حدود ۲۰۰ تانک و دیگر وسایط نقلیه نیروهای آلمانی که در افغانستان مورد استفاده قرار گرفته بودند، روز دوشنبه برای انقتال به آلمان در بندر ترابزون ترکیه در بحیره سیاه در کشتی بار زده شدند.
اگر چه ارتش جمهوری فدرالی آلمان در ماموریت‌های مختلف خارجی تجربه کسب کرده است، اما انتقال وسایل و تجهیزات از افغانستان، در نوع خود بزرگترین چالشی است که در برابر این کشور قرار دارد. بر اساس معلومات ارتش آلمان، تا پایان سال ۲۰۱۴ میلادی، حدود ۱۲۰۰ وسیله نقلیه زره پوش و ۴۸۰۰ کانتینر با سلاح، مهمات، کامپیوترها و دیگر مواد باید به آلمان انتقال داده شود.
نیروهای آلمان اردوگاه کوچکتر خود در فیض آباد، مرکز ولایت بدخشان را در ماه‌های اخیر ترک گفتند. در ولایت کندز نیز سربازان آلمانی آمادۀ ترک اردوگاه اند. آلمان می‌خواهد نیروهایش را قبل از این که زمستان فرا برسد و وضعیت آب و هوا باعث مشکلات بیشتری در روند خروج سربازان گردد، این ولایت را ترک گوید.
مزار شریف مرکز تقاطع
در حال حاضر اولین وسایل نقلیه ارتش آلمان در مسیر راه به سوی کشورشان اند. سربازان و تجهیزات این کشور فاصلۀ هوایی ۵۰۰۰ کیلومتری را در پیش دارند. پیش از آن نیروهای آلمان ۲۵۰ کیلومتر جاده خاکی به سوی مزار شریف، قرارگاه اصلی نیروهای آلمانی، را باید بپیمایند. به دلایل امنیتی، تاریخ دقیق این کاروان سربازان و تجهیزات اعلام نشده است و به همین دلیل، این کاروان وسایل نقلیه زره پوش از طریق هوا نیز محافظت می شود.
مزارشریف به عنوان مرکز تقاطع برای انتقال سربازان و تجهیزات نیروهای آلمانی از کندز به شمار می رود. چالش بزرگی که در انتقال تجهیزات و سربازان آلمانی در برابر این کشور قرار دارد این است که افغانستان هیچ راه بحری ندارد. به جای این که همه تجهیزات از طریق کشتی‌های باربری انتقال داده شوند، راه های بدیل برای حمل و نقل باید استفاده گردد. برخی تجهیزات نظامی حساس، از طریق هوایی به صورت مستقیم به لایپزیگ آلمان انتقال می یابند. ارتش آلمان ۱۵۰ میلیون یورو تنها هزینه این پروازها را حساب کرده است.
مواد و تجهیزات باقی مانده از سه مسیر به آلمان انتقال داده می‌شوند.
مسیر شمالی، توسط راه آهن از طریق ازبکستان، قزاقستان، روسیه و کشورهای حوزه بالتیک. مسیر جنوبی، از طریق زمین یا هوا به بندر کراچی در پاکستان و سپس توسط کشتی. و مسیر اصلی از مزار شریف از طریق هوا به بندر ترابزون ترکیه در بحیرۀ سیاه است. آلمان در بندر ترابزون ترکیه، برای انتقال تجهیزات اش از افغانستان، دیپوی موقتی را ایجاد کرده است که از آنجا تجهیزات ارتش آلمان توسط کشتی های غیرنظامی از طریق پل بسفر، تنگه جبل الطارق و کانال مانش به آلمان انتقال داده می‌شوند.
