این مردم افغانستان هستند که صدمات جبران ناپذیری را از این ناحیه متحمل می‌شوند.
او تاکید کرد: شاید به دلیل عدم امضا توافق‌نامه و آتش‌بس روزانه ده افغانستانی کشته شود و اگر امضا توافق‌نامه ده روز به تعویق برود، صد نفر و اگر بیست روز به تعویق بی‌افتد شاید دوصد نفر کشته شود، یعنی این مردم هستند که از عدم آتش‌بس و توافق صدمه می‌بینند.
این عضو شورای عالی صلح افزود: نتیجه انتخابات نامشخص است، امنیت اصلاً وجود ندارد و هیچ کسی در امان نیست و گفت‌وگوهای صلح همچنان در پردۀ از ابهام قرار دارد و این مردم هستند که تمامی این مشکلات را به سختی تحمل می‌کنند. بنابراین اگر توافق‌نامه امضا شود و آتش‌بس اعلام شود بدون شک بخش کلانی از این مشکلات به خودی خود حل می‌شود.
این درحالی‌ست که سهیل شاهین، سخن‌گوی دفتر سیاسی طالبان در قطر با فرستادن بیانیه‌یی به روزنامۀ «دان» پاکستان، ابراز امیدواری کرده که توافق صلح میان این گروه و امریکا تا پایان ماۀ جنوری سال روان میلادی، امضاء خواهد شد.
سهیل شاهین گفته که پیش از امضای این توافق، طالبان آماده‌اند تا عملیات نظامی شان را کاهش دهند: «هدف از کاهش خشونت فراهم کردن محیط امن برای نیروهای خارجی برای خروج از افغانستان است».
شاهین تاکید کرده که کاهش خشونت‌ها، در برگیرندۀ کاهش حمله‌های طالبان بر نیروهای افغان نیز خواهد بود: «هیچ توافقی در مورد آتش‌بس وجود ندارد. این یک کاهش در عملیات نظامی ما است. این وظیفۀ ما است که ببینیم چگونه، چه زمانی و کجا می‌توان عملیات نظامی خودرا کاهش داد و فقط به نیروهای خارجی محدود نمی‌شود، بل این کاهش شامل تمام نیروها از جمله نیروهای دولتی خواهد بود».
اما پیش از این، ملا عبدالغنی برادر، رهبر هیأت مذاکره کنندۀ طالبان با امریکا و از بنیادگذاران گروۀ طالبان گفته‌‎ بود که جنگ در افغانستان «زمانی ختم می‌شود که ایالات متحده از افغانستان بیرون شود».
ملا برادر، در گفت‌وگو با رسانۀ «فرونت لاین»، گفته‌است که ایالات متحده با آمدن در افغانستان، اشتباه کرده‌است: «امریکا با آمدن و آغاز کردن جنگ در افغانستان، اشتباه بزرگی را مرتکب شد. به‌خاطری‌که هدف اصلی آن‌ها، یک نفر بود – اسامه بن لادن – و او حالا نیست. ما حالا موظف هستیم که از کشور ما با دادن جان خود دفاع کنیم.»
این یازدهمین دور گفت‌وگوهای امریکا و طالبان است که حدوداً از یک سال پیش آغاز شده است.
چگونگی خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، تضمین دربارۀ این که افغانستان تهدیدی در برابر کشورهای دیگر نباشد، قطع رابطۀ طالبان با القاعده و آغاز گفت‌وگوهای میان افغانان از موارد مطرح بحث این دور گفت‌وگوها بوده‌اند که گفته می‌شود روی تمامی موارد توافق حاصل شده‌است.