اخیراً و در پیوند به خروج نیروهای خارجی از افغانستان حملات طالبانافزایش یافته است و این گروه ده‌ها ولسوالی را تصرف کرده اند. البته بیشتر این تصرفات بدون درگیری بوده‌است و نشان می‌هد که در برخی ساحات یک نوع تسلیم دهی و معامله در آن وجود داشته است. در کنار این اتفاقات، در روزهای اخیر شاهد موج تازه‌ای از خشونت آفرینی‌های مخالفان مسلح در اطراف کابل و دیگر ولایت‌ها نیز بوده ایم. شهرهای قندهار و قلعه نو مرکز ولایت بادغیس و طالقان مرکز ولایت تخار و شهر غزنی مورد حملات شدید طالبان قرار گرفته اند و از برخی ترورهای افراد در کابل نیز گزارش شده است.

همزمان با این تحولات و با طولانی شدن روند مذاکرات بین‌الافغانی در دوحه که حتا ابتدایی‌ترین آجندای آن هم هنوز مرد بحث دوطرف قرار نگرفته، سبب شده است که طالبان چهرۀ جنگی شان را بیشتر از ادعای صلح خواهی شان مطرح کنند. اکنون با افزایش حملات طالبان نگرانی این است که دست آوردهای چند ساله در این کشور را با خطر مواجه سازد.

این درحالیست که در سال‌های اخیر هزاران سرباز امریکایی و افغان با حضور در مناطق مختلف افغانستان توانسته بودند در برابر طالبان قوتی کلانی در حمایت از دولت افغانستان باشند؛ اما اکنون طالبان به این باور است که در نبود نیروهای امریکایی می توانند اگر کار حکومت را یک سره نکنند مناطق زیادی را به دست خواهند آورد تا از آن در میز مذاکرات امتیاز های چند برابر بگیرند؛ زیرا دولت در یک خلای کامل نظامی قرار گرفته است و تا کامل شدن این خلا ممکن است که طالبان بتوانند حملات شان را در مناطق مختلف شدت ببشخند اما ممکن است که با کامل شدن این خلاء طالبان در برخی مناطق به عقبنشسنی وادار شوند.

نکته اساسی این است که دولت افغانستان فکر نمی کرد که امریکایی ها تا سطح گزینه صفر افغانستان را رها می کنند و خلای ناشی از این وضعیت را نه از لحاظ سیاسی و نه هم از لحاظ نظامی مورد توجه قرار نداده بود. بنابراین اکنون این تجربه ثابت شده است که قرار نیست افغانستان تا ابد وابسته کامل به لحاظ نظامی و اقتصادی به کمک های جامعه جهانی باشد؛ بنابراین دولت افغانستان بایستی استاد شدن روی پای خویش را در جنگ فرا میگرفت. اگرچه جهان همین اکنون وعده داده است که نهادهای امنیتی افغانستان را حمایت می کند اما تکیه کردن به این حمایت های خارجی بازهم سبب مشکلاتی در آینده افغانستان خواهد شد؛ بنابراین دولت افغانستان به خصوص نهادهای امنیتی کشور یاد بگیرند که چگونه بدون تکیه به قدرت خارجی نقش میهنی شان را در افغانستان انجام دهند.

دولت مردان کشور باید نگرانی ها در مورد وخیم تر شدن اوضاع امنیتی کشور را جدی بگیرند در شرائط کنونی بسیاری براین باور اند که خروج غیر مسوولانه امریکا سبب شده است که بسیار از گروها های افراطی تشویق به حضور در افغانستان شوند و ممکن است که رابطه القاعده با طالبان اگرچه کاملا قطع نشده بود دوباره مستحکم گردد و جنگ برای سال های دیگر هم ادامه یابد. از جانب دیگر ضعف جدی حکومت در برابر طالبان و ناتوانی از مهار بحران کشور باعث شده است که طالبان روز به روز بر اقتدار شان افزوده گردد و اینگونه در سراسر افغانستان مانور بدهند.

پیش از این بسیاری از سیاست‌های حکومت در قبال طالبان نادرست بوده‌است و این مساله فرصت‌های بی‌مانند برای توسعه و ثبات کشور را برباد داده است در نتیجه طالبان در برابر حکومت آقای غنی اینگونه عرض اندام کرده‌اند. بنابراین اکنون هم فرصت است که حکومت حد اقل در بخش‌های نظامی با اتخاذ سیاست‌های درست و متفاوت از گذشته بتواند عمل کند تا خلای ناشی از خروج امریکایی ها پر شود و بر وضعیت فایق بیاید و در عرصه‌های سیاسی بایستی از هیچ تلاشی برای رسیدن به صلح دریغ ورزیده نشود.