شنبۀ هفتۀ گذشته بود که مسوولان کمیسیون مستقل انتخابات، از آتش‌ گرفتنِ یک گُدام در این کمیسیون خبر دادند و این آتش‌سوزی تا نیمه‌های آن‌شب ادامه داشت.
اگرچه مسوولان کمیسیون گفته بودند که این آتش‌سوزی در مکانی صورت گرفته است که هیچ اسناد مهمی در آن وجود نداشته و اسناد غیر قابل استفاده در آن نگه‌داری می‌شده است؛ اما این خبر به تنهایی نتوانست نگرانیِ مردم را برطرف کند.
حالا که چند روز از این آتش‌سوزی سپری شده است، هنوز علتِ این حادثه روشن نیست و مردم هر روز از چه‌گونه‌گی و چراییِ رویداد می‌پرسند.
باور این است که آتش‌سوزی در کمیسیون انتخابات، نمی‌تواند تصادفی باشد و نباید به گفتنِ این‌که «این اتفاق تصادفی بود»، بسنده کرد.
آگاهان به این باور اند که این آتش‌سوزی در فرصتی که آماده‌گی‌ها برای رفتن به سوی انتخابات گرفته می‌شود، یک اقدامِ عمدی و هدف‌مندانه می‌تواند تلقی شود؛ زیرا آن‌گونه که برخی منابع می‌گویند، در این آتش‌سوزی ممکن است که تمامِ اسناد مهمِ این کمیسیون ـ به‌ویژه آن اسنادی که می‌تواند چه‌گونه‌گی میزان تقلب را در انتخاباتِ گذشته نشان بدهد ـ از بین رفته باشد.
به گفتۀ آگاهان، حلقاتی که می‌ترسند مبادا روزی این اسناد مورد مطالعه و ارزیابی قرار گیرند، تلاش دارند که آن اسناد را از بین ببرند؛ زیرا اگر پروندۀ انتخاباتِ گذشته یک بار به گونۀ شفاف مورد بررسی قرار گیرد، بدون شک تشت رسواییِ بسیاری‌ها از بام می‌افتد.
پهلوی دیگرِ این آتش‌سوزی را می‌توان در رقابت‌های سیاسی در داخل کمیسیون انتخابات مشاهده کرد؛ زیرا این احتمال وجود دارد که دستانی در داخل کمیسیونِ انتخابات به‌هدف ایجاد بی‌اعتمادی میان کارمندان و مسوولانِ این کمیسیون، تلاش کرده باشند تا دست به مهندسیِ چنین رویدادی بزنند و این‌گونه با یک تیر دو هدف را نشانه بگیرند؛ تیر اول، اعتماد مسوولان کمیسیون را از بین می‌برد و تیر دوم هم اعتماد و باورِ مردم نسبت به این کمیسیون و انتخابات را هدف قرار می‌دهد. از طرفی، این آتش‌سوزی می‌تواند کار کسانی باشد که با برگزاری انتخابات موافق نیستند و می‌خواهند با این کار، امکانات و مدارکِ لازم برای برگزاری انتخابات در موعدِ مقرر را از میان ببرند.
اما آن‌چه بیشتر جنبۀ سیاسی بودن و قصدی بودنِ این رویداد را برجسته می‌سازد، پیشینۀ این رویداد در گذشته می‌باشد. چنان‌که بعد از نتایج انتخابات سال ۱۳۸۹، رویداد جالبی در این کمیسیون اتفاق افتاد. بر بنیاد گزارش‌هایی که در آن‌زمان شایع شد، مرکز دیتانتری یا مرکز دیتابیس‌های این کمیسیون آتش گرفت و گفته می‌شد که این رویداد، مورد بررسی نهادهای مربوط و باصلاحیت هم قرار گرفته است.
گزارش‌های جالبی در آن‌زمان در این مورد به گوش می‌رسید و حتا گفته می‌شد که شماری از کارمندان این کمیسیون، مورد بازخواست قرار گرفته‌اند و هم‌چنان شماری از کارمندانِ این کمیسیون بعد از این رویداد به جاهای نامعلومی فرار کرده‌اند. اما هیچ‌گاه این مسایل در رسانه‌ها بازتابِ گسترده نیافت. اگر این پیشینه درست بوده باشد، بدون شک عمدی بودنِ رویداد اخیر را نیز تصدیق می‌کند.
بنابراین انتظار می‌رود که نهادهای کشفی و امنیتی کشور، چه‌گونه‌گی آتش‌سوزی در کمیسیون مستقل انتخابات را بررسی کرده و نتیجۀ آن را به گونۀ درست و کامل به رسانه‌ها و مردم ابلاغ کنند. در غیر آن، آتش‌سوزی‌یی که در کمیسیون مستقل انتخابات رخ داد، می‌تواند بی‌باوری مردم نسبت به تعیین‌کننده‌گیِ آرای‌شان را به‌بار آورده و اعتماد آن‌ها را نسبت به برگزاری یک انتخاباتِ شفاف و عادلانه به‌شدت کاهش دهد.
آتش‌سوزی در انبار کمیسیون انتخابات و بعد هم بی‌اعتنایی و فراموش کردن آن، پرسش‌هایی را در اذهانِ عامه به‌وجود آورده که بدون شک ارایۀ پاسخ‌های قناعت‌بخش به آن‌ها، می‌تواند در میزان مشارکتِ مردم در انتخاباتِ پیشِ رو تأثیرگذار باشـد.