برخورد کابل با اسلام‎آباد به همان مثال معروف می‌ماند که می‌گویند: زور کم و قهر بسیار. حرف‌های دیروز آقای کرزی از هر زاویه‌یی‌که بررسی شود، جز ماجراجویی و آشفته‌ساختن اوضاع امنیتی کشور و متزلزل ساختن امنیت منطقه، چیزی دیگری نمی‌تواند تلقی شود. در حقیقت آقای کرزی با چنین بهانه‎هایی به دنبال تدوام قدرتش و به تعویق انداختن انتخابات ریاست جمهوری است.
رییس‌جمهور کرزی می‌گوید که افغانستان هیچ زمانی خط دیورند را به رسمیت نخواهد شناخت، زیرا هر حکومتی که بخواهد این خط را به رسمیت بشناسد، از سوی مردم نفرین شده و رانده خواهد شد.
آقای کرزی این اظهارات را پس از درگیری مرزی بین نیروهای امنیتی افغانستان و پاکستان در ولسوالی گوشتۀ ولایت ننگرهار که در نتیجۀ آن یک پولیس سرحدی کشور کشته و سه سرباز دیگر زخمی شد، بیان کرد.
آقای کرزی نیروهای پاکستانی را به آغاز این درگیری متهم کرد و گفت که پاکستان تلاش دارد که افغانستان را وادار به گفت‌وگو بر سر مسألۀ خط دیورند و به رسمیت شناختن آن کند.
او گفت: «از جانب پاکستان به این طرف خط دیورند و به خاک ما حملۀ توپخانه‎یی می‎شود، تروریسم و اطرافیت فرستاده می‏‎شود، انسان‎های ما کشته می‎شوند، مکاتب و مساجد ما خراب می‎شود و کوشش بر این است که مانع پیشرفت ما شوند، شاید دو دلیل داشته باشد: یکی این که افغانستان که از ده سال پیش به کمک جامعه جهانی برای حکومت‎داری خود اساس گذاشت، این دولت قوی نباشد، پراکنده و بی‎دولت باشیم. دلیل دیگرش شاید این باشد که مردم افغانستان مجبور شوند تا خط دیورند را به رسمیت بشناسند.»
آقای کرزی افزود که پاکستان به هیچ یک از این دو هدف نخواهد رسید.
آقای کرزی تأکید کرد که کابل از زمان امضای قرارداد مرزی بین افغانستان و هند بریتانیایی در سال ۱۸۹۳ تا حال، این مرز را به رسمیت نشناخته و در آینده هم به رسمیت نمی‎شناسد.
حامد کرزی افزود که مقام‌های پاکستان در مذاکرات رسمی هم هر از گاهی به صورت مستقیم و غیرمستقیم به این موضوع اشاره کرده‎اند، اما جانب افغانستان به صورت محترمانه آغاز گفت‌وگو بر سر این موضوع را رد کرده است.
رییس‌جمهور کرزی همچنان در این کنفرانس خبری از طالبان خواست که به مقابله با «دشمنان افغانستان» بپردازند.
کرزی با اعلام این که این درگیری مرزی در گوشته تذکری برای طالبان محسوب می‌شود، به خبرنگاران گفت: به جای آن که اعضای این گروه(طالبان) سلاح خود را علیه کشور استفاده کنند و کشور را نابود کنند، آن را علیه دشمنان افغانستان به کار ببرند. آن‌ها باید در کنار مردان جوان افغانستان بجنگند و از خاک کشور دفاع کنند.
کرزی ماجراجویی می‌کند
اما معاون پیشین مجلس نماینده‌گان، این اظهارات رییس‌جمهور کرزی را ماجراجویانه و بهانه‌یی برای به تعویق انداختن زمان برگزاری انتخابات ریاست‎جمهوری تلقی می‎کند.
احمد بهزاد به روزنامۀ ماندگار گفت، این اظهارات آقای کرزی یک نوع ماجراجویی در سطح منطقه است؛ رییس‌جمهور در چند ماه اخیر، با این‌گونه ابراز نظرها وضعیت امنیتی افغانستان را کاملاً متشنج ساخته است. آقای کرزی درگیرساختن افغانستان را با همسایه‌هایش، جزء آجندای کاری خود قرار داده است.
به گفتۀ آقای بهزاد، این اظهارات می‌تواند مرزهای بین‌المللی افغانستان را زیر سؤال ببرد و حساسیت‌های جدی منطقه‌یی را به وجود آورد.
این نمایندۀ مجلس تصریح کرد، اگر قرار باشد مرزهای کشورهای منطقه تغییر کند، این‌بار آغازگر جنگ سوم جهانی آقای کرزی خواهد بود.
او گفت: در اظهارات کرزی تناقضات جدی را به وضوح مشاهده می‌کنیم. او از یک‌سو ادعا می‌کند که از داخل خاک پاکستان به خاک ما حملۀ توپخانه‌یی صورت می‌گیرد و اگر از داخل خاک پاکستان به داخل قلمرو افغانستان حمله صورت می‌گیرد، باید یک مرز وجود داشته باشد که قلمرو پاکستان و افغانستان را از هم تفکیک کند.