چه چیزی باقی می‌ماند و چه چیزی انتقال داده می‌شود؟
هستند مواد و یا تجهیزاتی که به دلایل اقتصادی، نظامی و یا هم سیاسی به آلمان انتقال داده نمی‌شوند. برنامۀ موسوم به «برنامه انتقال وسایل یا تجهیزات»، آلمان را با چالش بزرگ رو به رو گردانیده است. وسایل هر یک طبقه بندی شده و در یک فهرست گنجانیده می شوند. پس از آن تصمیم گرفته می شود که این وسایل در محل به فروش می رسند، برای شرکای افغان داده می شوند و یا هم به آلمان انتقال داده می شوند.
دگروال یورک فرایر فون ریشنبرگ، فرمانده گروه بازسازی ولایتی یا «پی آر تی» در کندز می‌گوید: «چیزهایی که هزینه‌های حمل و نقل آن از حد بالا باشد، در اینجا در ولایت کندز فروخته می‌شوند.»
او می‌گوید که این وسایل، سلاح و یا وسایل نقلیه نظامی نیستند بلکه، «تنها موادی هستند که برای استفاده غیرنظامی اند، از جمله جنراتورهای که برق تولید می‌کنند، و یا موبل.»
شفاخانه مدرن سیاری که دو سال پیش به هزینه شش میلیون یورو ساخته شد، با دستگاه سردکننده هوا، اما بدون وسایل آن، نیز به نیروهای اردو و پولیس افغانستان واگذار می‌گردد.
فون ریشنبرگ در مورد می‌گوید: «وسایل و دستگاه‌های طبی دوباره به آلمان انتقال داده می‌شوند. اگر ما این وسایل را در کندز بگذاریم، باید دو سال ضمانت این دستگاه‌ها را به عهده بگیرم، که این کار را کرده نمی‌توانیم.»
به همین دلیل همه دستگاه‌های طبی این شفاخانه سیار به آلمان انتقال داده می‌شوند. فون ریشنبرگ اضافه می‌کند: «این دستگاه‌ها می‌توانند در مواردی در همکاری‌های مبادلاتی و یا ماموریت‌های خارجی ما مورد استفاد قرار بگیرند.»
در پهلوی مرکز آموزشی پولیس، بخشی از ارتش ملی افغانستان نیز جاگزین نیروهای آلمانی در این قرارگاه می‌شود، اما نه در زیر یک سقف. به قول فون ریشنبرگ، این قرارگاه به نیازمندی های اردو و پولیس افغانستان تطابق داده می‌شود و با یک دیواری در وسط به دو بخش تقسیم می گردد. اردو و پولیس آشپزخانه های جداگانه خواهند داشت و برق دیگر از طریق جنراتورها تولید نمی شود بلکه با شبکه برق ولایت کندز وصل می گردد، چیزی که کمتر مطمئن اما ارزانتر است. علاوه بر این، هر یک از این نیروها سیستم های مرکزگرمی و آب رسانی ویژه خود را می داشته باشند. همچنان دروازه های دخولی اردو و پولیس نیز جداگانه می باشند. بازسازی این قرارگاه براساس معلومات ارتش آلمان میلیون ها یورو هزینه بر می دارد.
ماموریت دگروال فون ریشنبرگ در واقع به پایان رسیده بود، اما او موافقت کرده است که تا خروج نیروهای آلمانی از کندز، در این ولایت باقی بماند. او به این باور است که نیروهای امنیتی افغان، می توانند بدون نیروهای آلمانی از عهده مسوولیت های امنیتی در این ولایت موفقانه بدر آیند.
جنرال خلیل اندرابی، فرمانده پولیس ولایت کندز، به این نظر است که با وجود آمادگی‌ها، هنوز هم پولیس با فقدان آموزش های مسلکی، سلاح‌های با کیفیت بالا و حمایت هوایی رو به رو است. او اضافه می‌کند: «این همه باعث می‌شود تا کار ما در کندز دشوار تر گردد. خروج نیروهای آلمانی از این ولایت کمی زود است. دوستان آلمانی ما می‌توانستند حد اقل تا بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۱۴ صبر کنند.»