دولت افغانستان حمله هفتۀ گذشته فراه را «قتل عام» نامید، گروه‌های سیاسی آنرا وحشت‌‎ناک خواندند. سفارت امریکا در کابل هم آنرا به شدت محکوم کرد و گروه طالبان مسوولیت آن را به عهده گرفت.
این حمله ۵۳ کشته و بیش از ۱۰۰ زخمی بجا گذاشت.
باز محمد، دادستان ۶۳ ساله دادستانی فراه، مثل هر روز دیگر ساعت هشت صبح سر کار رسیده بود. نیم ساعت که گذشت، به او گفتند که غیرعادی است که یک موتر ارتش تا پشت در ساختمان اداره دادستانی آمده است.
آنها اونیفورم ارتش و کلاه‌های سرخ داشتند و سوار یک موتر خاکی رنگ که به آن رینجر می‌گویند، بودند. ریش نداشتند و کاملاً شبیه سربازان ارتش به نظر می‌رسیدند.
نه نفر سوار یک موتر بودند. دو تن از آن‌ها پشت در دادستانی پیاده شدند. به محافظان گفتند که نیروهای ارتش اند و به دیدن کسی آمده اند. محافظان اصرار داشتند که نمی‌‍توانند مسلح وارد ساختمان شوند.
دقایقی این گفت‌وگو ادامه داشت که انفجار عظیمی در مقابل ساختمان دادگاه ولایتی فراه رخ داد.
«به هرکه می‌رسیدند می‌کشتند»
تازه معلوم شد که اینها سربازان ارتش نه که شورشیان طالب هستند. دوتن از آنها وقتی هفت شورشی را در ورودی چند ساختمان دولتی پیاده کرده بودند، حدود ۵۰۰ کیلوگرم مواد انفجاری را که باخود حمل می‌کردند، منفجر کردند.
صدای تیراندازی به گوش باز محمد رسید. او می‌گوید که مهاجمان رعایت هیچ چیزی را نکردند. هر کسی که جلو چشم شان ‌آمد، به رگبار بستند. برای آنها نظامی، غیرنظامی، زن، مرد یا کودک فرقی نمی‌کرد. باز محمد می‌گوید: «آنها یک ماموریت داشتند، قتل عام».
در شهر، مردم وحشت زده شده بودند، فرید حکیمی فرزند باز محمد که در شهر بود می‌گوید، مردم فریاد می‌زدند، نمی‌توانستند خود را به بستگان خود برسانند. آنها به طالبان دشنام می‌دادند و می‌گفتند: «اگر مرد هستید، یک کیلومتر آن طرف تر، قرارگاه نیروهای امریکایی است، بروید با آنها زورآزمایی کنید. کشتن غیرنظامیان که نشانه‌یی مردانگی نیست.»
مهاجمان در طبقه اول دادستانی، عده‌یی را کشتند. باز محمد زخمی شد. اما او خود را به رو انداخت و وانمود کرد که مرده است.
مهاجمان انتحاری، سعی کردند اتاق به اتاق بروند تا هرچه بیشتر بکشند. دادستان‌ها تا توانستند درهای اتاق‌های خود را قفل کردند و میزها و صندلی‌ها را پشت درها گذاشتند.
نیروهای امنیتی ساعتی بعد برای مقابله با شورشیان به محل رسیدند. شورشیان در یک گوشه ساختمان سنگر گرفتند و درگیری شروع شد.
تیراندازی و زد و خورد هشت ساعت ادامه یافت، تا آخرین شورشی از پا درآمد. در این مدت، باز محمد در حالی که زخمی بود خود را به گوشه‌یی کشیده بود و می‌گوید لحظات سختی را بین مرگ و زنده‌گی گذراند.
پایان عملیات
با پایان عملیات، باز محمد لنگان لنگان از میان دود و باروت و خاک، بلند شد. به کمک اش آمدند و همراه با او جسد شش تن دیگر را از طبقه اول دادستانی فراه، بیرون کشیدند.
ساختمان‌های تکه پاره دولتی چهره وحشتناکی به خود گرفته بود. ساختمان دادگاه فراه که هدف اصلی مهاجمان بود، به شدت آسیب دید. این ساختمان در مرکز شهر واقع است و چهار طرف آن، نماینده‌گی کابل بانک، شورای ولایتی زنان، دفتر والی و بیمارستان فراه است که همه از محلات پر رفت و آمد هستند.
یکی از ساکنان ولسوالی «پشت رود فراه» که نخواست از او نامبرده شود، گفت در «پشت رود فراه» خبر دیگری بود. جمعی از هواداران طالبان که تصور می‌کردند کنترل مرکز ولایت فراه به دست طالبان افتاده، جشن گرفته بودند.