نمایندۀ هرات در مجلس می‎افزاید، اگر آقای کرزی خط دیورند را به رسمیت نمی‌شناسد، پس دیگر لازم نیست که گفته شود از خاک پاکستان به خاک افغانستان حملۀ راکتی صورت می‌گیرد، بلکه آن‌ طرف خط دیورند هم جز خاک افغانستان است و تمام جنجال‌ها در داخل کشور است.
این عضو مجلس خاطر نشان ساخت، آقای کرزی ادعا کرده که هیچ یک از حکومت‌های پیشین افغانستان در صد سال گذشته خط دیورند را به رسمیت نشناخته است؛ اما آقای رییس‌جمهور باید پاسخ بدهد که با هند بریتانیایی چه کسی وکدام دولت این قرارداد را به امضا رسانیده است؟
او تصریح کرد: قرارداد خط دیورند با هند بریتانیایی در زمان امیر عبدالرحمان خان منعقد شد، سپس برخی از سلاطینِ دیگر افغانستان، بار بار به مشروعیت این مرز مهر تأیید گذاشتند؛ در واقع جانشینان عبدالرحمان ‌خان در چندین قرارداد بعد از معاهدۀ دیورند، خط مرزی میان افغانستان و پاکستان را تأیید کرده‌اند.
آقای بهزاد گفت: «دامن‌زدن به این موضوع، به این شکل و این نوع ادبیات، می‌تواند هزینه‌های سنگینی را بر مردم افغانستان تحمیل کند و حتا سایر مرزهای کشور از جمله مرزهای شمالی و مرزهای غربی ما را هم به نحوی زیر سؤال ببرد، این آغازگر یک جنگ وسیع خواهد شد.»
وی هم‌چنان گفت: «اگر حکومت افغانستان به‌ طور یک‌جانبه مرزهای بین‌المللی خویش را تعیین کند، این واکنش تند و غیرمسوولانه به‌ معنای این است که عملاً وارد جنگ با پاکستان شده است؛ برخورد کابل با اسلام‎آباد به همان مثال معروف می‌ماند که می‌گویند: «زور کم و قهر بسیار.»»
احمد بهزاد همچنان گفت، امروز افغانستان به مسیر ترانزیتی پاکستان شدیداً نیازمند است و هم‌چنان ما برای مقابله با تروریزم، دهشت‌افگنی و… به همکاری پاکستان نیازمند هستیم.
او هم‌چنان می‌گوید: اگر دولت مرزهای بین‌المللی خود با پاکستان را به رسمیت نمی‌شناسد، به‌ معنای این است که اراضی افغانستان به اشغال کشور پاکستان درآمده و باید برای آزادسازی این مناطق اقدام کرد.
این عضو مجلس تصریح کرد، مسالۀ پشتونستان‌خواهی در زمان حکومت سردار محمد داوود خان مطرح شد و در حقیقت منافع ملی افغانستان فدای یک توهم و یک شعار پوچ گردید.
او هم‌چنان گفت: «رجزخوانی‌هایی‌که هر ازگاهی از سوی ارگ کابل مطرح می‌شود، متأسفانه در آن‌ها کمتر نیرو وجود دارد؛ اما برعکس پاکستانی‌ها همواره به جای شعار عمل کرده‌اند، آن‌ها اقدام‌هایی را روی دست گرفته‌اند که از جمله از شبکه‌های تروریستی و طالبان حمایت کرده‌اند و نیز حاکمیت ملی ما را به شدت متزلزل ساخته اند و حتا در بسیاری موارد به حریم افغانستان تجاوز کرده‌اند، ولی ارگ‌نشینان کابل شعار داده‌اند.»
وی هم‌چنان گفت: حرف‌های دیروز آقای کرزی از هر زاویه‌یی‌که بررسی شود، جز ماجراجویی و آشفته‌ساختن اوضاع امنیتی کشور و متزلزل ساختن امنیت منطقه، چیزی دیگری نمی‌تواند تلقی شود.
او گفت: آقای کرزی می‌خواهد وضعیت را به گونۀ متشنج سازد، تا زمینۀ برگزاری انتخابات کاملاً از بین برود؛ او می‌خواهد تحت این شعارها به نحوی عواطف و احساسات ملی‌گرایانه را در داخل کشور تحریک کند و مردم را با خود همسو و همراه بسازد.
آقای بهزاد تأکید می‌ورزد که باید ملت افغانستان از هر قوم و تبار و نژادی که هستند، به فکر مهار کردن این وضعیت برآیند و جلو ماجراجوی‌های آقای کرزی را بگیرند، در غیر آن مردم کشور به ویژه ساکنان مناطق جنوبی و مناطق شرقی هزینۀ سنگین این ماجراجویی‌ها را می‌پردازند.
این نمایندۀ مجلس می‌گوید، اگر ماجراجویی‌های رییس‌جمهور محاسبه شده باشد، تنها می‌تواند یک علت داشته باشد و آن متشنج‌ساختن وضعیت افغانستان به‌گونه‌یی که امکان برگزاری انتخابات را کاملاً از بین ببرد، در حقیقت او با چنین بهانه‎هایی به دنبال دوام قدرتش و به تعویق انداختن انتخابات ریاست جمهوری است.
افغانستان و پاکستان از زمان تشکیل دولت اسلام‌آباد در سال ۱۹۴۷ میلادی روابط متزلزل با هم دارند.